Η ΔΕΥΑΡ αποφάσισε για να κάνει οικονομία στην κατανάλωση του νερού, να κάνει πολύωρες διακοπές στην υδροδότηση συγκεκριμένων περιοχών της «παρ’ ολίγον» πολιτιστικής πρωτεύουσας.
Άριστα τα παρέθεσε ο εκλεκτός φίλος Κώστας Σκανδαλίδης. Θα ‘θελα μόνο να προσθέσω: Αν αυτοί οι φωστήρες που πήραν αυτήν την απόφαση νομίζουν ότι περιόρισαν την κατανάλωση, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Και ίσως, φίλε Δήμαρχε, πρέπει κάποιος να τους δια-φωτή-σει. Γιατί: Η νοικοκυρά μόλις «έρθει» το νερό στο σπίτι της, θέτει σε λειτουργία το μισογεμάτο -τις περισσότερες φορές- πλυντήριο ρούχων ή πιάτων με τη σκέψη ότι μπορεί να το ξαναδιακόψουν.
Άλλοι που πότιζαν τα λουλούδια της αυλής τους μέρα- παρά μέρα, τώρα το ποτίζουν κάθε μέρα, με τη σκέψη ότι αύριο ίσως δεν θα έχει νερό.
Ο μισοϊδρωμένος κάνει ένα ντουζ, τώρα που έχει νερό, γιατί μπορεί να το κόψουν. Κι αν δεν το κόψουν κάνει άλλο ένα το βράδυ. Κι από συζητήσεις που ακούω, πολλοί καταναλίσκουν τώρα περισσότερο νερό… έτσι για εκδίκηση στη ΔΕΥΑΡ που τους τιμωρεί.
Έτσι είναι ο άνθρωπος. Όταν του στερείς κάτι προσπαθεί να το πάρει στο διπλάσιο. Υπάρχουν 10άδες άλλες περιπτώσεις.
Μόνο με μακροχρόνια και διαρκή επιμόρφωση, κερδίζεται αυτός ο στόχος.
Αυτό που εφαρμόζουν λοιπόν, σπατάλη δημιουργεί και όχι εξοικονόμηση.
Δε βρέθηκε ανάμεσά τους ένας με κοινή λογική να σκεφτεί αυτά τα πράγματα. Αλλά… μου θυμίζει μια παροιμία που έλεγαν στο χωριό μου οι παππούδες μας. Τότε που οι χαλκιάδες (σιδεράδες), σπουδαίοι τεχνίτες, μουζώνονταν (μαύριζαν, λερώνονταν) από τα κάρβουνα που χρησιμοποιούσαν για να ζεστάνουν και να επεξεργαστούν τα σίδερα.
Κυκλοφορούσαν λοιπόν ανάμεσά τους και κάποιοι άσχετοι που λερώνονταν κι αυτοί από τη μαυρίλα του κάρβουνου και παρίσταναν -καμάρωναν- κι αυτοί ως χαλκιάδες.
Και η παροιμία έλεγε:
«Θαρρείς (νομίζεις) ότι όσοι μουζώνονται ότι είναι χαλκιάδες;»
Θαρρείς λοιπόν -παραφράζω- ότι όσοι κάνουν τους ειδικούς ότι όντως είναι και ειδικοί;
Και δυστυχώς, είναι πιθανόν πολλές φορές να είναι ανάμεσά τους και εκλεκτοί του λαού.
Και δυστυχώς (δεύτερη φορά το δυστυχώς), αυτά μόνο στο «Ελλαδιστάν» συμβαίνουν.
Γι’ αυτό τα νέα μορφωμένα παιδιά ξενιτεύονται για να βρουν την αξία τους σε άλλες χώρες.
Στέφανος Χρύσαλλος,
συνταξιούχος δάσκαλος.
