Γράφει ο Δημήτρης Δραγάτης
Ένας από τους ποδοσφαιριστές που οπωσδήποτε άφησαν το στίγμα τους στο ποδόσφαιρο της περιοχής μας είναι αναμφίβολα και ο Λάκης Λαγκάνης. Είναι μάλιστα ένας από τους πιο άτυχους δεδομένου ότι ένας τραυματισμός του το 1982 τον ταλαιπώρησε αφάνταστα και ουσιαστικά διέκοψε την καριέρα του η οποία για πολλούς θα μπορούσε να είναι πάρα πολύ μεγάλη και γεμάτη επιτυχίες. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι έπεσε …θύμα λάθος διαγνώσεων από τους γιατρούς που δυστυχώς δεν μπορούσαν να δουν ότι είχε πάθει ρήξη χιαστών και έπρεπε να εγχειριστεί για την αποκατάσταση της βλάβης. Συνέχεια του έλεγαν να βάζει νάρθηκα χωρίς να υπάρχουν βέβαια τα επιθυμητά αποτελέσματα. Όσο πρόλαβε να παίξει σε Εθνική κατηγορία, διακρίνονταν για το πάθος αλλά και την τεχνική κατάρτιση που διέθετε. Πέρασε στη συνείδηση του κόσμου σαν ένα από τα πολύ καλά χαφ που αγωνίστηκαν με τη φανέλα του Διαγόρα.
Ο Λάκης Λαγκάνης γεννήθηκε στη Ρόδο το 1960 και πέρασε και αυτός δύσκολα και φτωχικά παιδικά χρόνια. Μεγάλωσε στη γειτονιά του Ορφέα όπου ακόμα και το ηλεκτρικό ρεύμα ήταν πολυτέλεια και δεν το είχαν όλες οι οικογένειες. Το ποδόσφαιρο …ποδόσφαιρο φυσικά αφού όλοι οι πιτσιρικάδες της περιοχής παίζανε στις αλάνες και ιδιαίτερα στο ιστορικό …Καμπάκι, μια αλάνα σχεδόν απέναντι από τον ΟΑΕΔ που πλέον χρησιμοποιείται μόνο για πάρκιγκ. Μόλις σχολούσε από το σχολείο, η πρώτη του δουλειά ήταν να …πετάξει την τσάντα στο σπίτι και να πάει να παίξει.
Πρώτο δελτίο στον Δωριέα
Το πρώτο του δελτίο το έκανε στην ομάδα του Δωριέα σε μικρή ηλικία. Οι «κιτρινόμαυροι» εκείνα τα χρόνια ήταν ένα πολύ οργανωμένο σωματείο. Κατέληξε στον Δωριέα με προτροπή του Γιώργου Ζουρούδη και υπέγραψε το 1973, σε ηλικία δηλαδή 13 ετών. Η ιστορία πάντως αναφέρει ότι τελικά εκείνο το δελτίο δεν είχε κατατεθεί ποτέ στην ΕΠΟ, κάτι που ανακαλύφθηκε ένα χρόνο αργότερα με τη βοήθεια του Παναγιώτη Ρίζου. Αυτός ήταν ουσιαστικά και ο άνθρωπος που τον πήγε στους «κυανέρυθρους» και φυσικά έγινε και ο προπονητής του. Εκείνη την περίοδο ήταν περίπου 60 με 70 παιδιά που μάθαιναν τα …μυστικά της μπάλας από έναν άνθρωπο όπως ο Ρίζος που οπωσδήποτε αφιέρωσε πολύ χρόνο και ασχολήθηκε με τα τσικό. Από εκείνη τη φουρνιά βγήκαν πολύ καλοί παίκτες όπως ο Γιάννης Ράδος, ο Σάββενας, ο Καρακατσάνης, ο Αντώνογλου αλλά και ο Σκαρτάδος ο οποίος αργότερα πήγε στη Ρόδο. Ο Λαγκάνης αγωνίστηκε για αρκετά χρόνια στα εφηβικά πρωταθλήματα της ΕΠΣΔ τα οποία τότε ήταν πολύ διαφορετικά σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα. Αγωνίζονταν ακόμα και 35άρηδες ποδοσφαιριστές. Η φιλοσοφία ήταν να αξιοποιηθούν όσοι δεν έπαιζαν στην ανδρική ομάδα!
Τον προώθησε ο Σφυρίου
Ο αείμνηστος Κοσμάς Σφυρίου ήταν ο άνθρωπος που τον προώθησε στην ανδρική ομάδα του Διαγόρα το 1975. Μαζί του ήταν και ο Γιάννης Ράδος. Τότε ο «γηραιός» αποφάσισε να κάνει μια ριζοσπαστική κίνηση προωθώντας αρκετούς νεαρούς ποδοσφαιριστές. Ο Διαγόρας ήταν στην Α’ Κατηγορία και είχε έναν Ελληνορουμάνο προπονητή ο οποίος ήθελε να δουλεύει με νεαρούς ποδοσφαιριστές. Αυτό δεν άρεσε σε ορισμένους παλιούς οι οποίοι ξεσηκώθηκαν κάνοντας …ανταρσία. Το εντυπωσιακό είναι ότι η διοίκηση δεν έδιωξε τον προπονητή αλλά δεκατέσσερις ποδοσφαιριστές και έτσι έμειναν οι πιτσιρικάδες και πολύ λίγοι έμπειροι. Αυτή η ομάδα έκανε την διαφορά μάλιστα στην Α’ Κατηγορία γνωρίζοντας μόνο δυο ήττες και ανεβαίνοντας στην Εθνική Ερασιτεχνική (μετέπειτα Δ’ Εθνική) στην οποία παρέμεινε για δυο χρονιές. Το 1978 ανέβηκε στην Β’ Εθνική με προπονητή τον Τάκη Παπουλίδη. Την πρώτη χρονιά μάλιστα η ροδίτικη ομάδα έκανε μια εντυπωσιακή πορεία τερματίζοντας στην 3η θέση της βαθμολογίας. Την επόμενη επίσης πήγε αρκετά καλά, φθάνοντας και έως τους «8» στο κύπελλο Ελλάδας.
Ο σοβαρός τραυματισμός
Η δεύτερη χρονιά στη Β’ Εθνική ήταν σημαδιακή για τον Λάκη Λαγκάνη. Η γυναίκα του αδελφού του έφερε στον κόσμο ένα παιδί το οποίο δυστυχώς είχε ένα πρόβλημα υγείας. Ο Λάκης Λαγκάνης έπεισε της διοικήσεις της Ρόδου και του Διαγόρα να κάνουν ένα φιλικό παιχνίδι με σκοπό τα έσοδα να διατεθούν για την στήριξη της οικογένειας προκειμένου να μεταβεί στο εξωτερικό. Κατά την διάρκεια εκείνου του αγώνα η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να τραυματιστεί και να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για μια περίοδο περίπου δυο ετών! Όπως ο ίδιος είχε πει σε παλιότερα συνέντευξη του στον γράφων αυτού του αφιερώματος, «έμπλεξα με λάθος γιατρούς δυστυχώς. Στη Ρόδο μου είπαν να βάλω το πόδι στο γύψο, όπως και έκανα. Όταν έβγαλα το γύψο άρχισα να κάνω βάρη για να επανέλθει το πόδι μου αλλά είδα ότι το γόνατο μου ήταν ασταθές. Είχε πρόβλημα. Ο κ. Τηλιακός με έστειλε στο ΚΑΤ σε κάποιο ορθοπεδικό ο οποίος μου σύστησε να βάλω άλλο ένα μήνα γύψο. Τι να κάνω; Έβαλα ξανά. Κατόπιν άρχισα να κάνω κινησιοθεραπεία και πήγα στην προετοιμασία του Διαγόρα. Προπονητής ήταν ο Γιάννης Παυλίδης, Δυστυχώς τα προβλήματα συνέχιζαν να υπάρχουν. Με μια απότομη κίνηση το γόνατο έφευγε από τη θέση του. Πήγα ξανά στην Αθήνα και ο γιατρός μου έλεγε να το δένω και να παίζω».
Τελικά με τη βοήθεια του πρώην προπονητή του Σταματιάδη επισκέφθηκε τον Λάκη Νικολάου ο οποίος αμέσως κατάλαβε ότι είχε χιαστούς και τον εγχείριση. Ο Διαγόρας μάλιστα είχε καλύψει όλα τα χρήματα της επέμβασης η οποία έγινε στο «Ευγενίδειο». Το 1983 αποθεραπεύτηκε και επέστρεψε στον «γηραιό» ο οποίος έπαιζε στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής. Κατά την διάρκεια της προετοιμασίας όμως έγινε ένα περιστατικό με τον αξέχαστο Γιώργο Τανίδη που ήταν προπονητής και που ουσιαστικά τον έκανε να ψυχραθεί. Έτσι τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς ζήτησε να φύγει και να πάρει μεταγραφή για τη Ρόδο. Έφυγε μαζί με τον Γιώργο Πολυχρόνη. Στους «πράσινους» έμεινε δυο χρονιές. Μια στη Β’ Εθνική όπου η ομάδα υποβιβάστηκε και μια στη Γ’ Εθνική Κατηγορία την αγωνιστική περίοδο 1985 – ’86. Ήταν και η τελευταία του σε Εθνικές κατηγορίες καθώς πήρε την απόφαση να σταματήσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Είχε εξάλλου κάνει οικογένεια και ήταν δύσκολο πλέον να συνεχίσει να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του.
Συνέχισε στο ερασιτεχνικό
Μετά από την απόφαση του να φύγει από την ομάδα της Ρόδου, συνέχισε για λίγο ακόμα στο τοπικό πρωτάθλημα. Αρχικά πήγε στην ομάδα της γειτονιάς του, τον Ορφέα στον οποίο έμεινε περίπου μέχρι και το 1992. Από εκεί …μετακόμισε για τον Παραδείσι και τον Κλεάνθη στον οποίο αγωνίστηκε μέχρι και το 1997. Τότε πήρε την απόφαση να «κρεμάσει» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Συνέχισε ως προπονητής, πρώτα στον Κλεάνθη, εν συνεχεία στον Δαμάγητο Θεολόγου καθώς και στον Ζεύς.
Ένταση στην Κω
Ένα από τα περιστατικά που «σημάδεψαν» την καριέρα του και δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ είναι κάτι που είχε συμβεί στην Κω σε ένα παιχνίδι του τοπικού πρωταθλήματος που έδινε εκεί ο Διαγόρας κόντρα στον Ανταγόρα. Επειδή οι Κώοι θεώρησαν ότι στον αγώνα του πρώτου γύρου στη Ρόδο τους είχε κάνει μια άσεμνη χειρονομία (που όμως δεν έγινε ποτέ), περίμεναν πως και πως στο νησί του Ιπποκράτη. Ο κόσμος ήταν εξαγριωμένος εναντίον του και μάλιστα δημιουργήθηκε μεγάλη ένταση από το ζέσταμα κιόλας όπου χτυπήθηκαν επτά παίκτες του Διαγόρα!
To αφιέρωμα δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Ροδιακή” στις 2 Φεβρουαρίου 2020
