Ήταν ο παίκτης των …ειδικών αποστολών! Αναλάμβανε πάντα τους δύσκολους ρόλους και συνήθως αυτό που του έλεγαν οι προπονητές του ήταν να γίνει …η σκιά των ατού των αντιπάλων με σκοπό να τους εξουδετερώσει. Είναι αυτό που λέμε ότι …τους ακολουθούσε ακόμα και στην τουαλέτα! Ήταν προσωπικός αντίπαλος πολλών μεγάλων παικτών της εποχής όπως ο Δομάζος, ο Χατζηπαναγής, ο Ρότσα, ο Παπαϊωάννου, ο Νικολάου, ο Αρδίζογλου, ο Κούδας, ο Τερζανίδης, ο Ιωσηφίδης και πολλοί άλλοι. Ο Γιάννης Καραντάνης έκανε όλη την αθόρυβη δουλειά μέσα στον αγωνιστικό χώρο και πολλές φορές και την περισσότερο ουσιαστική. Θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι είναι από τους τυχερούς ποδοσφαιριστές αυτού εδώ του τόπου καθώς έζησε και τις δυο ανόδους της Ρόδου στην Α’ Εθνική Κατηγορία.
Ο Γιάννης Καραντάνης γεννήθηκε στη Ρόδο το 1950. Πέρασε φτωχικά παιδικά χρόνια ωστόσο οι γονείς του έκαναν τα πάντα προκειμένου να μην λείπει τίποτα από την οικογένεια. Φυσικά δεν θα μπορούσε να μην ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο από πάρα πολύ μικρός. Άλλωστε μεγάλωσε σε μια γειτονιά που διέθετε τις λεγόμενες αλάνες στις οποίες συγκεντρώνοντας πολλά παιδιά. Μια από αυτές ήταν και η Σχολή της Χωροφυλακής αλλά και τα Πευκάκια στο Ροδίνι. Και στις δυο, συχνά πυκνά έδινε το παρών. Φυσικά τα χρόνια εκείνα που οι αντιλήψεις ήταν εντελώς διαφορετικό, το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι πιτσιρικάδες ήταν οι γονείς τους οι οποίοι δεν ήθελαν με τίποτα το παιδί τους να ασχολείται με το ποδόσφαιρο και να παραμελεί τα μαθήματα του. Το ποδόσφαιρο ήταν κατά κάποιον τρόπο “απαγορευμένο”. Στην περίπτωση του Καραντάνη πάντως, τα πράγματα ήταν κάπως πιο ήπια θα μπορούσαμε να πούμε καθώς ο πατέρας του ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο και έτσι δεν αντιμετώπισε πολλές άσχημες καταστάσεις. Στα παιδικά τους χρόνια, ο Καραντάνης και η παρέα του, δημιούργησαν μια ομάδα που την έλεγαν “Ίκαρος”, ωστόσο δεν έγινε ποτέ επίσημη καθώς η Χούντα τα απαγόρευε κάτι τέτοια.
Πρώτο δελτίο στον Ροδιακό
Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο πατέρας του ήταν Δωριείτης και έτσι ήθελε ο γιός του να κάνει δελτίο στην ομάδα αυτή. Ο ίδιος όμως κατέληξε στον Ροδιακό με επιθυμία του Σάββα Γιαννά που την εποχή εκείνη έκανε ένα …παιδομάζωμα. Με τη δημιουργία της Ρόδου το 1967, η διοίκηση της αποφάσισε να τον δώσει στον Ηρακλή Μαριτσών στο πρωτάθλημα της Α’ Κατηγορίας, καθώς είχαν μαζευτεί πάρα πολλά νεαρά παιδιά στον σύλλογο. Ο Καραντάνης εντυπωσίασε τη σεζόν 1967 – ’68 καθώς παρά το νεαρό της ηλικίας του κατάφερε να βγει πρώτος στον πίνακα των σκόρερ του τοπικού παίζοντας μάλιστα σε μια εντελώς διαφορετική θέση από αυτήν που ο κόσμος τον γνώρισε αργότερα. Ήταν πιο προωθημένος, επιθετικό χαφ. Εκείνη την αγωνιστική περίοδο σημείωσε 14 τέρματα και προπονητής του ήταν ο Νίκος Μαλλιαράκης.
Η επιστροφή στη Ρόδο
Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς τον είχαν καλέσει σε ένα φιλικό παιχνίδι της Μικτής Ρόδου με τη Θεσσαλονίκη στο Εθνικό Στάδιο της Ρόδου, υπό το φως των προβολέων. Άφησε πολύ καλές εντυπώσεις με αποτέλεσμα ο Δήμαρχος της Ρόδου Γιώργος Βρούχος που ήταν παρών, να ζητήσει να τον πάρουν στην ομάδα της Ρόδου που τότε ήταν στην Β’ Εθνική Κατηγορία. Έτσι και έγινε. Ήταν και επιθυμία του ίδιου να φορέσει τη φανέλα της Ρόδου καθώς εκείνη την εποχή ήταν ένας σύλλογος που πολλοί παίκτες ήθελαν να φορέσουν τη φανέλα του. Λίγο μετά την μετεγγραφή του στη Ρόδο, υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία, στην αεροπορία και συγκεκριμένα στην Τρίπολη. Ήταν μια μακρά περίοδος 28 μηνών, ωστόσο η Ρόδος πάντα έκανε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες προκειμένου να τον έχει κοντά της στους αγώνες και στις υποχρεώσεις. Κατά την επιστροφή του στο νησί, καθιερώθηκε με τη φανέλα του βασικού. Έκανε κάθε χρονιά σχεδόν 30 αγώνες και έζησε όλη την μεγάλη πορεία μέχρι και την Α’ Εθνική, την αγωνιστική περίοδο 1977 – ’78. Ήταν η πρώτη ομάδα από την περιοχή μας που μπόρεσε να κάνει το όραμα πραγματικότητα. Οι “πράσινοι” υποβιβάστηκαν δυο χρόνια αργότερα, ωστόσο το 1981 μετά το ιστορικό μπαράζ της Κρήτης απέναντι στο Αιγάλεω, κατάφεραν να επιστρέψουν στην κατηγορία των “μεγάλων” της χώρας μας.
Η μετεγγραφή στον Ιάλυσο
Η ομάδα επέστρεψε λοιπόν στην Α’ Εθνική και προπονητής ανέλαβε ο Κώστας Πολυχρονίου ο οποίος ζητούσε διπλές προπονήσεις. Ο Καραντάνης δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει πλέον σε αυτούς τους ρυθμούς καθώς δούλευε στην τράπεζα. Έτσι πήρε την απόφαση να συνεχίσει στο τοπικό. Συνέχισε στον Ιάλυσο ο οποίος την αγωνιστική περίοδο 1981 – 82′ κατάφερε να κερδίσει την άνοδο στην Εθνική Ερασιτεχνική (την μετέπειτα Δ’ Εθνική Κατηγορία). Στα μέσα του πρωταθλήματος όμως, αντιμετώπισε έναν τραυματισμό (ρήξη συνδέσμων) και έτσι αναγκάστηκε να σταματήσει το ποδόσφαιρο σε ηλικία 32 ετών. Από εκεί και πέρα, ασχολήθηκε με την προπονητική, θητεύοντας στους πάγκους του Απόλλωνα Καλυθιών, του Κάστρου, της ΑΕΠ αλλά και του Ορφέα με τον οποίο μάλιστα έχει συνδέσει το όνομα του για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.
