Αναζήτηση κατοικίας…. Άλλη μια πονεμένη ιστορία… Θυμάστε πόσο εύκολο ήταν να βρει κάποιος ετήσια διαμονή πριν από μερικά χρόνια; 5-6, όχι παραπάνω. Σίγουρα πάντως δεν ήταν τόσο δύσκολο.
Η μόδα του AirBnb και των αντίστοιχων πλατφορμών ήρθε και στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία και πλέον έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Κάθε ένας μπορεί να «ανεβάσει» μία αγγελία και να διαθέσει την κατοικία, όπου διαμένει ή που του ανήκει, προς βραχυχρόνια ή μακροχρόνια ενοικίαση σε τουρίστες. Το πρόβλημα, όμως, για το οποίο γράφω, αφορά κυρίως τη βραχυχρόνια ενοικίαση. Και θα εξηγήσω τι εννοώ.
Σε νησιά, όπως οι Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα, είναι γνωστό ότι ο τουρισμός είναι η κύρια πηγή εσόδων. Επομένως πολλοί ιδιοκτήτες ακινήτων κάνουν το εξής: ενοικιάζουν για 3-4 μήνες το χρόνο κάποιες κατοικίες μέσω του AirBnb, ενώ τους υπόλοιπους μήνες επιτρέπουν σε ανθρώπους να στεγάζονται, συνήθως χωρίς μισθωτήριο, με την προϋπόθεση ότι θα αποχωρήσουν πριν την έναρξη της σεζόν.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να προτιμώνται αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, οι οποίοι καλούνται κατά τους θερινούς μήνες να μετακομίσουν – πιο απλά, να ξεσπιτωθούν –μόνιμα ή προσωρινά, μεταφέροντας τα προσωπικά τους αντικείμενα σε κάποιον φίλο ή γνωστό και συχνά είτε φιλοξενούνται είτε επιστρέφουν στο πατρικό τους.
Μια άλλη δυσκολία αφορά τους ανθρώπους, που επιθυμούν να βρουν μόνιμη κατοικία. Δεδομένου ότι πχ μια οικογένεια με μικρά παιδιά δεν μπορεί να εγκαταλείπει την οικία της κάθε τόσο, αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να συμβιβαστεί με λύσεις, που πολλές φορές δεν ανταποκρίνονται ούτε στις ανάγκες της ούτε στην οικονομική της δυνατότητα. Δηλαδή, είτε μένουν σε πολύ μικρότερα και κακοδιατηρημένα οικήματα είτε πληρώνουν υπερβολικά υψηλό ενοίκιο για μια κατοικία κάτω του μετρίου.
Το νόημα όσων ανέφερα παραπάνω είναι ότι ερχόμαστε αντιμέτωποι με:
α) φοροδιαφυγή από την πλευρά των ιδιοκτητών,
β) αδυναμία παρουσίασης εξόδων από την πλευρά των ενοικιαστών,
γ) δυσκολία αναφοράς του τόπου διαμονής, η οποία είναι χρήσιμη είτε σε ό,τι αφορά τη φορολογική δήλωση είτε σε ανθρώπους, που χρειάζονται αποδεικτικά εντοπιότητας,
δ) υπερεκμετάλλευση και απληστία, εφόσον κάποιος παραχωρεί το ακίνητό του χωρίς συμβόλαιο, «διώχνει» τους ενοικιαστές και στη συνέχεια μέσω του AirBnb ή άλλων εταιριών χρεώνει υπέρογκα ποσά ανά ημέρα επί 3 τουλάχιστον συνεχόμενους μήνες,
ε) την τρομερά ψυχοφθόρα και κουραστική διαδικασία του να μη μπορείς να στεριώσεις κάπου ή να ψάχνεις μάταια να φτιάξεις το σπιτικό σου.
Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλα «αγκαθάκια», αλλά η πρόθεσή μου δεν είναι να κουράσω. Η πρόθεση – παράκλησή μου είναι η εξής:
Αγαπητοί ιδιοκτήτες, όσοι έχετε λίγο φιλότιμο, μπείτε στη θέση των ανθρώπων, που «μένουν στο δρόμο» με τις τακτικές σας και μην τους εκμεταλλεύεστε. Ζητείστε τόσα χρήματα όσα θα θέλατε εσείς οι ίδιοι να πληρώνετε για μια αντίστοιχη κατοικία. Και κάτι άλλο: όσοι είστε εισοδηματίες και διαθέτετε αξιόλογο αριθμό ακινήτων, το οποίο δεν κατακρίνω σε καμία περίπτωση, αξιοποιήστε τα μισά για τον τουρισμό και τα άλλα μισά για να παρέχετε νόμιμη και αξιοπρεπή στέγη σε όσους τη χρειάζονται. Όλο και κάποιο παιδάκι θα χαρεί φτιάχνοντας το δωμάτιό του στο σπίτι, όπου θα μείνει για πολλά πολλά χρόνια……
Γεννήθηκα στα Χανιά και στη συνέχεια έζησα στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, όπου και μεγάλωσα. Σπούδασα στο τμήμα Κοινωνικής Εργασίας στο Ηράκλειο Κρήτης και παράλληλα εργάστηκα στην εστίαση και σε διαφημιστικές προωθήσεις προϊόντων. Από το 2014 ξεκίνησα να εργάζομαι σε τουριστικές επιχειρήσεις σε διάφορα αντικείμενα, όπως ξεναγήσεις, ενοικιάσεις αυτοκινήτων, σέρβις κ.α. Ως ανήσυχο πνεύμα, διαρκώς παρατηρώ, προβληματίζομαι και δοκιμάζω καινούρια πράγματα με σκοπό την εξέλιξη σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Το Μάρτιο του 2021 ξεκίνησα να εργάζομαι ως κοινωνική λειτουργός, ενώ στα ενδιαφέροντά μου συγκαταλέγονται η συγγραφή παραμυθιών, η χειμερινή κολύμβηση, η μαγειρική και τα ταξίδια.
