Πώς μπορεί να χαρακτηριστεί ο γιατρός εκείνος που, αφού τον έχουν εκδιώξει από την εργασία του επειδή έμεινε πιστός στην ιατρική δεοντολογία και στα προστάγματα της ΤΕΧΝΗΣ του, αφού τον έχουν λοιδορήσει, αφού είναι χωρίς μισθό και ασφάλιση δέκα μήνες τώρα, ξαφνικά βλέπει στον δρόμο πεσμένο έναν άνθρωπο. Δεν διστάζει! Τρέχει προς το μέρος του και παρέχει τις Πρώτες Βοήθειες. Δεν φεύγει παρά όταν έχει σιγουρευτεί ότι ο άνθρωπος είναι ασφαλής.
Κάποιοι θα τον αποκαλούσαν «κορόιδο». Όμως, αυτός είναι απλά «ΓΙΑΤΡΟΣ». Η ιδιότητα του γιατρού είναι συνυφασμένη με αρετές που θα θέλαμε να διέθεταν όλοι οι πτυχιούχοι Ιατρικής. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, ίσως ούτε και ανθρώπινο. Οι γιατροί που έχουν τεθεί σε αναστολή εργασίας, εκείνοι για τους οποίους πολλοί συνάδελφοί τους δεν είχαν κάποια κουβέντα παρηγοριάς, εκείνοι για τους οποίους κανένα σωματείο δεν έβγαλε πανό ,είναι ΓΙΑΤΡΟΙ και το αποδεικνύουν καθημερινά στους…δρόμους. Η εικόνα του πεσμένου ηλικιωμένου στο πεζοδρόμιο της οδού Πανεπιστημίου την Τετάρτη 22/6/22 και του γιατρού σε αναστολή που ,ενώ διαδήλωνε υπό συνθήκες υγειονομικού καύσωνα συνοδεία ειδικών δυνάμεων, έτρεξε να τον συντρέξει και να του προσφέρει τις Πρώτες Βοήθειες μιλάει από μόνη της.
Εμείς, οι απλοί πολίτες, τέτοιους γιατρούς θέλουμε. Γιατί υπάρχουν και οι άλλοι. Εκείνοι που αισθάνονται τόσο μικροί μπροστά τους που περπατούν στις μύτες των ποδιών, μήπως και φανούν ψηλότεροι. Εκείνοι που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους και πλανημένοι περιφέρονται είτε στους διαδρόμους των νοσοκομείων είτε στους διαδρόμους των κομματικών συνεδρίων, αναζητώντας αυτό που δεν μπορούν να έχουν ασκώντας την ΤΕΧΝΗ τους : την αίσθηση ότι είναι σπουδαίοι, τη βεβαιότητα ότι ωφελούν και δεν βλάπτουν.
O Σωκράτης έλεγε ότι όλα τα επαγγέλματα στον κόσμο είναι από ανθρώπους και μόνο τρία είναι από θεούς : ο δικαστής, ο δάσκαλος και ο γιατρός, που λαμβάνουν το δώρο τους άνωθεν. Σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς οι τρεις αυτές επαγγελματικές ομάδες καλούνται να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να φυλάξουν – ο καθένας από το πόστο του- τις σύγχρονες Θερμοπύλες. Γιατί όπου υπάρχει πόρτα υπάρχει και κάποιος που μπορεί να την αφήσει ανοιχτή. Και ο Ελληνας ξέρει στο πετσί του τι σημαίνει… πόρτα ανοιχτή!
Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας σε εκπαιδευτικού περιεχομένου πονήματα, , ενώ τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί για θέματα της επικαιρότητας. Πρόσφατα τιμήθηκε με το 1ο βραβείο Διηγήματος στον 23ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ε.Τ.Ε.Π Κερατσινίου.
