Συγκλονιστικά ήταν τα λόγια από τα τρία τέκνα της Φώφης Γεννηματά, που την αποχαιρέτησαν με δάκρυα στα μάτια στους επικήδειους λόγους τους.
Η Ελλάδα αποχαιρέτησε τη Φώφη Γεννηματά μέσα σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης. Από το πρωί της Τετάρτης (27/10) πλήθος κόσμου βρέθηκε στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών. Όπου η σορός της είχε τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα. Από τις 14:00 το μεσημέρι άρχισε η εξόδιος ακολουθία παρουσία αρκετού κόσμου. Αλλά και πολιτικών και υψηλόβαθμων στελεχών της χώρας.
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαρόπουλου, ο πρόεδρος της Βουλής, Κωνσταντίνος Τασούλας και ο γραμματέας του Κινήματος Αλλαγής, Μανώλης Χριστοδουλάκης, εκφώνησαν επικήδειους. Όμως, η πλέον συγκλονιστική στιγμή ήταν η εκφώνησης του επικήδειων λόγων από τα τρία της παιδιά. Ο λόγος για τον 17χρονο Γιώργο Γεννηματά – Τσούνη και τις δύο κόρες της, την 15χρονη Κατερίνα και Αιμιλία.
«Η ζωή σου παράδειγμα για εμάς, όπως ήταν για εσένα η ζωή του παππού μας, Γιώργου»
«Αγαπημένη μου μητέρα, είμαστε όλοι εδώ. Οι άνθρωποι που λάτρευες. Όλες τις μάχες της έδωσες παλικαρίσια. Ήσουν αγωνίστρια της ζωής. Αντίκριζες τον κίνδυνο με χαμόγελο. Έγινες υπόδειγμα για πάρα πολλούς ανθρώπους.
Μας μίλαγες με ειλικρίνεια και τρυφερότητα, επικεντρώνοντας στις χαρές της ζωής. Η σχέση που είχες με τον πατέρα μας, μας δίδαξε τι θα πει αγάπη και συντροφικότητα. Ο δεσμός σου με τη θεία μας τη Μαίρη, είναι παράδειγμα αδερφικής αγάπης.
Η ζωή σου θα είναι παράδειγμα για εμάς, όπως ήταν για εσένα η ζωή του παππού μας, Γιώργου Γεννηματά.
Τώρα πιστεύω ακόμα περισσότερο στον άνθρωπο.
Η οικογένεια για σένα ήταν όλη σου η ζωή.
Κρατήθηκες με όσες δυνάμεις σου είχαν απομείνει, για να σε φιλήσουμε για μια τελευταία φορά.
Είμαι σίγουρος πως θα μας φυλάς, με το χαμόγελο που σε σημάδεψε, πάνω από τα σύννεφα».
«Είσαι η ηρωίδα μας, θα σε αγαπάμε πάντα…»
«Έφυγες νικήτρια. Πάλεψες την αρρώστια μέχρι την τελευταία στιγμή. Δεν το έβαλες ποτέ κάτω. Ήσουν και θα ήσουν πάντα η ηρωίδα μας. Η μαμά μας. Μας χάρισες στιγμές με πολύ αγάπη και πολύ τρυφερότητα που θα μείνουν πάντα στη μνήμη μας.
Ήσουν και θα είσαι ο άνθρωπος που θαυμάζω πιο πολύ. Είμαι περήφανη για εσένα. Μας έμαθες να αγωνιζόμαστε, να μην τα παρατάμε και να ζούμε την κάθε στιγμή. Θα μας λείψεις πολύ. Θα μου λείψει το χάδι σου, η παρουσία σου, η ζεστή αγκαλιά σου και αυτή η ενέργεια που γέμιζε το σπίτι χαρά.
Πάντα όταν ήσουν κοντά μου ένιωθα ασφάλεια. Τις τελευταίες ημέρες στο νοσοκομείο μου είχες πει πόσο πολύ μας αγαπάς. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Θα είσαι πάντα ζωντανή στις καρδιές μας. Αντίο μαμά, είσαι μαχήτρια, θα σε αγαπάμε πολύ και πάντα».
«Έφυγες με το κεφάλι ψηλά»
«Στις τελευταίες μας κουβέντες μου είπες ‘1, 2, 3 πάμε’ και μου έδωσες τα χέρια σου για να σηκωθείς. Έτσι έφυγες, όρθια και με το κεφάλι ψηλά, όπως αρμόζει σε μια μαχήτρια. Δεν λύγιζες, δεν ηττήθηκες.
Το χέρι χτυπούσε στο τραπέζι και γινόταν πάντα αυτό που έπρεπε να γίνει. Αυτό το χέρι το χτύπησες πολλές φορές στη ζωή σου, σαν γυναίκα, σαν μητέρα και κέρδισες. Δεν ήταν ποτέ σκληρό, ήταν γεμάτο τρυφερότητα και ανιδιοτέλεια. Ήξερες όσα ξέρει μόνο μια μάνα, η αγκαλιά σου ήταν ζεστή, τρυφερή και ασπίδα.
Αυτό το οικείο άρωμα που δεν ξεκολλάει από πάνω μας, το χαμόγελό σου, το χάδι σου. Το family που έλεγες όταν έμπαινες στο σπίτι και κυρίως το ζεϊμπέκικο της ζωής που χόρεψες καλύτερα από όλους, είναι αυτά που θα μας λείψουν πιο πολύ.
Αλλά είναι και ο οδηγός για μια ζωή γεμάτη αγάπη, χαμόγελο, αλήθεια, αξιοπρέπεια και ελπίδα. Αυτά μας έμαθες και να είσαι σίγουρη πως θα τα ακολουθήσουμε».
