Υπήρξαν εποχές ενός διαφορετικού ποδοσφαίρου. Όχι τόσο μακρινές, μα εντελώς αλλότροπες από το σημερινό εμπορευματοποιημένο άθλημα που γνωρίζουμε. Τότε οι ποδοσφαιριστές που ξεχώριζαν στο χορτάρι και γέμιζαν γήπεδα και μεγάλωναν γενιές και γενιές φιλάθλων, δεν γίνονταν σούπερ σταρ ούτε έβγαζαν πακτωλό χρημάτων από την μπάλα. Εξέλιξη θα αναφωνήσουν μερικοί. Προφανώς και αυτό ισχύει.
Ορισμένοι από εκείνους συνέχισαν να αγαπούν τις ομάδες τους ανιδιοτελώς, πολλά χρόνια μετά το τέλος της καριέρας τους. Ένας εξ αυτών ήταν και ο Στέλιος Σεραφείδης, που άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 86 ετών, μετά από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο.
Ο εκλιπών όπως και μία ολόκληρη γενιά ποδοσφαιριστών που εξελίχθηκαν σε «θρύλους» για την ΑΕΚ (Νεστορίδης, Παπαϊωάννου, Μαύρος), αλλά ακόμα περισσότερο η νέα γενιά που έρχεται προσμένουν ένα πράγμα. Την επιστροφή της «Ένωσης» στο «σπίτι» της. Ούτε λίγο ούτε πολύ έχουν συμπληρωθεί 18 χρόνια από την κατεδάφιση του ιστορικού γηπέδου της ΑΕΚ. Του «Νίκος Γκούμας». Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1999 η Αθήνα έζησε τον καταστροφικό σεισμό της Πάρνηθας, που άφησε πίσω του νεκρούς και τεράστιες καταστροφές. Το ιστορικό γήπεδο της ΑΕΚ δεν γλύτωσε. Το «Νίκος Γκούμας» υπέστη τεράστιες ζημιές οι οποίες δεν επέτρεπαν την παραμονή της «Ένωσης» εκεί. Οι υποσχέσεις που είχαν δοθεί τότε, «ξεσπίτωσαν» την ΑΕΚ, που από τον Μάιο του 2003 περιπλανιέται από το ένα γήπεδο στο… άλλο!
Ωστόσο τα δύσκολα πέρασαν για τον «δικέφαλο». Η «Αγιά Σοφιά» ή αλλιώς «OPAP ARENA» μέρα με τη μέρα αποκτά μορφή, δίνοντας υλική υπόσταση στην εκπλήρωση του ονείρου κάθε φιλάθλου των «κιτρινόμαυρων».
«Επιθυμία μου όταν ολοκληρωθεί αυτό το έργο είναι να μπω στο γήπεδο με όλους τους εν ζωή συμπαίκτες μου για 20 λεπτά και μετά ας έρθει το τέλος», έλεγε στη Nova ο Στέλιος Σεραφείδης. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε, όμως η παρουσία του θα είναι μόνιμα εκεί που ονειρευόταν. Μέσα στο γήπεδο, να κοσμεί μία από τις τέσσερις πυλώνες της «Αγιάς Σοφιάς».
