Γράφει η Στέλλα Καρατζίκη
Ελλάδα. Στο άκουσμα της λέξης, μια ακόμα έρχεται ακάλεστη να προστεθεί από μόνη της στον νου. Αρχαία Ελλάδα. Το λίκνο του πολιτισμού. Η μητέρα της Δημοκρατίας. Η Ελλάδα του μεγαλείου. Των σοφών και του φωτός. Σήμερα η νέα Ευρωπαική Ελλάδα.
Η χώρα των αντιφάσεων. Ακόμα του πολιτισμού, αλλά και του λαικισμού. Ακόμα της Δημοκρατίας αλλά και του ωχαδερφισμού, ακόμα του μεγαλείου αλλά και της διαφθοράς. Αυτής της πληγής που κακοφορμίζει και κάνει μερικούς να αναρωτιούνται , αν αυτή η τεράστια ιστορία στης οποίας τους κλυδωνισμούς εξακολουθούμε να ζούμε, μας ανήκει ακόμα.
Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον, κι εξίσου επιμορφωτικό, να κρατούσαμε στα χέρια μας, η να είχαμε όλοι πρόσβαση από μικροί, σε ένα εγχειρίδιο που θα ανέλυε τους λόγους της διαφθοράς, τους τρόπους αποφυγής της, και θα δίδασκε την άμεση αναγνώριση του πρώτου εκείνου σπόρου που μεταδίδεται με ταχύτητα λοίμωξης. Να είχαμε μια λίστα παραδειγμάτων προς αποφυγήν. Να είχαμε ένα γραπτό αντιδιφθεριτικό αντίσωμα.
Αντί αυτού έχουμε πληθώρα παραδειγμάτων ολοφάνερης διαφθοράς, καθώς έχουμε λίγο πολύ όλοι νιώσει τις συνέπειες του φαινομένου. Ακόμα κι αν δεχτούμε την κλίση του λαού μας στην υπερβολή, και την χαριτωμένη του αδυναμία στις πομπώδης εκφράσεις και την δραματοποίηση της καθημερινότητας, η πραγματική αλήθεια όπως πολύ σωστά διατείνεται η εθιμοτυπική παράδοση είναι πως «δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά».
Σ ένα υποτιθέμενο παιχνίδι δυο φίλων που σκοτώνουν την ανία τους κι όπου ο ένας λέει μια λέξη κι ο άλλος απαντά με την πρώτη που του έρχεται στον νου, η εξέλιξη θα ήταν κάπως έτσι.
Πολιτική-διαφθορά
Δημόσιο –διαφθορά
Παπάδες-διεφθαρμένοι
Δικαστικοί λειτουργοί- διεφθαρμένοι
Υγεία-διαφθορά
Και η λίστα δεν έχει τέλος. Από δημοσιογράφους και παράγοντες του αθλητισμού, και από την δημόσια διοίκηση στην ίδια την καθημερινότητα και στην κοινωνική ζωή, το λεξιλόγιο που πλαισιώνει την παραμικρή περιγραφή στο εκάστοτε επάγγελμα είναι λιγο πολύ κοινό. Χρηματίζεται, χρηματίζει παίρνει, λαδώνει, λαδώνεται, τα ρίχνει, κάτω από το τραπέζι, στην ζούλα, πίσω από την πόρτα ….Είναι οι άνθρωποι αυτοί που κατηγορούνται πως ….έχουν τον τρόπο τους.
Ειδικότερα οι χώροι της πολιτικής, του δημοσίου, των δικαστηρίων αλλά και του αθλητισμού θεωρούνται φυτώρια διαφθοράς. Εισερχόμενος σε αυτούς είναι βέβαιο πως σου παρέχεται η κατάλληλη εκπαίδευση να διαπρέψεις σε αυτήν.
Αν και ριψοκίνδυνο να αποτολμήσει κανείς να απαριθμήσει τις αιτίες μην έχοντας επαρκείς γνώσεις ανθρωπιστικών επιστήμων και κοινωνιολογίας, εντούτοις είναι μάλλον αποδεκτό να προβεί σε εικασίες μελετώντας απλά τα φαινόμενα της εποχής. Πως λοιπόν φτάσαμε ως εδώ;; ;Μερικές από τις αιτίες θα μπορούσαν να είναι :
Κρίση του Δημοκρατικού πολιτεύματος. Είναι οξύμωρο κι όμως ζούμε σε μια χώρα που γέννησε την Δημοκρατία και την μοίρασε άπλετα ώστε δεν έμεινε για την ίδια.
Η χειραγώγηση του λαού, για την ακρίβεια η χειραγώγηση της ανασφάλειας του λαού.
Υποσχέσεις που μοιράζονται για την εκπλήρωση του ελληνικού ονείρου. Της στέγης, της μονιμότητας στην εργασία, του αύριο των παιδιών.
Το κυνήγι της οικονομικής ευμάρειας, του εύκολου δυστυχώς χρήματος με το οποίο λανθασμένα ο απερίσκεπτος άνθρωπος θεώρει πως αποκτά πρόσωπο.
Η αποσύνδεση μεταξύ της αμοιβής και της παραγωγικότητας. Τρανό παράδειγμα το ελληνικό δημόσιο το οποίο απέχει μακράν από το να φημίζεται για την ιερατική του προσήλωση στην αξιοκρατία σε ότι αφορά στις προσλήψεις του, κι όμως αποτελεί ακόμα ανερυθρίαστα για κάποιους όνειρο ζωής.
Και πως θα μπορούσε να παραβλέψει κάνεις την έλλειψη παιδείας, ποιότητος, πνευματικής καλλιέργειας; Την έλλειψη κριτικής ικανότητος, την αδυναμία της προσκόλλησης στο ουσιώδες, και την παραμονή σε αυτό. Την λατρεία του υποκατάστατου και την εξύψωση του σε ιδανικό; Και για να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καισαρει οι εναπομείναντες ιδεαλιστές ας μην χασομερούν βαυκαλισμένοι , η πολιτική είναι μακιαβελική. Και στοιχηματίζω πως ποσώς τον ενδιέφερε τον κάθε καίσαρα η συμπεριφορά της συμβίας του.
Το έχει αυτό η πολιτική. Την δυνατότητα να εξαλείφει όλα τα πάθη. Να χουμε να λέμε.
Η διαφθορά ζει και βασιλεύει. Τροφοδοτείται από την ιδία της την φαντασία και την δημιουργικότητα προσφέροντας στο πιάτο a la carte το αγαπημένο μενού του κάθε γεννημένου κομφορμιστή. Η διαδικασία της εξάλειψης της αν αυτή ξεκινήσει σοβαρά ποτέ, αναμένεται επίπονη και αργή. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως οτιδήποτε παγιωμένο και σε μεγάλη έκταση, αν αφαιρεθεί βίαια από μια κοινωνία θα προκαλέσει χάος.
Και από αυτό… .κατά κοινή ομολογία διαθέτουμε ήδη αρκετό. Κι ακόμα και την θεωρία του χάους είμαστε ανίκανοι να εκμεταλλευτούμε.
