Εδώ και πάρα πολλά χρόνια είναι γνωστό σε όλο το ροδίτικο ποδοσφαιρικό φάσμα, ότι η πρωτεύουσα ή αλλιώς το «κράτος των Αθηνών» και των «δορυφόρων του»( άλλες περιοχές) πως δεν αντιμετώπιζαν με θετική αύρα την παρουσία ομάδας από το νησί μας σε μεγάλες εθνικές κατηγορίες.
Το μπλοκ λοιπόν που υπάρχει, έσπασε με αντιμπλόκ δύο φορές, πρώτα με την ομάδα της Ρόδου και ακολούθησε ο Διαγόρας ενώ ο Ιάλυσος έφτασε μια ανάσα πριν την Α΄ εθνική. Από τότε το σύστημα δεν μπόρεσε να χωνέψει, να καταλάβει το αυτονόητο για το νησί μας και συνεχίζει να έχει την ίδια…φιλοσοφία.
Η φετινή αγωνιστική χρονιά(2017-18), και παλαιότερα τα ίδια, βρίσκει τις ομάδες μας και το ποδόσφαιρο μας στον ίδιο παρονομαστή, παρά το γεγονός ότι ακόμα το πρωτάθλημα δεν έχει ολοκληρωθεί.
Τελευταία είχαμε το πέναλτι(Διαγόρας), το γκολ(Ιάλυσος) και άλλα (Ρόδος).
Βέβαια οι ευθύνες βαραίνουν και τους δικούς μας ανθρώπους που κατά καιρούς ηγούνται των ομάδων μας, οι οποίοι συνεχίζουν να πέφτουν σε διάφορες παγίδες των «ατσίδων» της πρωτεύουσας, της χώρας μας αλλά και του νησιού μας.
Μέχρι που θα τραβήξει αυτή η ιστορία και κάθε χρόνο θα γίνονται λάθη επί λαθών, με το αποτέλεσμα να μην είναι εκείνο που οι ίδιοι επιθυμούν όπως και ο φίλαθλος κόσμος του νησιού μας?
Δυνατότητες υπάρχουν, από όσα έχουν διαπιστωθεί όλα τα χρόνια, όμως η ντόπια δυναμική εξανεμίζεται σε διάφορα επίπεδα και οι ομάδες μας παραμένουν στάσιμες στο ισόγειο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Κάτι πρέπει να γίνει, και επιτέλους ως ρόδιοι να αφυπνιστούμε για να δημιουργηθεί το αντιμπλόκ, το οποίο επιβάλλεται να αντισταθεί στην απαξίωση του ποδοσφαίρου μας, των παραγόντων μας, των παιδιών μας, των ποδοσφαιριστών μας, των φιλάθλων μας, του τόπου μας(Ρόδος και Δωδεκάνησα), ο οποίος θεωρείται «τόπος εξορίας» από κάθε κυβέρνηση και την αθλητική της ηγεσία, και στο τέλος-τέλος να μας σέβονται όπως μας πρέπει!
Αυτό συμβαίνει, διότι πολύ απλά δεν γνωρίζουν ακόμη και στο 2018, ότι είμαστε νησί και περιτριγυριζόμαστε από θάλασσα και μάλιστα υπέροχη, μοναδική θάλασσα.
Το ποδόσφαιρο μας και όχι μόνο, χρειάζεται ενωμένες δυνάμεις, όχι διασκορπισμένες, για να ξεφύγει από το καβούκι του.
