Πόσο αθώα είναι μία γυναίκα που απατά τον άνδρα της και σκοτώνει τον εραστή της; Μπορεί να είναι έντιμος ένας αστυνομικός που «ενημερώνει» τον Τύπο για κάθε καινούργια υπόθεση, εξασφαλίζοντας την προβολή του; Ασκεί τον κοινωνικό του ρόλο ένας δημοσιογράφος που συνειδητά παραποιεί και αποκρύπτει τα πραγματικά περιστατικά; Θεωρείται συνεπίκουρος της Δικαιοσύνης ο δικηγόρος που καλύπτει το έγκλημα του πελάτη του μετερχόμενος κάθε μέσο;
Με αυτούς του προβληματισμούς έρχεται αντιμέτωπο το θεατρόφιλο κοινό κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ (Σατωβριάνδου 36, Αθήνα) σ’ έναν επιβλητικό χώρο υψηλής αισθητικής, όπου μία ομάδα νέων καλλιτεχνών μεταφέρει τον θεατή στην διαβόητη πόλη της ποτοαπαγόρευσης και του Αλ Καπόνε στο Σικάγο.
Με το δηλητηριώδες χιούμορ που χαρακτηρίζει το κείμενο της MaurineDallasWatkinsστηλιτεύεται η ανίερη σχέση του συστήματος της Δικαιοσύνης, της Αστυνομίας και των ΜΜΕ που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη διαστρεβλώνοντας την Αλήθεια και παρουσιάζοντάς την, όπως εκείνοι θέλουν, προκειμένου να πετύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αυτόν τον κόσμο – που είναι στην ουσία βρόμικος αλλά επιφανειακά φανταχτερός και καθ’ όλα υποκριτικός – ζωντανεύουν οι εκλεκτοί ηθοποιοί με μια πρωτόγνωρη φρεσκάδα και λιτότητα, που επιτρέπει στους θεατές να γνωρίσουν το αρχικό κείμενοαπαλλαγμένο από κάθε χολιγουντιανό βαρίδι.
Από την αναπόφευκτη διάδραση θεατών, ηθοποιών και κειμένου προκύπτει αβίαστα το γέλιο αλλά και ο προβληματισμός , η συνειδητοποίηση ότι αυτό που προβάλλεται από τα ΜΜΕ τις περισσότερες φορές είναι προϊόν «σκηνοθεσίας», ότι η κοινή γνώμη χειραγωγείται, ότι το Ψέμα μεταμφιέζεται σε Αλήθεια και είναι δύσκολο να καταρριφθεί ή να αποκαλυφθεί. Άλλωστε αυτός είναι κι ένας από τους ρόλους του Θεάτρου : να δημιουργεί ρωγμές στο σύστημα, να τάσσεται απέναντι στην όποια εξουσία, να ξεγυμνώνει τους πάση φύσεως κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς, να δείχνει την Αλήθεια γυμνή, όσο κι αν αυτό πονάει ή προκαλεί.
Από τους ηθοποιούς (όλοι ήταν εξαιρετικοί!)δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω αυτόν που εγώ αισθάνομαι ως δικό μου παιδί, τον Ν.Στεργιώτη, ο οποίος θριαμβεύει, αποδίδοντας με το σώμα, τη φωνή και το βλέμμα την προσωπικότητα του δικηγόρου που αναλαμβάνει να «βγάλει καθαρή» την φόνισσα , κινώντας τα νήματα ενός συστήματος, που είναι σάπιο εκ βάθρων.
Κάντε, λοιπόν, μία στάση και στο Σικάγο! Θα σας ανταμείψει!
Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας σε εκπαιδευτικού περιεχομένου πονήματα, , ενώ τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί για θέματα της επικαιρότητας. Πρόσφατα τιμήθηκε με το 1ο βραβείο Διηγήματος στον 23ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ε.Τ.Ε.Π Κερατσινίου.
