Ο Αγαπητός Αμπελάς είναι από την νέα φουρνιά των διπλωματούχων προπονητών και είναι από εκείνους που ψάχνεται πάρα πολύ. Δείχνει ένα ιδιαίτερο πάθος για την προπονητική κάτι που ξεπερνάει, θα έλεγα, εκείνο που είχε όταν ήταν ποδοσφαιριστής.
Μέσα σε σύντομο διάστημα πήρε το πρώτο δίπλωμα(UEFA C) και μέχρι να έρθει φέτος η στιγμή που πήγε στην δεύτερη σχολή(UEFA B) στην Θεσσαλονίκη, παρακολούθησε αρκετά σεμινάρια, κάποια δια ζώσης και άλλα με διαδικτυακή αλληλογραφία και όλα αφορούν τα μικρά παιδιά. Ο νεαρός τεχνικός δεν διστάζει να απαντήσει σε ότι τον ρωτήσαμε με ειλικρίνεια και το θάρρος της άποψης του.
ΕΡ. Αγαπητέ όταν ξεκίνησες να σκέφτεσαι για την προπονητική, τι είχες στο μυαλό σου και μέσα σε μικρό διάστημα έχεις κάνει τόσα?
ΑΠ. Καταρχήν να σε ευχαριστήσω κ. Λοϊζο. Πρώτα από όλα να πω, ότι ξεκίνησα χωρίς να γνωρίζω το που ακριβώς θα φτάσω και αν μπορώ να το κάνω αυτό και αν μου αρέσει να το κάνω. Γεγονός είναι πάντως, πως όταν σταμάτησα το ποδόσφαιρο στον Ιάλυσο, ήθελα να ασχοληθώ προπονητικά, να δω που βρίσκομαι αλλά δεν περίμενα σε καμία περίπτωση, ότι μπορεί να φτάσω μέχρι εδώ που έφτασα και πως θα μου άρεσε πιο πολύ από ότι όταν έπαιζα ποδόσφαιρο. Όταν ήμουνα ποδοσφαιριστής πάντα προσπαθούσα να γίνομαι καλύτερος και ότι κάνω να το κάνω όσο γίνεται πιο επαγγελματικά, όσο το επέτρεπαν οι συνθήκες. Κατάλαβα πως όταν έχεις να κάνεις με παιδιά πρέπει σίγουρα να γνωρίσεις το αντικείμενο, υπάρχουν δύσκολες ηλικίες, και πρέπει να μπεις στην φιλοσοφία, στην νοοτροπία και στο μυαλό του παιδιού για να μπορέσεις να τα καταφέρεις. Σε ότι αφορά τις σχολές και τα διπλώματα δεν έμεινα εκεί. Ψάχνω, μ’ αρέσει, ασχολούμαι και ότι υπάρχει και μπορώ να το παρακολουθήσω κάνω τα αδύνατα δυνατά για να είμαι πιο ενημερωμένος.
ΕΡ. Με αυτά που έχεις αποκομίσει από τις σχολές προπονητών και τα σεμινάρια μπορείς να συγκρίνεις κάποιες καταστάσεις με τους τότε προπονητές που είχες?
ΑΠ. Αν συγκρίνω το τότε με το τώρα, θεωρώ πως ήταν πολύ λίγοι εκείνοι που ακολουθούσαν μια μεθοδολογία στις προπονήσεις και μάλιστα σε βάθος χρόνου ξεχώρισαν και παραμένουν ακόμα στον χώρο. Παλαιότερα ίσως ήταν φανελάκια, κώνοι και πάμε για προπόνηση. Τα πράγματα έχουν αλλάξει και πρέπει να ακολουθούμε κάποια μεθολογία.
ΕΡ. Από εκείνα που ήξερες, αναθεώρησες κάποια πράγματα όταν πήγες στην σχολή προπονητών.
ΑΠ. Σχεδόν τα πάντα. Πηγαίνεις στο UEFA C και διαπιστώνεις μια πρωτόγνωρη κατάσταση καθώς δεν ξέρεις από μεθοδολογία προπόνησης, χωρίς να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, ειδικά όταν ασχολείσαι με τα παιδιά και θεωρώ λάθος μου ότι πήγα σε ακαδημία ενώ δεν είχα καν φοιτήσει σε σχολή προπονητών. Όταν πηγαίνεις για πρώτη φορά σε σχολή, χάνεις την μπάλα!
ΕΡ. Θεωρείς ότι παλαιότερα αλλά και σήμερα δίνουμε αρκετά εφόδια στα παιδιά? Μιλάμε για ταλέντα στο νησί μας αλλά όταν βρεθούν ανταγωνιστικά με άλλα παιδιά δεν έχουμε τα αποτελέσματα που θα θέλαμε?
ΑΠ. Πρώτα θα πω κάτι που το λέω σε όλους τους γονείς. Τα παιδιά σας μπορείτε να τα πάρετε σε όποια ακαδημία επιθυμείτε. Ένα πράγμα όμως πρέπει να διαπιστώσετε απέναντι σας. Ο προπονητής που θα έχουν τα παιδιά πρέπει να κάνει ένα πράγμα, να μην βάλει το εγώ του πάνω από τα παιδιά. Απλά, λέω και εγώ την άποψη μου ως γονιός και όχι σαν προπονητής. Ένα παράδειγμα, 10 λεπτών ομιλίας στην προπόνηση ισοδυναμεί περίπου με 24 προπονήσεις απώλειας για τα παιδιά και αναφέρομαι σε 8 και 9χρονα. Θεωρώ ότι οι προπονητές μας πρέπει να εστιάσουν περισσότερο στην ατομική βελτίωση των παιδιών παρά στο προσωπικό τους όφελος. Προσωπικά εργάζομαι με τα παιδιά σε πολύ μεγάλο ποσοστό στην ατομικότητα και λιγότερο στο ομαδικό παιχνίδι.
ΕΡ. Πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζει ένας προπονητής πρώτες βοήθειες?
ΑΠ. Θεωρώ ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι αυτό για να μην έχει τυχόν μπλεξίματα που θα τον φέρουν σε δύσκολη θέση. Εγώ πριν πάω στην σχολή προπονητών, πήγα σε σεμινάριο πρώτων βοηθειών με τον φόβο ότι αν χτυπήσει ένα παιδί να μην ξέρω τι θα κάνω. Είναι μεγάλη η ευθύνη όταν έχεις μικρά παιδιά και γι’ αυτό νομίζω πως επιβάλλεται να γνωρίζεις πρώτες βοήθειες.
ΕΡ. Ένα μήνυμα προς τους γονείς και τους παράγοντες?
ΑΠ. Τα πράγματα μάλλον με τους γονείς είναι παρεξηγημένα. Έχω ακούσει από πάρα πολλούς ότι φταίνε οι γονείς που ένα παιδί δεν προχώρησε. Για μένα αυτό είναι λάθος και έχει γίνει ένας μύθος που έχει απλωθεί. Πρώτα από όλα φταίει ο προπονητής, γιατί ο γονιός δεν μπορεί να ξέρει τι συμπεριφορά πρέπει να έχει απέναντι στο παιδί του, την ώρα της προπόνησης ή του αγώνα ή ακόμα και στο σπίτι. Ο προπονητής όμως οφείλει και πρέπει να γνωρίζει και τα μεταφέρει στους γονείς. Από εκεί και πέρα και αφού έχουν ενημερωθεί οι γονείς, τότε η ευθύνη ανήκει σε εκείνους αλλά και πάλι ο προπονητής παρεμβαίνει ξανά. Εγώ πάντα από πριν ενημερώνω τους γονείς για όλα και μετά έχω απαιτήσεις. Εγώ αυτό πιστεύω ότι είναι το σωστό. Σε ότι αφορά τους παράγοντες, νομίζω ότι θα πρέπει να πάρουν μια γενική εικόνα από το ποδόσφαιρο και καλό θα ήτανε, μπορεί να ακουστεί λίγο παράξενο, να παρακολουθήσουν και σχολές προπονητικής για να μπορέσουν να κρίνουν ένα προπονητή. Πρέπει να ξέρει ένας παράγοντας πέντε τουλάχιστο βασικά πράγματα όταν το θέμα είναι τα παιδιά, ώστε να φέρει τον κατάλληλο στην ακαδημία της ομάδας του.
ΕΡ. Την άποψη σου για τους Ροδίτες προπονητές που ασχολούνται με μικρά παιδιά μέχρι και το παιδικό.
ΑΠ. Θεωρώ ότι έχουμε αρκετούς αξιόλογους προπονητές. Απλά, αρκετοί, παρασύρονται για το αποτέλεσμα της νίκης και ξεφεύγουν από τα επιτρεπτά όρια, όπου μπορούν να δώσουν δυο-τρεις οδηγίες στα παιδιά. Παρακολουθούμε προπονητές να κατευθύνουν σαν κομπιούτερ, σαν τηλεκατευθυνόμενα τα παιδιά, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να είναι αυτόνομα μέσα στο παιχνίδι. Πιστεύω πως κάποιες αποφάσεις μέσα στο παιχνίδι, όταν υπάρχει πίεση πρέπει να τις παίρνουν τα παιδιά, μόνα τους χωρίς καμία εντολή από έξω. Έτσι νομίζω ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε ποδοσφαιριστές.
ΕΡ. Τα σχέδια σου για την νέα περίοδο που έρχεται? Για το μέλλον?
ΑΠ. Βρίσκομαι σε συζητήσεις με τον Ιάλυσο και σε λίγες μέρες θα ξεκαθαρίσει η κατάσταση αν θα συνεργαστούμε. Πιστεύω πως θα είμαι εκεί και θα αναλάβω το εφηβικό και ακόμα ένα τμήμα με μικρότερα παιδιά. Όσο μπορώ θα μαθαίνω πράγματα, θα παρακολουθώ και θα ενδιαφέρομαι. Τον Σεπτέμβριο έχω προγραμματίσει να πάω στην Ολλανδία για το coerver 2 γιατί το 1 το έχω πάρει στην Θεσσαλονίκη.
