Γράφει η Στέλλα Καρατζίκη
Πρώτα πρώτα θέλω να σε ευχαριστήσω για το περσινό σου δώρο, που ήταν αν θυμάσαι, μια ωραιότατη ρυτίδα στο μεσόφρυδο, που μου πάει πολύ, κι έχω να σου πω ότι αν φέτος επιχειρήσεις να μπεις από την καμινάδα μου, θα ανάψω το τζάκι και θα σε κλάψουν οι τάρανδοι.Κατά τα άλλα όπως τα ξέρεις.Ετοιμαζόμαστε για γιορτές και θα περάσουμε καταπληκτικά, όπως κάθε χρόνο.
Τις μέρες των παραμονών θα επωφεληθούμε από το συνεχές ωράριο για να ξεχυθούμε σύσσωμοι στα μαγαζιά για να χαζέψουμε (για να ψωνίσουμε ούτε λόγος ήρθε το ενφια και η εφορία), και να σιχτιρίσουμε την ώρα μου μπήκαμε στο ΔΝΤ και μείναμε στο χάζι.
Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, θα βγούμε έξω να τιμήσουμε την γέννηση του Θεανθρώπου, και να στριμωχτούμε κι εμείς στην φάτνη με τα ζώα. Κι εννοείτε ότι θα φοράμε όλες το μικρό μας μαύρο φόρεμα κι εννοείτε πως όλοι οι άντρες θα καπνίζουν μια γιορτινή τεράστια πουράκλα που θα βρωμάει και θα ζέχνει. Ύστερα αφού πιούμε από το πετρέλαιο που κυκλοφορεί σε μολότοφ στην αγορά, θα γυρίσουμε πίσω εξαντλημένοι και θα περιμένουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, θα ξαναξεχυθούμε στην αγορά για να ξαναχαζέψουμε ότι περίσσεψε από τα Χριστούγεννα. Και θα επιστρέψουμε άρον άρον για το ρεβεγιόν.
Στο ρεβεγιόν θ α είμαστε εκνευρισμένοι από πριν που φάγαμε στο σπίτι της μαμάς. Όπου περάσαμε φριχτά αφού συγκεντρώθηκε η οικογένεια να τσακωθεί όπως κάθε χρόνο.
Επίσης όπως κάθε χρόνο το φαγητό θα είναι χάλια, γιατί το κρέας της γαλοπούλας είναι απαίσιο και σκληρό κι αν κρυώσει γίνεται σαν βατραχοπέδιλο.Παρόλα αυτά καταβροχθίζουμε την γέμιση και την βασιλόπιτα, και θα σκάσουμε και θα πιούμε, και θέλουμε να χωρίσουμε, γιατί φυσικά οι άντρες φταίνε που τραβιόμαστε στην νύχτα σαν ηλίθιες και στο μεταξύ όλα τα μαγαζιά θα είναι γεμάτα από κόσμο που καλωσορίζει τον νέο χρόνο.Με ξέφρενο ρυθμό πράγμα το οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω.
Αυτόν τον στίχο, “πάει ο παλιός ο χρόνος;”, πρέπει να τον έχει γράψει ο Φόρεστ Γκάμπ, γιατί μόνο αν είσαι ο Φόρεστ Γκαμπ γιορτάζεις που λιγοστεύει η ζωή σου κατά ένα χρόνο και θα σε φάει η νέκρα μια ώρα αρχίτερα.
Έχει και συνέχεια. Την άλλη μέρα κουρέλια θα ξανασύρουμε τα κόκαλα μας ως το πατρικό για να ξαναφάμε ότι περίσσεψε απ’ το βράδυ, που η μαμά είχε μαγειρέψει για ένα λόχο.
Θα κάνουμε φύλλο και φτερό την χθεσινή βασιλόπιτα για να βρούμε το φλουρί που δεν θα βρεθεί ποτέ γιατί θα το έχει καταπιεί ο παππούς με το πρωινό του τσάι.
Το απόγευμα θα χτυπήσουμε και μια κατάθλιψη που δεν είμαστε πια παιδιά, και τι μαγικές ήταν οι γιορτές τότε.
Λοιπόν Αη Βασίλη, σ αγαπώ, σ εκτιμώ,αλλά κοίτα μην πλησιάσεις το σπίτι μου. Φέτος θέλω μόνο Καλικάντζαρους. Τουλάχιστον εκείνοι, αντιμετωπίζουν την τραγωδία των γιορτών …..ανατρεπτικά…
