Τη δική του τοποθέτηση με αφορμή τη συνεργασία του με τον Ιάλυσο κάνει μέσω έγγραφης δήλωσης του ο πρώην προπονητής του Ιάλυσου Θανάσης Τερζής.
Αναλυτικά, το πλήρες κείμενο αναφέρει τα ακόλουθα:
«Με αφορμή την αποχώρηση μου από την ομάδα του Ιάλυσου θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους συνέβαλαν στην πορεία της ομάδας στο διάστημα αυτών των τεσσάρων περίπου μηνών. Από τους συνεργάτες μου Λάζαρο Θρουμουλόπουλο, Γιάννη Κατσανίκα και Νεκτάριο Κουλούμπρη, μέχρι τους φροντιστές και τους φυσικοθεραπευτές. Ανέλαβα την ομάδα σε μια δύσκολη στιγμή έπειτα από διαδοχικά αρνητικά αποτελέσματα και πρώτη επιδίωξη ήταν να δημιουργήσουμε μαζί με τους συνεργάτες μου ένα οικογενειακό κλίμα, καθώς χωρίς ενότητα και ομοψυχία τίποτα δεν είναι δυνατόν.
Στη συνέχεια και πάντα με γνώμονα το διαθέσιμο έμψυχο δυναμικό, θελήσαμε να δομήσουμε έναν τρόπο παιχνιδιού που θα ταίριαζε στα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών, ενώ παράλληλα θα ήταν αποτελεσματικός και ελκυστικός. Βήμα-βήμα προσθέταμε ολοένα και νέα στοιχεία στο παιχνίδι μας και φτάσαμε σε αξιοζήλευτα επίπεδα απόδοσης.
Για του λόγου το αληθές, σε αυτό το διάστημα των τεσσάρων μηνών και μέχρι πριν το τελευταίο μου παιχνίδι με τον Διαγόρα είχαμε την καλύτερη συγκομιδή βαθμών από όλες τις ομάδες του ομίλου, ενώ κατά γενική ομολογία αποδίδαμε και το ποιοτικότερο ποδόσφαιρο (εξαίρεση αποτελεί το τελευταίο παιχνίδι με τον Διαγόρα).
Ωστόσο η μεγάλη βαθμολογική διαφορά που είχαμε να καλύψουμε δεν μας επέτρεψε να διεκδικήσουμε το πρωτάθλημα. Στους τέσσερις αυτούς μήνες της παρουσίας μου στην ομάδα ποτέ δεν προσπάθησα να οικειοποιηθώ τις επιτυχίες, ούτε όμως να αποποιηθώ των ευθυνών μου στις αποτυχίες, αποδίδοντας τες στην κακή διαιτησία, σε τραυματισμούς ή σε απουσίες παικτών.
Θα ήθελα λοιπόν να επαναλάβω, όπως το έκανα σε όλη την διάρκεια της παραμονής μου στην ομάδα, πως ότι καταφέραμε ήταν προϊόν μεθοδικής δουλειάς, αρμονικής προσπάθειας και άψογης συνεργασίας όλων των πλευρών. Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τους ποδοσφαιριστές μου στους οποίους έχω την πεποίθηση ότι πρόσφερα αρκετά αλλά και την σιγουριά ότι μου πρόφεραν ακόμη περισσότερα».
