H Προγραμματική Σύμβαση που υπογράφεται μεταξύ Περιφέρειας-Δήμου και ΔΕΥΑΡ για το Φράγμα Γαδουρά είναι η πιο χυδαία έκφραση της εμπορευματοποίησης του νερού.
Ο όρος ότι «..η Περιφέρεια έχει το δικαίωμα διακοπής της παρεχόμενης Υπηρεσίας, ήτοι τη διακοπή του παρεχόμενου ύδατος προς το δίκτυο της ΔΕΥΑΡ» εφόσον δεν εξοφλεί έγκαιρα το μηνιαίο κόστος τους ρεύματος για τη λειτουργία του έργου, είναι χαρακτηριστικός.
Η συμφωνία αυτή πραγματοποιείται μέσα σ’ ένα περιβάλλον αφόρητης κατάστασης και πίεσης που έχει διαμορφωθεί στον πληθυσμό του νησιού από την έλλειψη νερού.
Μάλιστα, ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει ότι ακριβώς η ανάθεση της λειτουργίας του έργου σε ιδιώτη και ο σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ τους για το ποιος τελικά θα πάρει το έργο, οι αλλεπάλληλες προσφυγές είναι που οδήγησαν στην καθυστέρηση της υδροδότησης από το Φράγμα.
Κυβέρνηση, Περιφέρεια και Δήμος είναι βασικά προσηλωμένοι στο πως θα εξασφαλίσουν τους όρους ανταγωνισμού και κερδοφορίας για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Η πρόσβαση του λαού σε φτηνό και ποιοτικό νερό, μπορεί να περιμένει!
Όλο το κόστος της διαχείρισης από την ιδιωτική εταιρεία που ανέρχεται στο ποσόν των 9.202.205,66 ευρώ για 5 χρόνια και η δαπάνη των λογαριασμών της ΔΕΗ για τη λειτουργία του συνόλου του έργου, πέφτει στις πλάτες των καταναλωτών, που θα τα πληρώνουν μέσω των τιμολογίων της ΔΕΥΑΡ.
Επιπλέον θα κλείσουν μια σειρά γεωτρήσεις όπως ρητά αναφέρεται στη σύμβαση καθώς είναι όρος που βάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος, στην ουσία για να εξασφαλίσει μεγαλύτερη κερδοφορία στον επενδυτή περιορίζοντας τις εναλλακτικές πηγές υδροδότησης.
Δεν είναι όμως τυχαία όλα αυτά τα γεγονότα, ούτε αστοχίες και ανικανότητες πολιτικών παραγόντων. Είναι ζήτημα πολιτικής που ασκείται στον τομέα αυτό.
Οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος στο ζήτημα του νερούφέρνουν πιο καθαρά στην επιφάνεια δυο πολιτικές που είναι από τη φύση τους εντελώς αντίθετες. Η μία είναι αυτή που διεκδικεί το Δημόσιο χαρακτήρα του νερού γιατί αυτό υπηρετεί τις ανάγκες του λαού ο οποίος υποφέρει καθημερινά από την φοροληστεία και την αντεργατική πολιτική που ασκούν οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις.
Η άλλη είναι αυτή που ασκεί σήμερα, η Περιφέρεια, ο Δήμος, η Κυβέρνηση. Δηλαδή της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του νερού που επιτρέπει την επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος τόσο από ιδιωτικούς ομίλους όσο και από δημοτικές και μεικτές επιχειρήσεις και κοινοπραξίες.
Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, καταγγέλλει για άλλη μια φορά την εμπορευματοποίηση του νερού και την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης που συνυπογράφουν οι Τοπικές Αρχές. Είναι υπόθεση του ίδιου του Ροδιακού λαού να μην συνυπογράψει κι ο ίδιος με την ανοχή του, τη μετατροπή του νερού σε πανάκριβο εμπόρευμα, αλλά με την πάλη του να το κατοχυρώσει ως δημόσιο κοινωνικό αγαθό.
Προτάσσοντας την απαίτηση ικανοποίησης του συνόλου των λαϊκών αναγκών και όχι να επιλεχθεί το δήθεν «λιγότερο επώδυνο μοντέλο» εμπορευματοποίησης του νερού, η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, επιμένει και διεκδικεί:
• Την διαχείριση του Φράγματος από Δημόσιο Φορέα
• Άμεση πρόσληψη επιστημονικού και εργατοτεχνικού προσωπικού για την στελέχωση των υπηρεσιών
• Την άμεση κατασκευή των έργων της Β΄Φάσης του Φράγματος
• Την τιμολόγηση των ΔΕΥΑ από τη ΔΕΗ με βιομηχανικό τιμολόγιο.
• Την κατάργηση του ΦΠΑ στη τιμή του νερού.
