Γράφει η δασκάλα: Δέσποινα Χατζησάββα
Ιούλιος 1983 – Ιούνιος 2017. Ούτε ένα, ούτε δυο… 34 ολόκληρα χρόνια !
Τριάντα τέσσερα χρόνια ζωής, πετράδια ζωής, Ανθρώπινης και εκπαιδευτικής γεφυρώθηκαν μέσα σε μια ζεστή και εύφλεκτη συναισθηματική συνάντηση!
Είκοσι ένας σπουδαστές (σχεδόν το ένα τέταρτο του συνόλου) και πιστοί φύλακες των αναμνήσεων δώσαμε το παρόν σε μια βραδιά που ανέσυρε θησαυρούς από θύμησες και νεανικές φοιτητικές μνήμες.
Ξανασμίξαμε στη βάση του χτες, στη φωλιά των πρώτων ονείρων, στην εστία της ακαδημαϊκής μας αφετηρίας!
Μια ηχηρή συναισθηματική θύμηση ήταν η αφορμή να ξετυλίξουμε το κουβάρι των αναμνήσεων και να βρούμε το μίτο της τότε εποχής, των σπουδών, των στιγμών, των ονείρων.
Νίκος Δημητρίου! Ο υπαίτιος της συνάντησης! Ο συνεργός της βραδιάς!
“Πρόεδρος” Από τα χρόνια της Ακαδημίας και σήμερα αποδείχθηκε άξιος και αναδείχθηκε για άλλη μια φορά “πρωτεργάτης” στην απόπειρα της αλιείας των παλιών φίλων και συσπουδαστών. Συμπορευτής και συνεργάτης στο εγχείρημα συνάντησης και ο Μανόλης Τσιρακάκης, Άξιος εκπαιδευτικός γόνος και φίλος των καλών προτάσεων.
Το χθες
Όλα άρχισαν πριν 36 χρόνια.1981. Χρόνος εκπαιδευτικής γέννησης και αναγέννησης! Παιδαγωγική Ακαδημία Ρόδου. Σημείο αναφοράς. Πεταρούδια μιας άλλης κοινωνίας και κουλτούρας τολμήσαμε να γίνουμε δάσκαλοι “τίτλος τιμής” για μια ζωή, για κάθε ψυχή! Μέσα σε δύο συμπυκνωμένα έτη σπουδών στριμώξαμε όνειρα, σχέδια, προσδοκίες, προοπτικές …´Ενας ακαδημαικός χώρος που θύμιζε πιότερο οικογένεια παρά σχολή και πανεπιστήμιο. Όλοι μαζί μια γροθιά και μια θωριά σε κάθε προσωπικό βήμα, ακαδημαικό εξάμηνο, έτος…
Παιδιά με ζήλο και ήθος. Νέοι με ενσυναίσθηση και ευαισθησίες για το μέλλον που τότε εγγυόταν μια θέση στο κοντινό όνειρο! Ένα δυνατό και δυναμικό τιμ που ξεχώρισε για το όραμά του. Ενα μπουκέτο με παιδιά από την επαρχία, την ηπειρωτική Ελλάδα, τα Δωδεκάνησα, την Πελοπόννησο, την πρωτεύουσα ! Ακρίτες και γείτονες μαζί σε μια πόλη πολλά υποσχόμενη και σε μια σχολή που αναδείκνυε αξίες και αρετές !
Δίπλα μας, καθηγητές με ταπεινή παρουσία και Ανθρώπινη προσέγγιση σε κάθε σπουδαστή και σε κάθε πρόβλημα που έχρηζε ανθρώπινης και ακαδημαϊκής διαχείρισης. Πυραμίδα στην Παιδαγωγική Ακαδημία η αείμνηστη Ε. Καββάδα ! Κοντά της άξιοι καθηγητές με ονόματα και διδασκαλίες που πέρασαν απο την ψυχή μας και άφησαν άρωμα στην ψυχή όλων μας: Ν. Ρούσσος, Μ. Κολιάδης, Καπνουλάς, Α. Μουστάκης, Μ. Ροζοπούλου, Μ. Πετρούτσου, Κ. Φωτίου, Μ. Καμπουροπούλου….
Το σήμερα..
Περισσότερο από δικοί μας άνθρωποι και λιγότερο από ειδικοί καθηγητές μας έδωσαν τα εφόδια και τα προνόμια να μπούμε στη διεκδίκηση για μια θέση στο όνειρο με σημαία την αξιοπρέπεια και την ευπρέπεια στον ίδιο τον άνθρωπο! Πολλά τους χρωστάμε και σήμερα τους μνημονεύουμε, τους τιμάμε με μια ευχή για όσους ζουν και μια προσευχή για όσους έφυγαν …
Το σμίξιμο των αποφοίτων έγινε στην είσοδο της Ακαδημίας και αποτυπώθηκε μέσα από ζεστές και εγκάρδιες αγκαλιές, ανταλλαγές και συμβολικές φωτογραφίσεις!
Το πριν και το μετά σε άχρονο χρόνο και αειθαλή τρόπο χαράς και ενθουσιασμού. Ακολούθησε το χτύπημα του κώδωνα και οι αιώνιοι μαθητές μπήκαμε σε αίθουσα του κτιρίου, καθίσαμε στα θρανία, απολαύσαμε το πέρασμα του χρόνου μέσα από πλούσιο φωτογραφικό υλικό που προβλήθηκε αφού συλλέκτηκε από τους πρωτεργάτες της προσπάθειας. Οι αναμνήσεις έρρεαν σαν δάκρυ στα μάτια και στην καρδιά.
Ανταλλάξαμε υπογραφές καρδιάς και παρουσίας, αναμνηστικά διπλώματα χαράς και αφήσαμε μετέωρη την υπόσχεση για μια νέα συνάντηση.
Η βραδιά έκλεισε σε στέκι γαστρονομίας με μπόλικο το κρασί, τη χαρά, το ξέχειλο κέφι και την έκδηλη συγκίνηση για το ξέθαμμα των αναμνήσεων! ´Εκπληξη της βραδιάς ήταν η παρουσία της κ. Τότας Ρούσσου, κόρης του αείμνηστου και αγαπημένου καθηγητή Νικόλαου Ρούσσου που μας έφερε ένα γράμμα -προίκα της αείμνηστης διευθύντριας της σχολής που γράφτηκε σε χρόνο παρελθόντα με παραλήπτες σπουδαστές άλλου έτους… (Το γράμμα της το παρέδωσε χέρι με χέρι ο γιος της αείμνηστης διευθύντριας).
Συγκινητική στιγμή και άκρως συναισθηματική! Τα λόγια της βαριά παρακαταθήκη! Τότα, σε ευχαριστούμε για την τιμή και την παρουσία σου! Διαδοχικές, καταιγιστικές αναθυμιάσεις μέσα στον παλμό του χρόνου που φιτιλώνουν τις φλέβες της καρδιάς!
Το παρόν και το παρελθόν κατήργησαν την ξενιτιά του χρόνου και έβαλαν το χεράκι τους σε μια ανθρώπινη αλχημεία πέρα από όρια και ημερομηνίες. Το σημάδι του χρόνου μόνο στα χαρτιά …το αλφάδι της καρδιάς χάραξε δρόμο στη γειτονιά των αναμνήσεων! Πρόσωπα γεμάτα ευτυχία, Καρδιές ξέχειλες από συγκίνηση έσμιξαν σε μια πρωταγωνιστική βραδιά όπου κυριαρχούσαν ακριβά συναισθήματα και γνήσια αισθήματα διαχρονικής εκτίμησης. Το ζητούμενο ήταν η χαρά. Το αυτονόητο ήταν η συγκίνηση! Ανεξίτηλο το γαιτανάκι της θυμησης! Τα χρώματα ζωηρά και τα αρώματα της βραδιάς σαν λευκό γιασεμί´…
Καλοί μου φίλοι και συσπουδαστές, “ευχαριστώ” για την κατάθεση της χαράς!
Ζήσαμε μέσα σε λίγες ώρες πρωτόγνωρα συναισθήματα που ήταν καλά φυλαγμένα μέσα στο χρονοντούλαπο. Ξύσαμε τον καμβά της καρδιάς και αναδύθηκε ένας άλλος κόσμος αθώος και παρθενικός τότε που η ζωή δεν χάριζε ούτε χαριζόταν…..
Η βουτιά στο χτες ανέσυρε μαργαριτάρια αξίας: τις αναμνήσεις μας !
Ας τις κρατήσουμε άσβεστες!
Νίκο Δημητρίου και Μανολη Τσιρακάκη, ευχαριστώ καρδιάς από όλους μας για την μοναδική βραδιά. Δώσατε προσωπικό χρόνο και βρήκατε τον τρόπο να ανταμώσουμε μετά από 34 χρόνια!
Ραντεβού παρακάτω με περισσότερες παρουσίες!
Οι απόντες ας δεσμευτούν για το επόμενο reunion!
Ας έχουμε τον νου μας στο “νέκταρ” της νεότητας στον κήπο της ωριμότητας!
Σε ό,τι γλυκαίνει ψυχές κ ευφραίνει καρδιές!
Υγεία και καλή ζωή μες στο λιμάνι της χαράς.
Εις το επανιδείν !
Υ.Γ. Παρουσιολόγιο των πρωταγωνιστών του χρόνου: Νίκος Δημητρίου, Μανόλης Τσιρακάκης, Νίκος Ράπτης, Μιχάλης Σκουμιός, Νίκος Ιερομνήμων, Νίκος Νικηφόρος, Γιάννης Διαμαντάρας, Μανόλης Χατζηαλεξίου, Σωτήρης Πατατούκος, Γιώργος Παπαναστασίου, Κώστας Μουσάδης, Βούλα Σαράγια, Δήμητρα Χατζηαμάλλου, Μπούλα Ζαχαρίου, Ελεούσα Κωστάκη, Παρασκευή Καραολάνη, Ελένη Δαμιανού, Πατσάη Μαρία, Μαρία Σάσσου, Ανθούλα Λαμπριανού, Δέσποινα Χατζησάββα.
