Η φετινή εργατική πρωτομαγιά αποκτά ιδιαίτερη σημασία σε μία περίοδο που κυριαρχεί η δογματική λιτότητα, η συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων και η αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους. Οι συνεχείς βίαιες αλλαγές στην καθημερινότητα των πολιτών καθιστούν αναγκαίο τον αγώνα για την διεκδίκηση αυτονόητων κεκτημένων κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι εκφράζουν την αντίθεσή τους σε μια πολιτική ισοπέδωσης κάθε εργασιακής και κοινωνικής κατάκτησης.
Η αντιμετώπιση της ανεργίας και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας μέσα από ένα υγιές παραγωγικό μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα σήμερα για να μην υπάρξουν «χαμένες γενιές». Το σημερινό καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας δεν πρέπει να διευρυνθεί αλλά να ανατραπεί. Παρόλα αυτά η κυβέρνηση συζητά με τους δανειστές και φαίνεται να αποδέχεται ακόμη και την άρση της εγκριτικής διαδικασίας για τις ομαδικές απολύσεις άνω του 5% του προσωπικού μιας επιχείρησης, άρα την πλήρη απελευθέρωση τους. Αντί για πολιτικές μείωσης της ανεργίας και βελτίωσης των εργασιακών σχέσεων πράττει το ακριβώς αντίθετο.
Η αντιμετώπιση της ανεργίας όμως δεν είναι απλά μια κοινωνική αναγκαιότητα αλλά μια εθνική πολιτική προτεραιότητα. Για αυτό η μόνη λύση είναι η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, ώστε να ασκηθούν προοδευτικές πολιτικές χωρίς λαϊκισμούς, υπέρ των εργαζομένων και της κοινωνίας.
