Μέσα στη βουή και το άγχος της καθημερινότητας, από τις συνοφρυωμένες μορφές των συνανθρώπων μας, ξεπροβάλει ένα χαμόγελο, μια μεγάλη καρδιά, που φωτίζει τους γύρω της.
Είναι η Σοφία Μανιά, η εθελόντρια που επιστράτεψε τον εαυτό της στον πλευρό των φτωχών, των αδυνάτων, των προσφύγων, των Ροδίων αναξιοπαθούντων, των αστέγων και γενικότερα όσων έχουν ανάγκη από τρόφιμα, ρουχισμό, υπόδηση ακόμη και στέγη. Θα τρέξει, θα μάθει, θα τους ανακαλύψει και θα είναι πάντα δίπλα τους. Η ίδια σε μια εκ βαθέων συνέντευξη που μας παραχώρησε μας εξηγεί ότι ο εθελοντισμός και η αλληλεγγύη είναι για εκείνη τρόπος ζωής. Πήρε τα γονίδια από την μητέρα της και τώρα μεταλαμπαδεύει τις αρχές αυτές στα παιδιά και στα εγγόνια της. Εξομολογείται ένα περιστατικό που την πίκρανε αλλά στο τέλος, την έκανε πιο δυνατή. Είναι απόλυτα ευχαριστημένη για την ανταπόκριση των συμπολιτών μας επιχειρηματιών και μη στο κάλεσμα της για καθημερινή βοήθεια των οικογενειών που έχουν πραγματική ανάγκη.
Η συνέντευξη
ΕΡ Τι είναι για σας ο εθελοντισμός;
ΑΠ Είναι όλη μου η ζωή, κοιμάμαι και ξυπνάω με μια σκέψη. Πως θα βοηθήσω αυτούς που έχουν ανάγκη. Που θα τρέξω για να βρω τρόφιμα και άλλα είδη και σε ποιους θα τα δώσω.
ΕΡ Πως και πότε ξεκίνησε αυτή η ανάγκη σας για προσφορά;
ΑΠ Από πολύ μικρή από το σπίτι μου. Θυμάμαι την μαμά μου να ζυμώνει το Σάββατο και την Κυριακή να μην έχουμε στο σπίτι ψωμί γιατί τα έδινε όλα. Ήθελε να δίνει να προσφέρει. Δεν υπήρχε περίπτωση να χρειάζεται κάποιος βοήθεια και να μην τρέξει.
ΕΡ Τότε όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά
ΑΠ Επιστρέψαμε όμως δυστυχώς σε αυτές τις εποχές. Εγώ έζησα το συσσίτιο στις Καλλυθιές, όπου περιμέναμε στην ουρά για να μας δώσουν γάλα. Θυμάμαι την μητέρα μου να με στέλνει στο μπακάλικο να δώσω αυγά για να πάρω γάλα. Από εκεί μου γεννήθηκε η ιδέα για το ανταλλακτικό παζάρι, όπου όποιος μπορεί, φέρνει τρόφιμα, για να πάρει κάτι άλλο, που χρειάζεται. Στο πρόσφατο ανταλλακτικό παζάρι, στο οποίο συγκεντρώσαμε τρόφιμα για το κοινωνικό παντοπωλείο, ο κόσμος χάρηκε πάρα πολύ γιατί δίναμε ηλεκτρικές συσκευές. Δίνοντας ένα πακέτο μακαρόνια μπορούσε κάποιος να πάρει μια παλιά τηλεόραση.
ΕΡ Πότε θα ξανακάνετε κάτι ανάλογο;
ΑΠ Αύριο στο κατάστημα μου στο second hand faliraki, πίσω από την εκκλησία επί της Λεωφόρου Ρόδου Λίνδου στο Φαληράκι, από τις 10 έως τις 3 το μεσημέρι συγκεντρώνουμε τρόφιμα για τους άπορους συμπολίτες μας.
ΕΡ Έχετε ζήσει και την σημασία της ξενιτιάς έτσι δεν είναι;
Ο πατέρας μου ήταν μετανάστης και έχουμε στερηθεί πράγματα. Γ αυτό θέλω να βοηθάω τους πρόσφυγες. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οικονομικοί μετανάστες αναγκάστηκαν να φύγουν από την πατρίδα τους για να σωθούν.
ΕΡ Θυμάσαι κάποια περίπτωση προσφύγων που σε συγκίνησε ιδιαίτερα;
ΑΠ Είναι πολλές… Τι να πρωτοθυμηθώ!!!! Με φωνάζουν μαμά
ΕΡ Όσον αφορά τους ντόπιους, σας έχει συγκινήσει η ιστορία κάποιου;
ΑΠ Ο κύριος Μικές, ο οποίος εργαζόταν στα σφαγεία και όταν έχασε την δουλειά του έμεινε κυριολεκτικά στον δρόμο. Σήμερα ζει σε ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο χωρίς ρεύμα και χωρίς νερό. Τον επισκεπτόμαστε και τουλάχιστον του έχουμε εξασφαλίσει το καθημερινό του φαγητό.
ΕΡ Οι θεσμοθετημένες δομές πρόνοιας δεν βοηθάνε;.
ΑΠ Βοηθάνε αυτούς που είναι εγγεγραμμένοι στα μητρώα τους και για να γίνει αυτό απαιτούνται πολλά δικαιολογητικά. Αν κάποιος είναι άνεργος αλλά έχει ένα σπιτάκι θεωρείται προνομιούχος. Γ αυτούς υπάρχουμε εμείς.
ΕΡ Οι συμπολίτες είναι αλληλέγγυοι;
ΑΠ Ναι πάρα πολύ ειδικότερα στις μέρες μας. Δεν υπάρχει κάπου, που να έχω πάει και να μη μου έχουν δώσει βοήθεια.
ΕΡ Σας έχει στεναχωρήσει κάτι όλα αυτά τα χρόνια;
ΑΠ Ναι αλλά ευτυχώς για λίγο. Ξέρετε εγώ δεν έχω προσωπική ζωή. Δεν πηγαίνω για καφέδες, δεν κάνω πράγματα για τον εαυτό μου. Προτιμώ να είμαι δίπλα σε όσους με χρειάζονται. Αυτό με γεμίζει. Τα παιδιά μου παραπονιούνται πως δεν με βλέπουν αλλά επειδή έχουν και αυτά το DNA μου , αμέσως μου λένε, δεν πειράζει υπάρχουν άνθρωποι που σε έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από εμάς. Το ίδιο και τα εγγονάκια μου. Το μεγαλύτερο έφερε όλα τα χειμωνιάτικα του ρούχα για να τα δώσω σε παιδάκια που δεν έχουν και με συγκίνησε πολύ.
Ξέρετε λοιπόν πως ένιωσα όταν βρέθηκε ένας φωτορεπόρτερ, ο οποίος σε δημοσίευμα του προσπάθησε να σπιλώσει την υπόληψη μου, διαδίδοντας διάφορες κακοήθειες σε βάρος μου, αμφισβητώντας τα φιλανθρωπικά μου αισθήματα; Και αυτό έγινε, γιατί διαφώνησα μαζί του σε ένα θέμα που αφορούσε την φιλοξενία των προσφύγων.
Αρχικά δεν ήθελα να βγω από το σπίτι μου. Η στήριξη όμως όλου του κόσμου, που με ξέρει καλά και ήταν πάρα πολλή δυνατή, με έκανε να τα ξεχάσω όλα και να τα αφήσω πίσω μου. Από αυτό βγήκα ακόμη πιο δυνατή.
ΕΡ Με ποιο μήνυμα θέλετε να κλείσουμε την συνέντευξη;
ΑΠ Εύχομαι να υπάρχει υγεία σε όλο τον κόσμο. Η Ανάσταση του Κυρίου να τους φωτίσει όλους και να ξεκινήσουν τα δίνουν, αντί να κάθονται σε έναν καναπέ και να κρίνουν τους γύρω τους. Το συναίσθημα του να βοηθάς τους συμπολίτες σου είναι μοναδικό και αξίζει να το νιώσει ο καθένας
