Το έπος του 1940 δεν τελείωσε, απλά άλλαξε μέτωπο!

Γράφει ο Νικόλαος Παντελιός

Στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν ο Ιωάννης Μεταξάς απάντησε με το περίφημο “Όχι” στο ιταλικό τελεσίγραφο, δεν μίλησε μόνο για λογαριασμό του κράτους.
Μίλησε για έναν ολόκληρο λαό που κουβαλούσε μέσα του την ιστορία του, την ιστορία του Μαραθώνα, των Θερμοπυλών, του ’21.
Ήταν το “Όχι” της Ελλάδας των λίγων, απέναντι στην υπεροπλία των πολλών.
Το “Όχι” που δεν ειπώθηκε με λόγια, αλλά με αίμα, πάγο, φωτιά και ψυχή.

Οι φτωχοί χωρικοί, οι δάσκαλοι, οι φοιτητές, οι ιερείς και οι πατεράδες μας, ανέβηκαν στα βουνά της Πίνδου με κουβέρτες, ψωμί και πίστη.
Κι εκεί, μέσα στη λάσπη και στο χιόνι, έγραψαν το Έπος με σφαίρες και σταυρούς.
Ο ελληνικός στρατός, ο στρατός της καρδιάς, ανέτρεψε την ιστορία, νικώντας τον τότε υπερδύναμο Ιταλό εισβολέα και κάνοντας όλο τον κόσμο να αναφωνήσει!

“Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.”

Η Ελλάδα δεν πολέμησε μόνο για τα σύνορα της.
Πολέμησε για το δικαίωμα να ζει ελεύθερη, να πιστεύει, να ανασαίνει, να υψώνει σταυρό κι όχι σβάστικα.
Και όταν ήρθε η Κατοχή, ο λαός αυτός, πεινασμένος, ματωμένος, μα αλύγιστος, κράτησε ζωντανή τη φλόγα της Αντίστασης.

Το Έπος του ’40 δεν τελείωσε στα βουνά της Πίνδου.
Συνεχίζεται κάθε φορά που ένας Έλληνας αντιστέκεται στην αδικία, που υψώνει φωνή ενάντια στο ψέμα, που υπερασπίζεται την πατρίδα, την οικογένεια, τη θρησκεία και την ελευθερία του.
Γιατί η Ελλάδα δεν λυγίζει, ανασταίνεται και ξανά γεννιέται.

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ «ΟΧΙ» ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ

Το 1940 οι Έλληνες είπαν “Όχι” στα όπλα του φασισμού.
Στα όπλα της προπαγάνδας και της επιβολής.
Σήμερα, το 2025, πρέπει να πούμε τα δικά μας “Όχι” στα ίδια ακριβώς όπλα της υποταγής.
Γιατί σήμερα δεν μας πολεμούν με τανκς,
μα με τρομοκρατία, προπαγάνδα και ψέμα.

ΟΧΙ στην κατασκευή φόβου.

Όχι στα δελτία και τα ΜΜΕξαπάτησης που μας τρομοκρατούν,
όχι στις “κρίσεις” που στήνονται για να μας κρατούν υποταγμένους.
Όχι σε μια κοινωνία που μαθαίνει να τρέμει τα πάντα, έναν ιό, το κλίμα, τον γείτονα, τη σκιά της.
Εμείς δεν γεννηθήκαμε για να φοβόμαστε,
αλλά για να στεκόμαστε όρθιοι.

ΟΧΙ στη λοβοτομή της συνείδησης.

Όχι στην παραπληροφόρηση και το ψέμα, όχι στα μέσα που διατάζουν τι θα πιστέψουμε και τι όχι.
Όχι στην “αλήθεια” των επιδοτούμενων και των υποταγμένων.
Όχι στους ψεύτικους σωτήρες του συστήματος.
Η Δημοκρατία χωρίς αντίληψη, παιδεία και ελεύθερη σκέψη, πεθαίνει,
κι εμείς αρνούμαστε να τη δούμε να πεθαίνει.

ΟΧΙ στην ψηφιακή φυλακή.

Όχι στην κοινωνία της ψηφιακής ταυτότητας και του αριθμού-πολίτη.
Όχι στα “έξυπνα” συστήματα που θα σου επιβάλουν πότε θα τρως, πού θα πας, τι θα λες και το κυριότερο τι θα πιστεύεις.
Η Ελευθερία δεν μετριέται σε bytes.
Ο άνθρωπος δεν είναι data.
Ο άνθρωπος είναι ψυχή, καρδιά και λόγος.

Όχι στις κοινωνίες αλά “Τζορτζ Όργουελ”.

ΟΧΙ στην υποταγή της αξιοπρέπειας.

Όχι στους πολιτικούς που θεωρούν τον λαό υπηρέτη τους.
Όχι στους “σωτήρες” που θέλουν να μας σώσουν απ’ τον ίδιο μας τον εαυτό.
Όχι στη σιωπή.
Γιατί όποιος σωπαίνει μπροστά στο άδικο,
γίνεται συνένοχος στο έγκλημα.

Όχι στα κομματόσκυλα και τα πληρωμένα τρολ.

ΟΧΙ στην κατάργηση της πίστης και της ταυτότητας.

Όχι σε όσους ντρέπονται για την Ελλάδα,
για τον Σταυρό, για την Ιστορία μας.
Η ρίζα που κόβεται, πεθαίνει.
Κι εμείς δεν θα αφήσουμε την ψυχή του Γένους να ξεριζωθεί.

Το νέο “Όχι” δεν γράφεται πλέον στα βουνά,
γράφεται μέσα από τις ψυχές μας, στα σπίτια μας, στους δρόμους, στις φωνές μας.
Γιατί αν δεν πεις “Όχι” σήμερα,
αύριο θα χρειαστεί να ζητήσεις άδεια για να αναπνεύσεις.
Και τότε θα ’ναι αργά.

Το Έπος του 1940 μας δίδαξε πως ο Έλληνας δεν γεννήθηκε για να υπακούει, αλλά για να υπερασπίζεται το Φως και την αλήθεια.
Το ίδιο θα κάνουμε κι εμείς.
Με τη φωνή, τη ψυχή και την Ελευθερία μας.