Κάλλας και Ζελένσκι ζητούν πόλεμο μέχρι τέλους! «Πίεση στη Ρωσία και κυρώσεις»
Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Χάγη δεν έκρυβε εκπλήξεις, αλλά επιβεβαίωσε με τον πιο επίσημο τρόπο τον δρόμο που έχουν χαράξει οι ηγεσίες των κρατών-μελών: περισσότερα λεφτά για όπλα, περισσότερη εμπλοκή στον πόλεμο της Ουκρανίας και, φυσικά, διαρκής στοχοποίηση της Ρωσίας.
Σύμφωνα με το κοινό ανακοινωθέν που εγκρίθηκε από τους 32 ηγέτες της Συμμαχίας, οι χώρες του ΝΑΤΟ επαναλαμβάνουν την «ακλόνητη δέσμευσή» τους στην αρχή της αμοιβαίας συνδρομής και δεσμεύονται —χωρίς κανέναν ενδοιασμό— να επενδύσουν το 5% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος τους στον τομέα της «ασφάλειας» έως το 2035.
Πρόκειται για μια απόφαση με τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, αφού η Ευρώπη, ήδη εξαντλημένη από τις αποστολές όπλων στην Ουκρανία, καλείται να βάλει βαθύτερα το χέρι στην τσέπη, κόβοντας κονδύλια από άλλες ανάγκες των πολιτών της. Όλα αυτά, για να «θωρακιστεί» απέναντι στην —κατά το ΝΑΤΟ— «μακροπρόθεσμη απειλή» της Ρωσίας.
Το ανακοινωθέν κάνει λόγο για διαρκή στήριξη προς την Ουκρανία, η οποία παρουσιάζεται περίπου ως εγγυήτρια της ασφάλειας της Δύσης. «Η ασφάλεια της Ουκρανίας συμβάλλει στη δική μας ασφάλεια», τονίζεται χαρακτηριστικά, επαναλαμβάνοντας τη γνωστή ρητορική που συντηρεί τη λογική της πολεμικής εμπλοκής.
Ανάμεσα στους υπογράφοντες του κειμένου βρίσκεται και ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος —όπως όλα δείχνουν— πήρε αυτό που ζητούσε: πλήρη αναγνώριση της επιρροής του εντός της Συμμαχίας, αλλά και ένα «δώρο» από τους Ευρωπαίους συμμάχους που έσπευσαν να τον καλοπιάσουν με δημόσιες δηλώσεις και υποσχέσεις. Η Ευρώπη των διεθνιστών, απογυμνωμένη στρατιωτικά, προσφέρει τώρα όχι μόνο τις αποθήκες της, αλλά και το μέλλον των λαών της, σε μια κούρσα εξοπλισμών χωρίς επιστροφή. Η δήθεν «κυρίαρχη» απόφαση του ΝΑΤΟ είναι στην πραγματικότητα μια ομολογία ότι οι λαοί της Ευρώπης θα πληρώνουν για να συντηρείται η πολεμική βιομηχανία, ενώ οι πραγματικές ανάγκες των κοινωνιών τους μένουν στο περιθώριο. Με πρόσχημα τη Ρωσία, και με εργαλείο την Ουκρανία, η Δύση οδηγείται ολοένα και βαθύτερα σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή.
