Κάλλας και Ζελένσκι ζητούν πόλεμο μέχρι τέλους! «Πίεση στη Ρωσία και κυρώσεις»
📚 Σχολεία χωρίς σεβασμό – κοινωνίες χωρίς μέλλον
Είναι πια κοινό μυστικό. Στα σχολεία μας δεν ακούγονται πια «καλημέρες» με σεβασμό, δεν σηκώνονται πια παιδιά όρθια όταν μπαίνει ο δάσκαλος στην αίθουσα. Αντιθέτως, βλέπουμε συχνά ειρωνεία, αυθάδεια, ακόμη και επιθετικότητα προς τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. Κάποτε ο δάσκαλος ήταν φάρος. Σήμερα είναι «στόχος». Και δυστυχώς, δεν είναι απλώς μεμονωμένα περιστατικά — είναι η καθημερινότητα.
Πώς φτάσαμε εδώ; Πώς φτάσαμε σε μια εποχή που τα παιδιά μας, από μικρή ηλικία, αμφισβητούν τα πάντα χωρίς καμία βάση, χωρίς όριο, χωρίς σεβασμό;
🙈 Η Δύση αρνήθηκε τις ρίζες της
Η απάντηση είναι πιο βαθιά από ό,τι νομίζουμε. Η Δύση, εδώ και δεκαετίες, αποφάσισε να κόψει τους δεσμούς της με ό,τι την κρατούσε όρθια: με τον Χριστό, με την παράδοση, με την οικογένεια, με την πειθαρχία, με την έννοια της ιεραρχίας και της αγάπης μέσα από το όριο.
Η Ευρώπη που χτίστηκε πάνω στις αξίες του Ευαγγελίου, σήμερα φαντάζει αγνώριστη. Αντικατέστησε την προσευχή με την ιδεολογία των φύλων, την ταπείνωση με την αλαζονεία, τον σταυρό με τα hashtags. Και το τίμημα είναι βαρύ.
🧒🏼 Παιδιά χωρίς καθοδήγηση = παιδιά χωρίς όραμα
Όταν μεγαλώνεις παιδιά χωρίς πνευματικά θεμέλια, χωρίς Χριστό, χωρίς φόβο Θεού, τότε τους στερείς τα εφόδια για να σταθούν σε έναν κόσμο γεμάτο πειρασμούς, σύγχυση και βία. Κι όμως, το βλέπουμε παντού: οι γονείς δίνουν στα παιδιά κινητά και τα αφήνουν να διαμορφώνονται από influencers, αλλά δεν βρίσκουν πέντε λεπτά να μιλήσουν μαζί τους για αξίες.
Ένα παιδί που δεν έμαθε να σέβεται τον γονιό, δεν θα σεβαστεί ποτέ τον δάσκαλο, ούτε τον συνάνθρωπο. Και αργότερα, δεν θα σεβαστεί ούτε τον ίδιο του τον εαυτό.
🏫 Η τάξη ως καθρέφτης της κοινωνίας
Μην κοιτάμε τα σχολεία ξεκομμένα από το υπόλοιπο σώμα της κοινωνίας. Η παρακμή που βλέπουμε στην αίθουσα διδασκαλίας είναι αντανάκλαση αυτού που συμβαίνει στα σπίτια, στους δρόμους, στη δημόσια ζωή. Όταν τα παιδιά ακούν τους πολιτικούς να φωνάζουν, να κατηγορούν και να χειρονομούν, πώς να μάθουν τι σημαίνει διάλογος;
Όταν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προβάλλουν συνεχώς τη χυδαιότητα και την ευτέλεια, πώς να αναπτυχθεί μέσα στο παιδί η αίσθηση του ωραίου, του σεμνού, του ανώτερου;
✝️ Επιστροφή στην πίστη – η μόνη διέξοδος
Η ελπίδα δεν έχει χαθεί. Υπάρχουν ακόμη οικογένειες που προσεύχονται μαζί. Δάσκαλοι που προσπαθούν με δάκρυα να μεταδώσουν αξίες. Παιδιά που συγκινούνται όταν ακούνε για τον Χριστό, για την Παναγιά, για τους Αγίους μας.
Αυτό που λείπει δεν είναι η γνώση. Αυτό που λείπει είναι η πνευματική φλόγα. Κι αυτή δεν ανάβει ούτε με προγράμματα, ούτε με κανονισμούς, ούτε με επιτροπές. Ανάβει μέσα στην καρδιά, όταν το παιδί δει τον πατέρα του να κάνει τον σταυρό του. Όταν η μητέρα του διαβάζει μαζί του το «Πάτερ ημών». Όταν στο σχολείο υπάρχει μια γωνιά για τον Χριστό, όχι μόνο για τους διαδραστικούς πίνακες.
🚨 Η παρακμή δεν είναι πρόοδος
Ας τελειώνουμε πια με το ψέμα ότι όλα αυτά είναι “πρόοδος”. Η ασέβεια δεν είναι πρόοδος. Η αχαριστία δεν είναι χειραφέτηση. Η αποδόμηση κάθε αρχής και κάθε ιερότητας δεν είναι «εκσυγχρονισμός». Είναι κατάρρευση, και τη βιώνουμε ήδη.
Δεν είναι σύμπτωση ότι τα ίδια σχολεία που δεν επιτρέπουν πια την πρωινή προσευχή, αντιμετωπίζουν και αύξηση στη βία, στην αδιαφορία, στη θλίψη. Δεν είναι τυχαίο ότι τα παιδιά που έχουν τα πάντα υλικά, νιώθουν εσωτερικά πιο άδεια από ποτέ.
🇬🇷 Η ελληνική παράδοση έχει τη λύση
Η Ελλάδα έχει έναν θησαυρό στα χέρια της: την ορθόδοξη πίστη, την οικογένεια, το φιλότιμο, τη φιλοκαλία, την πνευματικότητα. Δεν χρειαζόμαστε να μιμηθούμε τη Δύση που αποδομεί ό,τι ιερό. Χρειάζεται να ξαναβρούμε τις δικές μας ρίζες.
Να θυμηθούμε το δημοτικό σχολείο που ξεκινούσε με προσευχή και Εθνικό Ύμνο. Τον παππού που δίδασκε ήθος με το παράδειγμά του. Τον δάσκαλο που μάθαινε στα παιδιά τι σημαίνει ντροπή, τι σημαίνει αξιοπρέπεια, τι σημαίνει πατρίδα.
🔔 Έκκληση αφύπνισης
Ας μην κρυβόμαστε άλλο. Το πρόβλημα είναι υπαρξιακό. Κι αν συνεχίσουμε έτσι, η επόμενη γενιά δεν θα ξέρει τι να σεβαστεί, γιατί δεν θα της έχει μείνει τίποτα όρθιο.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά:
- Μια προσευχή το πρωί.
- Μια καλή κουβέντα στον δάσκαλο.
- Ένα «ευχαριστώ» και ένα «συγγνώμη» που να βγαίνουν απ’ την καρδιά.
- Ένας λόγος για να νιώσουμε περήφανοι ως Έλληνες και Χριστιανοί.
🙏 Ο επίλογος είναι απλός:
Αν δεν διδάξουμε στα παιδιά μας τι είναι σεβασμός, θα το μάθουν από τη βαρβαρότητα.
Αν δεν τα φέρουμε κοντά στον Χριστό, κάποιος άλλος θα τα τραβήξει στο σκοτάδι.
Η ώρα να αντισταθούμε είναι τώρα.
Με Πίστη, με Παράδοση, με Φως. ✝️
