Ο Πέτρος Ρουτζιέρης είναι γνωστότατος στο νησί μας αλλά και στην υπόλοιπη χώρα, πρώτα ως ποδοσφαιριστής και μετά ως προπονητής. Από τον πάγκο έχει δείξει, ότι είναι άξιος τεχνικός από όλες τις πλευρές. Αυτό φαίνεται από τις επιτυχίες του σε αγώνες της Β΄ εθνικής, όπου σε 31 παιχνίδια έχει 14Ν-6ΙΣΟΠ-11Η.Στην Γ΄ εθνική σε 42 αγώνες έχει 25Ν-11ΙΣΟΠ.-6Η. Σε 5 αγώνες κυπέλλου στη Β΄ εθνική είχε 2Ν-1ΙΣΟΠ.-2Η. Μετά την απαραίτητη ξεκούραση, μιλήσαμε μαζί του και μας ανέφερε πολλές και σημαντικές απόψεις, οι οποίες έχουν βαρύνουσα σημασία. Απολαύστε την συνέντευξη μέχρι το τέλος της, θα προβληματιστείτε και εσείς όπως εμείς.
ΕΡ. Πέτρο, είμαι χαρούμενος, που μετά από αρκετό διάστημα, έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε, τι άλλο, για το ποδόσφαιρο. Η περίοδος(2021-2022) που πέρασε, σε βρήκε, με δύο επιτυχίες! Μάλλον πρέπει να είσαι ο μοναδικός Έλληνας προπονητής που κατάφερε αυτές τις επιτυχίες στην ίδια αγωνιστική περίοδο.Η πρώτη είναι με την γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα την LFC IALYSOS, με την οποία κατέκτησες τον τίτλο στον 2ο όμιλο της Β΄ Εθνικής και παράλληλα την άνοδο στην Α΄ Εθνική!
Η δεύτερη με τον Γ.Α.Σ ΙΑΛΥΣΟΣ, όπου κατέκτησες τον τίτλο στο πρωτάθλημα της Α΄ κατηγορίας Δωδεκανήσου, και στην συνέχεια μέσα από αγώνες κατάταξης τον ανέβασες στην Γ΄ Εθνική κατηγορία!
Και στις δύο περιπτώσεις, συνεργάζεσαι για πρώτη φορά με τον Μιχάλη Κρίγκο(LFC IALYSOS) και τον Μιχάλη Χατζηνικήτα(Γ.Α.Σ. ΙΑΛΥΣΟΣ). Θα θέλαμε την άποψη σου και για τις δύο συνεργασίες.
ΑΠ. Υπήρξε μια πάρα πολύ καλή συνεργασία. Θα ξεκινήσω πρώτα με την γυναικεία ομάδα και την άνοδο στην Α΄ Εθνική. Θέλω να ευχαριστήσω τον πρόεδρο Μιχάλη Κρίγκο, που μου έδωσε την δυνατότητα να είμαι στην ομάδα και προς το τέλος του πρωταθλήματος, να αναλάβω και επίσημα ως προπονητής. Ήμουνα κοντά στην ομάδα από την αρχή, γνώριζα αρκετά θέματα και καταφέραμε να πετύχουμε την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία του γυναικείου ποδοσφαίρου. Θέλω να δώσω τα συγχαρητήρια μου στα κορίτσια, γιατί άξιζαν να είναι πρώτες και το έδειχναν σε κάθε παιχνίδι. Σκοπός μας ήταν η άνοδος, τα καταφέραμε μέσα από την σκληρή δουλειά.
Σε ότι αφορά την ανδρική ομάδα, πραγματικά ήταν ένα μεγάλο στοίχημα, μπορώ να πω, καθώς επέστρεψα στο τοπικό μετά από πολλά χρόνια. Βεβαίως, γνώριζα τι θα αντιμετωπίσω, αφού είναι μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στον επαγγελματία και τον ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή, είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα.
Ευχαριστώ τον πρόεδρο Μιχάλη Χατζηνικήτα, με τον οποίο η συνεργασία μας ήταν άψογη. Ήταν κοντά στην ομάδα, είχαμε ότι χρειαζόμασταν. Ο Παναγιώτης Σπάρταλης, ο οποίος συνέβαλε πολύ για να αναλάβω τον Ιάλυσο, μπορώ να πω, ότι ήταν η ψυχή των αποδυτηρίων, ο άνθρωπος του Ιάλυσου. Είχαμε πολύ καλή συνεργασία, ήμασταν μια οικογένεια και λειτουργούσαμε όλοι έτσι, για το καλό της ομάδας και δεν βάζαμε για τίποτα μπροστά τους εαυτούς μας. Αυτή η προσπάθεια είχε ως αποτέλεσμα την άνοδο του Ιάλυσου και μέσα από τα «μπαράζ» στην Γ΄ Εθνική.
Ακόμη να ευχαριστήσω τον Σάββα Ορφανίδη, δεν ξεχνάω ανθρώπους, ο οποίος έβαλε το λιθαράκι του στην επιτυχία της ομάδας, καθώς με εκείνον ξεκίνησε ο Ιάλυσος το πρωτάθλημα, γνωρίζουμε όλοι κάτω από ποιες συνθήκες, και έτσι ανέλαβα την ομάδα μετά την αποχώρηση του.
Επίσης να ευχαριστήσω τον φροντιστή μας Νίκο Καρπαθάκη, τον Νίκο Άγα και όλους εκείνους που ήταν γύρω από την ομάδα και συνέβαλαν σε όλα.
Θέλω να ευχαριστήσω και να συγχαρώ τους συνεργάτες μου, τον Μιχάλη τον Πλύγκο( γυμναστής) και τον Γιάννη Δατσέρη( προπονητής τερματοφυλάκων). Δεθήκαμε πολύ γρήγορα, λες και γνωριζόμασταν χρόνια. Τους είχα και στον Ιάλυσο και στην γυναικεία ομάδα.
Ακόμη να ευχαριστήσω τους φιλάθλους, οι οποίοι ήταν κοντά μας. Ήταν ένα επίτευγμα, το οποίο πραγματικά πολλοί δεν πίστευαν, και στους αγώνες «μπαράζ» μετά τα δύο πρώτα αποτελέσματα, ακούσθηκαν διάφορα αρνητικά σχόλια. Από την φύση μου είμαι πεισματάρης και εγωιστής, αυτά με πείσμωσαν περισσότερο, κάτι το οποίο μετέφερα στους ποδοσφαιριστές μου. Μιλήσαμε και τους είπα, ότι αξίζουμε να ανέβουμε, γιατί πραγματικά είχαμε την καλύτερη ομάδα, και αυτό το αποδείξαμε μέσα στο γήπεδο. Ήταν δύσκολη η διαδικασία στους αγώνες κατάταξης για την άνοδο. Εμείς δεν είχαμε μεγάλο «ρόστερ», αφού στο πρωτάθλημα και στους αγώνες κατάταξης, έπαιζαν 12-14 παίκτες. Αγωνιζόμασταν κάθε τρεις μέρες και στην Α΄ κατηγορία αλλά και στους αγώνες για την άνοδο στην Γ΄ εθνική. Ας μην ξεχνάμε, ότι τα παιδιά είναι ερασιτέχνες, έχουν τις δουλειές τους, κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Ιάλυσο αλλά για όλες τις ομάδες. Όμως καταφέραμε να κερδίσουμε την άνοδο.
ΕΡ. Όταν πήγες στην γυναικεία ομάδα, τι περίμενες να αντικρίσεις?
ΑΠ. Η αλήθεια είναι, ότι δεν παρακολουθούσα και πολύ το γυναικείο ποδόσφαιρο. Ο πρόεδρος Μιχάλης Κρίγκος με έσπρωξε να ασχοληθώ, γιατί εκείνη την περίοδο δεν ήμουνα σε κάποια ομάδα, είχα απλά ένα τμήμα στην ακαδημία. Έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με την LFC.IALYSOS. Πραγματικά ήταν μια μεγάλη εμπειρία. Σίγουρα λειτουργήσαμε σε επαγγελματικά πρότυπα, αφού ο Μιχάλης Κρίγκος έκανε τα πάντα για την ομάδα, δεν έλειψε τίποτα ενώ όλα τα ταξίδια μας έγιναν με αεροπλάνο, το ξενοδοχείο μας, τα ρούχα μας. Πραγματικά επαγγελματικές αποστολές, και του αξίζουν συγχαρητήρια. Στον αγωνιστικό τομέα εντυπωσιάστηκα με τα κορίτσια. Καλοί χαρακτήρες και κάποια μπορούν να κάνουν το βήμα παραπάνω. Πρέπει να δεχτούμε, ότι στο νησί μας το γυναικείο ποδόσφαιρο, δεν είναι τόσο ανεβασμένο ενώ στην υπόλοιπη Ελλάδα ασχολούνται πάρα πολύ. Όμως το νησί μας έχει ομάδα στη Α΄ Εθνική κατηγορία. Ας αγκαλιάσουν ροδίτες τις προσπάθειες της ομάδας, να την βοηθήσουν καθώς θα είναι μια διαφήμιση για τον τόπο μας.
ΕΡ. Πέτρο, έχεις συνεργαστεί με ροδίτες ποδοσφαιριστές σε επαγγελματικό και ερασιτεχνικό επίπεδο. Και στις δύο περιπτώσεις είναι ποδόσφαιρο, όμως διαφορετικές υποχρεώσεις. Έχουμε αδικήσει παιδιά όλοι μας και σε τι διαφέρουν από τους μη ροδίτες?
ΑΠ. Ηλία, είναι ένα θέμα για το οποίο έχω παρεξηγηθεί πάρα πολύ, ειδικά εδώ στο νησί μας, από παράγοντες και ποδοσφαιριστές. Έχω τονίσει, ότι το μεγάλο πρόβλημα, αναφέρομαι για το νησί μας, δεν με ενδιαφέρει η υπόλοιπη Ελλάδα, είναι η νοοτροπία που έχουν τα δικά μας παιδιά. O Ρουτζιέρης λέει πάντα την αλήθεια, και όταν την λέω κοιτάζω στα μάτια κάθε παίκτη. Όσοι με γνωρίζουν, στο τέλος λένε «έχει δίκαιο ο Ρουτζιέρης». Υπάρχει ταλέντο στο νησί μας, έχουμε καλούς ποδοσφαιριστές αλλά η νοοτροπία τους και οι γύρω τους, τους χαλάνε. Αυτό το αντιμετώπισα πριν πολλά χρόνια σε επαγγελματικό επίπεδο, όμως λίγοι ήταν εκείνοι που κατάφεραν να παίξουν και λίγοι εκείνοι που πέτυχαν να φύγουν εκτός Ρόδου. Είναι κακή η νοοτροπία, το αντιμετώπισα φέτος, υπάρχει στο ερασιτεχνικό και στο επαγγελματικό. Πραγματικά, οι περισσότεροι, μπορώ να πω, έχουν ψεύτικες φιλοδοξίες. Δεν έχουν την διάθεση, θέλουν το εύκολο. Δεν θα τους βάλουμε όλους στο ίδιο καζάνι, διότι υπάρχουν πολλά παιδιά, είναι ταλέντα, μπορούν να προχωρήσουν, φτάνει να έχουν το κεφάλι κάτω. Εγώ θέλω πάρα πολύ να βοηθήσω, όπως και φέτος βοήθησα κάποια παιδιά, δεν είχα πρόβλημα και δεν φοβάμαι, παίρνω το ρίσκο, και τους το έλεγα, το ρίσκο είναι δικό μου, θέλω όμως να βγάλετε αυτά που γνωρίζετε. Μ’ αρέσει να δουλεύω με ντόπιους παίκτες, όμως δεν μπορώ να βλέπω κάποιες νοοτροπίες, οι οποίες δεν αρμόζουν στο ποδόσφαιρο που γνωρίζω εγώ.
ΕΡ. Πιστεύεις, ότι αυτή είναι η αιτία που το ροδίτικο ποδόσφαιρο έχει πέσει στα τάρταρα? Μήπως η αιτία προέρχεται από τους παράγοντες?
ΑΠ. Σίγουρα φταίμε όλοι. Φταίνε και οι παράγοντες, οι οποίοι δίνουν κάτι ποσά σε παίκτες των τοπικών πρωταθλημάτων, που καμιά φορά είναι περισσότερα από εκείνα που παίρνουν οι επαγγελματίες ! Οπότε, ο κάθε αθλητής, τι θα σκεφτεί? Παίρνω αυτά τα λεφτά και δεν θα έχω ταξίδια, δεν θα έχω ωράρια, δεν θα έχω πολλές προπονήσεις. Γιατί να βρεθώ σε αυτή την διαδικασία? Βλέπουν λοιπόν εκείνη την πλευρά και εκεί υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Μπορώ να πω, ότι ο παίκτης βολεύεται και δεν κοιτά το κάτι παραπάνω.
ΕΡ. Θεωρώ, ότι ποδοσφαιρικά γαλουχήθηκες στην Προοδευτική αλλά με πολύ δουλειά και το κεφάλι κάτω.
ΑΠ. Η Προοδευτική ήταν η ομάδα , η οποία μου ταίριαζε «γάντι». Υπήρχε ένα κλίμα που μου ταίριαζε πάρα πολύ. Όλα τα παιχνίδια τα παλεύαμε, υπήρχε φανατισμός, πολλοί φίλαθλοι και έτσι δέθηκα πάρα πολύ γρήγορα με την ομάδα. Σε όσες ομάδες έπαιξα στην Αθήνα, την δεύτερη χρονιά πάντα ήμουνα αρχηγός. Το κυριότερο βέβαια ήταν, ότι είχα αρχές από το σπίτι μου, και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον αείμνηστο πατέρα μου και στην μητέρα μου. Πάντα είχα το κεφάλι κάτω, και πάντα με σκληρή δουλειά, κατάφερνα να είμαι βασικός στις ομάδες, έχοντας παράλληλα την εκτίμηση όλων των ποδοσφαιριστών και να αναδεικνύομαι αρχηγός.
ΕΡ. Προβλέπεις, ότι μέσα στην προσεχή δεκαετία(2022-2032), μπορεί να έχουμε ομάδα μας στην Α΄ εθνική?
ΑΠ. Πιστεύω πως ναι. Κάποια ομάδα μας θα ανέβει στην Α΄ εθνική. Είναι και πολύ κοντά αλλά και μακριά το 2032. Πιστεύω, ότι έχουμε τις δυνατότητες, φτάνει να σκεφτόμαστε ώριμα κι αυτό θα είναι ένα θετικό πρόσημο, ώστε να γίνει ο στόχος εφικτός. Εάν πραγματικά πιστέψουμε τους ροδίτες ποδοσφαιριστές, το πιστέψουν και οι ίδιοι ότι μπορούν, είναι εύκολο να τα καταφέρουμε.
ΕΡ. Τις ευχές σου για το μέλλον του ροδίτικου ποδοσφαίρου.
ΑΠ. Πραγματικά, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να δούμε μια ομάδα στην Α΄ εθνική. Αυτό το γεγονός, θα προσελκύσει τα μικρά παιδιά, να κάνουν όνειρα, και να την έχουν πρότυπο, όποια ομάδα ανέβει. Παράλληλα, θα γίνει διαφήμιση για το ροδίτικο ποδόσφαιρο. Γιατί όχι να μην γίνει?
