«Αγαπημένε μου ασθενή, ήμουν εδώ στο νοσοκομείο μαζί σου να σου παρέχω κάθε φροντίδα υγείας μέχρι να γίνεις καλά, όπως έχω εκπαιδευτεί κι όπως ορίζει η ιατρική δεοντολογία και οι αξίες μου υπέρ της Ζωής και του Ανθρώπου .
Με την υποχρεωτικότητα και την αναστολή μου απαγορεύουν να είμαι μαζί σου δέκα μήνες τώρα , και για άγνωστο ακόμα χρόνο.Θα μπορούσα να έχω εγκαταλείψει την ιδέα και τον μακρόβιο αγώνα που δίνω να επιστρέψω κοντά σου , με αξιοπρεπείς όρους για όλους μας. Η οικογένειά μου επίσης με χρειάζεται και εγώ τους αφιερώνω μόνο τον μισό μου χρόνο (με μηδενικό εισόδημα). Μετά όμως από τόσα χρόνια στην υπηρεσία της Υγείας, μου είναι απλά φύσει αδύνατον να εγκαταλείψω αυτήν την ιδέα κι αυτόν τον αγώνα. Και μαζί να εγκαταλείψω εσένα , τον ασθενή μου!»
Τους έδιωξαν από τις εργασίες τους. Τους άφησαν χωρίς τροφή και ασφάλιση. Τους τιμωρήσαν σαν εγκληματίες. Και αυτοί; Απαντούν με τη μεγίστη των προσφορών, την αιμοδοσία. Στις 14/6/22 οι υγειονομικοί κατά της Υποχρεωτικότητας και οι αλληλέγγυοι πολίτες που βρίσκονται στο πλάι τους από την πρώτη στιγμή έδωσαν το αίμα τους για τα Ελληνόπουλα που το χρειάζονται. Έτσι στις 11:00 το πρωί πέρασαν τις πύλες του Νοσοκομείου Παίδων της Αθήνας , για να προσφέρουν αυτό το πραγματικό δώρο, το αίμα τους.
Η προσφορά ανεκτίμητη! Και αποδεικνύει ότι οι δυσκολίες δεν τους έχουν κάμψει και δεν έχουν ξεχάσει την ηθική ευθύνη που έχουν απέναντι στους ασθενείς τους, να τους κρατάνε υγιείς «κατά τη δύναμη και κατά την κρίση τους», όπως αναφέρει ο Όρκος του Ιπποκράτη.
Το πρωί στις 09:00 είχε προηγηθεί συμμετοχή των υγειονομικών κατά της Υποχρεωτικότητας στη διαμαρτυρία έξω από το πρώην Λοιμωδών που εξακολουθεί να παραμένει κλειστό,ενώ θα μπορούσε να εξυπηρετείχιλιάδες Έλληνες της Δυτικής Αττικής σε μια περίοδο που τα νοσοκομεία έχουν βουλιάξει υπό το βάρος των περιστατικών και υπολειτουργούν με αποδεκατισμένο το προσωπικό τους από τις αναστολές και την υπερεργασία.
Παράλληλα στο Υπουργείο Υγείας οι υγειονομικοί που συνεχίζουν την πολύμηνη πολιορκία ένωσαν τις φωνές τους με αλληλέγγυους πολίτες και βροντοφώναξαν ότι δεν θα υποχωρήσουν μπροστά στις απειλές του Υπουργού που χωρίς κανένα επιστημονικό δεδομένο τους κρατάει μακριά από τους ασθενείς τους. Φωνάζοντας συνθήματα έκαναν μία στάση έξω από το ΣΤΕ και η πορεία τους κατέληξε στο Δημαρχείο του Δήμου Αθηναίων όπου κατατέθηκε αίτημα για σύγκληση δημοτικού συμβουλίου για ανθρωπιστικούς λόγους.
Η υποχρεωτικότητα ιατρικών πράξεων προσβάλλει βάναυσα την αξία του ανθρώπου , που σε συνθήκες νομιμότητας αποτελεί προτεραιότητα κάθε Κράτους. Οι υγειονομικοί εξακολουθούν να αγωνίζονται κατά της παρέκκλισης σηκώνοντας στους ώμους τους το βάρος που έπρεπε να διαμοιραστεί σε όλους τους πολίτες.
Οι υγειονομικοί έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν ήθος, αγωνιστικότητα και επιμονή. Δεν κάμφθηκαν παρά τις αντιξοότητες. Είναι εδώ για όλους μας. Είναι παντού! Γιατί «Δεν είναι η λευτεριά πέσε πίτα να σε φάω. Είναι κάστρο, και το παίρνεις με το σπαθί σου». Οι υγειονομικοί μας , οι δικοί μας ήρωες, βρίσκονται δέκα μήνες στους δρόμους, για να μας θυμίζουν ότι «Όσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ελευθερίες για λίγη ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια».
Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας σε εκπαιδευτικού περιεχομένου πονήματα, , ενώ τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί για θέματα της επικαιρότητας. Πρόσφατα τιμήθηκε με το 1ο βραβείο Διηγήματος στον 23ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ε.Τ.Ε.Π Κερατσινίου.
