Αξιότιμε κε Μπράτη,
Οι συμμετέχοντες στη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση της ΑΔΕΔΥ είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν την ομιλία σας, μια ομιλία δυναμική που αποκάλυπτε τη συνδικαλιστική εμπειρία σας (Ομιλία του Προεδρεύοντα της Ε.Ε., Δημήτρη Μπράτη, στην απεργιακή συγκέντρωση 6.04 – ΑΔΕΔΥ (adedy.gr)). Η έναρξη ήταν πραγματικά επική! Η συγκεκριμένη συγκέντρωση όφειλε να είναι ένα «ηχηρό μήνυμα στην Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ότι οι εργαζόμενοι της πατρίδας μας είμαστε εδώ ενωμένοι και αποφασισμένοι να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στις πολιτικές που ασκεί».
Όμως, αν οι εργαζόμενοι της πατρίδας μας ήταν εκεί ενωμένοι, γιατί δεν κάνατε ούτε μία αναφορά για τους υγειονομικούς που έχουν καταδικαστεί σε ασιτία; Αυτούς που είχαν στηθεί κάτω από την εξέδρα, ακριβώς μπροστά σας με τους απεργούς στα αμαξίδια. Πόσο ενωμένοι τελικά είναι οι εργαζόμενοι ή πόσο ενωμένους τους θέλετε, κύριε Μπράτη;
Εντύπωση μου έκανε η δήλωσή σας ότι «κυρίαρχο αίτημα στην απεργία μας είναι το αίτημα να σταματήσει άμεσα ο πόλεμος, να αποσυρθούν τα ρωσικά στρατεύματα από την Ουκρανία και να επιστρέψουν οι πρόσφυγες στα σπίτια τους». Δηλαδή , οι εργαζόμενοι απέργησαν, για να διαμαρτυρηθούν πρωτίστως για τον πόλεμο κι όχι για την φτώχεια και την εξαθλίωση που προωθείται μέσω των περικοπών και των αναστολών; Και ο πόλεμος που διεξάγεται δίπλα μας κατά της ελεύθερης επιλογής και που επηρεάζει άμεσα την εργασία;
Με πόνο καρδιάς δηλώσατε ότι στο δημόσιο οι εργαζόμενοι δεν είχαν καμία αύξηση στο μισθό τους, αλλά μόνο περικοπές. Μήπως με τον όρο «περικοπές» εννοούσατε και την παύση μισθοδοσίας λόγω αναστολών; Γιατί μισθό παίρνουν όλοι, εκτός από τους υγειονομικούς που είναι σε αναστολή.
Ομολογώ ότι όσο η ώρα περνούσε και δε γινόταν καμία αναφορά στο αυτονόητο, με έζωναν τα φίδια. Δεν μπορεί. Κάτι θα πει, σκεφτόμουν!
«Οι συνάδελφοί μας υγειονομικοί (γιατροί και νοσηλευτές) …». Εδώ είμαστε! Είχε έρθει η ώρα που θα μιλούσατε για τον ανένδοτο αγώνα των ανθρώπων αυτών, τους οποίους και εκπροσωπείτε. Γιατί είμαι σίγουρη ότι τέτοιο αγώνα δεν έχετε ξαναδεί!
«…έχουν ήδη τριάντα νεκρούς, από την πανδημία, χωρίς καν αυτοί να αναγνωρίζονται ως εργατικό ατύχημα». Και οι ζωντανοί; Αυτοί που καταδικάστηκαν να πεθάνουν από ασιτία και είναι όρθιοι;
Η συνέχεια με άφησε άφωνη! Ήρωες οι εκπαιδευτικοί που από τον καναπέ τους έκαναν τηλεκπαίδευση, ήρωες οι υπάλληλοι του ΕΦΚΑ και όλων των οργανισμών που από την περιστρεφόμενη καρέκλα τους «δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό για την αντιμετώπιση της πανδημίας». Γιατί ως γνωστόν αν δεν δώσει ο απλός υπάλληλος τα πάντα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ποιος θα τα δώσει, ο υγειονομικός; Αυτός που δούλεψε από την έναρξη της πανδημίας χωρίς πολλές φορές τον εξοπλισμό που απαιτούνταν για τις περιστάσεις και μετά τον πέταξαν έξω χωρίς μισθό και ασφάλιση;
Το αξιοπερίεργο είναι ότι δηλώσατε πως « …είμαστε ΕΔΩ παρόντες, όπως οφείλουμε, για να στηρίξουμε την ελληνική κοινωνία….». Ναι, αφού ήσασταν εκεί για να στηρίξετε την ελληνική κοινωνία, γιατί δεν ρίξατε ούτε μια ματιά στους ανθρώπους με τις άσπρες μπλούζες που στέκονταν μπροστά σας; Εκτός αν δεν ανήκουν στην κοινωνία. Διόλου απίθανο! Άλλωστε ο γιατρός ( ; ) κος Γρ. Γεροτζιάφας (προοδευτικός και αυτός!) είχε δηλώσει ότι οι ανεμβολίαστοι συνάνθρωποί μας θα πρέπει να πάνε στα βουνά(Γεροτζιάφας: «Όποιος δεν θέλει να εμβολιαστεί να πάει στα βουνά να ζήσει μόνος του» (βίντεο) Ειδησεις (dikaiologitika.gr)). Άρα ,αυτό είναι!Φεύγουν οι υγειονομικοί για τα βουνά. Δεν εξηγείται αλλιώς!
Εκεί που σκίρτησε η καρδιά μου και η ελπίδα γεννήθηκε μέσα μου ήταν όταν είπατε ότι«Η σημερινή Κυβέρνηση, τα τρία τελευταία χρόνια, εκμεταλλευόμενη την πανδημία, όχι μόνο περιορίζει και φαλκιδεύει τις κατακτήσεις των εργαζομένων, αλλά καταργεί και θεμελιώδη συνταγματικά μας δικαιώματα, όπως….». Να το καλέ! Και εμείς που σας πήραμε με στραβό μάτι! Είχε φτάσει η ώρα που θα μιλούσατε για το πώς καταργείται το δικαίωμά μας στην εργασία με πρόσχημα την πανδημία.
«… το δικαίωμά μας στην απεργία». Α, αυτό το δικαίωμα; Άλλα δεν υπάρχουν;
Με τι θυμό μιλήσατε για τον κατάπτυστο Νόμο 4808/21, που «κατάργησε έναν εμβληματικό νόμο τον Ν. 1264/82, τον προοδευτικότερο και δημοκρατικότερο νόμο στην Ευρώπη για τα εργασιακά» και για τον οποίο το συνδικαλιστικό κίνημα που διαθέτει τιμή (έχει διάφορες έννοιες η λέξη…) θα παλέψει για να τον καταργήσει! Εγώ πάλι γνωρίζω έναν άλλο νόμο, τον πιο φασιστικό , τον 4820/21, που αντικατέστησε τον εμβληματικό κώδικα της Νυρεμβέργης. Μάλλον δεν τον έχετε ακουστά, κε Μπράτη! Θα είχατε δουλειά την μέρα που τον ψήφισαν. Θα αντιμετωπίζατε την πανδημία!
Πόσο θάρρος χρειάστηκε για να πείτε από εξέδρας ότι «Στον τομέα της Υγείας οι δαπάνες από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι μειωμένες κατά 822 εκ. ευρώ και οι ελλείψεις σε γιατρούς και νοσηλευτές τεράστιες». Μήπως ήθελε παραπάνω θάρρος να ομολογήσετε ότι οι ελλείψεις σε προσωπικό είναι προϊόν και των αναστολών;
Από την άλλη θαύμασα πόσο ριψοκίνδυνος είστε. Φοβήθηκα για τη σωματική σας ακεραιότητα, όταν αποκαλύψατε ότι η κυβέρνηση «τις συγκεντρώσεις των εργαζομένων τις αντιμετωπίζει με ΜΑΤ και χημικά…», θυμίζοντας τη συγκέντρωση στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους στις 18/2.Εδώ θα σας διορθώσω! Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυταρχισμού ήταν η επίθεση με χημικά στον απεργό πείνας Περικλή κατά την πορεία της ΠΟΕΔΗΝ (στην πραγματικότητα πορεία των υγειονομικών που είναι σε αναστολή!). Και αυτό το αγνοείτε; Μήπως είχατε φύγει τριήμερο και εσείς σαν κάποιον γνωστό μας;
Χάρηκα πολύ που μιλήσατε για αξιοπρέπεια των εργαζομένων. Χρειάζονται τελικά μόνο αυξήσεις για να ζούμε με αξιοπρέπεια; Μήπως απαιτείται και άρση των αναστολών; Άλλωστε, πώς μπορείτε να μιλάτε για αυξήσεις, όταν οι υγειονομικοί δεν έχουν μισθό από την 1η Σεπτεμβρίου;
Η παραδοχή σας ότι «η Κυβέρνηση εργαλειοποιεί τον πόλεμο στην Ουκρανία…» με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Πριν από αυτό, όμως, είχε εργαλειοποιήσει την πανδημία, για να εκδιώξει τους υγειονομικούς και να τρομοκρατήσει τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, οδηγώντας τους πολλές φορές χωρίς να θέλουν στην εμβολιαστική καρέκλα. Γι’ αυτό δεν έχουμε καμία διαμαρτυρία;
Μου άρεσε η αποφασιστικότητα με την οποία διακηρύξατε ότι « απέναντι σε αυτούς που μας στοχοποιούν δεν απολογούμαστε». Εδώ όμως θα διαφωνήσουμε! Γιατί απολογούμαστε… Απολογούμαστε όταν το παίζουμε συνδικαλιστές και κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τους απεργούς πείνας, τους γιατρούς και νοσηλευτές με τις λευκές μπλούζες. Απολογούμαστε όταν για πρώτη φορά στην ιστορία του Δημοσίου δίνονται αναστολές χωρίς μισθό και ασφάλιση. Απολογούμαστε όταν δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν διαπράξει κακούργημα λαμβάνουν σεβαστό τμήμα του μισθού τους μέχρι να τελεσιδικήσουν οι υποθέσεις τους. Απολογούμαστε όταν ανεχόμαστε να καταργείται ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας, το Σύνταγμα , οι Υπερσυνταγματικές συνθήκες. Απολογούμαστε όταν αφήνουμε συναδέλφους να πεθάνουν στην πείνα. Απολογούμαστε όταν κλείνουμε τα μάτια στην παραβίαση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων, τα οποία θεωρητικά οφείλαμε να προστατεύσουμε. Απολογούμαστε, κε Μπράτη, όταν η ομιλία που εκφωνήσατε παρουσιάζει διαφοροποιήσεις από αυτήν που είναι αναρτημένη στην επίσημη ιστοσελίδα της ΑΔΕΔΥ. Γιατί μεταξύ άλλων στο αναρτημένο κείμενο υπάρχει τουλάχιστον και μία μικρή αναφορά στις αναστολές (όχι πρώτο θέμα, βέβαια, γιατί κάνει τζιζ), έτσι για να ρίξουμε στάχτη στα μάτια , ενώ στην πλατεία δεν κάνατε καμία αναφορά((871) 06/04/22-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΟ ΥΠ. ΥΓΕΙΑΣ – ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ-17η ΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ – YouTube).
Κε Μπράτη, όσο και να προσπαθούσατε να το κρύψετε, φάνηκε ότι ούτε τους εργαζόμενους θέλετε ενωμένους ούτε λειτουργείτε προς το συμφέρον τους. Αντίθετα, αποδείξατε ότι συμμετέχετε στον διαχωρισμό των πολιτών και κάνετε τα στραβά μάτια στην καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Α! Κε Μπράτη, μην αγωνίζεστε πολύ! Βλάπτει την υγεία. Και η υγεία πάνω από όλα!
Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας σε εκπαιδευτικού περιεχομένου πονήματα, , ενώ τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί για θέματα της επικαιρότητας. Πρόσφατα τιμήθηκε με το 1ο βραβείο Διηγήματος στον 23ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ε.Τ.Ε.Π Κερατσινίου.
