Ακούμε δυο χρόνια για έναν ιό, ο οποίος είναι φονικός, εξαπλώνεται γρήγορα και ο οποίος κάποια στιγμή θα χτυπήσει και την πόρτα μας. Κάποιοι στη σκέψη νιώθουν τρόμο, μιας και όσα ακούγονται είναι τρομακτικά, και κάποιοι, όπως εγώ, νιώθουν ατρόμητοι. Αυτά μέχρι να τον γνωρίσεις.
Στην επαρχία τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Νιώθεις ασφαλής. Δεν έχεις πολλές πιθανότητες να έρθεις σε επαφή με νοσούντες, διότι ο αριθμός τους είναι εκ των πραγμάτων μικρότερος από αυτών των μεγάλων πόλεων. Συνεπώς η διασπορά είναι επίσης περιορισμένη και, αν είσαι ανεμβολίαστος, οι επαφές σου περιορίζονται στο να πας στο super market ή το φούρνο της γειτονιάς, πάντα με μάσκα, οπότε και πάλι είσαι ασφαλής.
Όμως η ζωή δίνει ευκαιρίες και για εμένα ήταν τεράστια ευκαιρία να παρευρεθώ κοντά στους συναδέλφους μου έξω από το Υπουργείο Υγείας. Είχα τόση λαχτάρα να παρευρεθώ, να το ζήσω και να νιώσω αυτή τη μοναδική ενέργεια, που το τελευταίο που με απασχόλησε ήταν αν υπάρχει εκεί τριγύρω ο ιός.
Είχα την τύχη ή ατυχία (εξαρτάται από την οπτική) να έρθω σε επαφή με επιβεβαιωμένο κρούσμα και να κολλήσω τον ιό. Πιθανόν και με περισσότερα του ενός, απλώς για το ένα το έμαθα λίγο καθυστερημένα, προτού προλάβω να προστατευθώ. Από την άλλη σκεφτόμουν εδώ και καιρό ότι κάποια στιγμή θα ήταν καλό να νοσήσω, πιο πολύ για να αποκτήσω αντισώματα και να έχω τη θωράκιση, που χρειάζεται ο οργανισμός μου. Και γιατί κάποια στιγμή θα γινόταν, τι να κάνουμε… Δεν θα τη «γλίτωνα» για πάντα.
Είναι πολύ περίεργη η αίσθηση. Νιώθεις κάτι ξένο τεχνητό να έχει εισβάλει στον οργανισμό σου. Άμα σε βρει αδύναμο, σε ρίχνει για πολλές ημέρες. Η μετάλλαξη Όμικρον έχει πιο ήπια συμπτώματα, συνεπώς δεν αντιμετώπισα κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Τρεις ημέρες με υψηλό πυρετό και τις υπόλοιπες αδυναμία στο σώμα και βήχα. Το πιο έντονο χαρακτηριστικό ήταν οι πόνοι σε όλο το σώμα, στα κόκκαλα και το δέρμα, την πρώτη ημέρα. Κατά τα άλλα ήταν όπως μια κοινή γρίπη.
Να σημειωθεί ότι πραγματοποίησα δυο self tests στο σπίτι, τα οποία και τα δυο βγήκαν αρνητικά. Και είχα καραμπινάτο ιό! Οπότε επαληθεύεται αυτό που λένε, ότι δεν είναι αξιόπιστα. Αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι διασπείρουν τον ιό εξαιτίας αυτού…
Νιώθω άτρωτη; Όχι, δε νιώθω. Νιώθω ατρόμητη; Ούτε κι αυτό. Νιώθω, όμως, δυνατή και ότι πολέμησα αυτό τον εχθρό και βγήκα νικήτρια. Δεν τον υποτιμάω πια. Είναι δύσκολος αντίπαλος. Με τα αντισώματά μου και την εμπιστοσύνη στον οργανισμό μου, όμως, τα κατάφερα. Με τα αγνά βότανα της Kρητικής γης, τη φροντίδα από την οικογένεια και την ξεκούραση.
Χωρίς εμβόλια. Χωρίς παρεμβάσεις. Χωρίς υπερβολές.
Γεννήθηκα στα Χανιά και στη συνέχεια έζησα στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, όπου και μεγάλωσα. Σπούδασα στο τμήμα Κοινωνικής Εργασίας στο Ηράκλειο Κρήτης και παράλληλα εργάστηκα στην εστίαση και σε διαφημιστικές προωθήσεις προϊόντων. Από το 2014 ξεκίνησα να εργάζομαι σε τουριστικές επιχειρήσεις σε διάφορα αντικείμενα, όπως ξεναγήσεις, ενοικιάσεις αυτοκινήτων, σέρβις κ.α. Ως ανήσυχο πνεύμα, διαρκώς παρατηρώ, προβληματίζομαι και δοκιμάζω καινούρια πράγματα με σκοπό την εξέλιξη σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Το Μάρτιο του 2021 ξεκίνησα να εργάζομαι ως κοινωνική λειτουργός, ενώ στα ενδιαφέροντά μου συγκαταλέγονται η συγγραφή παραμυθιών, η χειμερινή κολύμβηση, η μαγειρική και τα ταξίδια.
