Σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας κάθε λογής τυραννίες και κάθε λογής τύραννοι προκάλεσαν ανυπολόγιστο πόνο και θάνατο σε λαούς και ανθρώπους. Επικαλούμενοι ορατούς και αόρατους εχθρούς και κατασκευάζοντας μικρές ή μεγάλες απειλές ανέτρεψαν υποφερτά συστήματα διακυβέρνησης και επέβαλλαν ανυπόφορες δικτατορίες δολοφονώντας κάθε φορά όχι μόνο ψυχές και σώματα αλλά και την λογική, την αλήθεια και την επιστημονική γνώση. Όσα ζούμε στις μέρες μας είναι μια ακόμα επανάληψη της μάταιης και βαρετής ανθρώπινης ιστορίας.
Ζούμε τα συμπτώματα μιας νέας τυραννίας
Με βάση τις εμπειρίες των τελευταίων 16 μηνών είναι ολοφάνερο ότι ζούμε τα συμπτώματα μιας νέας τυραννίας και μιας νέας, πολυμέτωπης δοκιμασίας για την χώρα μας και για τον κόσμο. Οι προσδοκίες μας για ένα καλύτερο αύριο δέχονται ισχυρά πλήγματα, οι ελπίδες δοκιμάζονται και νέες αγωνίες βγαίνουν στο προσκήνιο. Οι ελευθερίες μας δολοφονούνται, τα δικαιώματά μας καταργούνται, οι ψυχές μας υποφέρουν, τα σώματά μας κακοποιούνται. Μάσκες, τεστ, εμβόλια, απειλές, εκβιασμοί, τρομοκρατία, άνομα διατάγματα, κοινωνικός διχασμός, ανασφάλεια, μια ατέλειωτη υγειονομική παράνοια «για το καλό μας μόνο που στο τέλος δεν θα αντέξει το μυαλό μας», ένας ύποπτος σκοπός που δεν αγιάζει τα μέσα.
Με καινούρια τεχνάσματα αλλά με τις ίδιες παλιές εμμονές και επιδιώξεις, η κυρίαρχη εξουσία επινοεί νέες συμμαχίες και επιχειρεί να επιβάλλει καινούρια αφηγήματα. Αυτή τη φορά σύμμαχοί της είναι αμφίβολης ηθικής επιστήμονες και το αφήγημα της είναι ιατρικό. Πριν από λίγα χρόνια το αφήγημα της ήταν οικονομικό: μια κρίση χρέους σκηνοθετημένη με παραποιημένα οικονομικά στοιχεία.
Αναδιανομή του πλούτου, μαζική φτωχοποίηση, έλεγχος, υποταγή, υποδούλωση.
Και τότε και τώρα οι στόχοι παραμένουν ίδιοι: αναδιανομή του πλούτου, μαζική φτωχοποίηση, έλεγχος, υποταγή, υποδούλωση. Βασική διαφορά, η μέθοδος και το πεδίο εφαρμογής: η οικονομική τυραννία του χρέους ήταν φαινόμενο σχετικά τοπικό, περιορισμένο σε συγκεκριμένες χώρες και για συγκεκριμένους λόγους. Τώρα, η ιατρική τυραννία είναι φαινόμενο παγκόσμιο και η μέθοδος διαβολικά υπολογισμένη: είναι ο φόβος της αρρώστιας και του θανάτου, φόβος αιώνιος και πανανθρώπινος που δεν μπορεί να υποτιμηθεί.
Τότε το σύνθημα ήταν «μνημόνιο ή χρεωκοπία». Τώρα το σύνθημα είναι «εμβόλιο ή ανεργία». Τότε έλεγαν τους Έλληνες «τεμπέληδες». Τώρα όσους αντιδρούν στα φασιστικά μέτρα τους χαρακτηρίζουν «ανεύθυνους» και «απείθαρχους». Τότε είχαν βάλει καθηγητές οικονομολόγους να εκτελέσουν το πρωτόκολλο του Δ.Ν.Τ. Τώρα έχουν βάλει καθηγητές ιατρικής και κάθε λογής «ειδικούς» να εκτελέσουν το πρωτόκολλο του Π.Ο.Υ. Απώτερος στόχος: η μετάβαση σε κοινωνίες απόλυτης επιτήρησης και σε αστυνομικού τύπου κράτη καθώς και η ριζική μετάλλαξη (καταστροφή) της ανθρωπότητας σε όλα τα επίπεδα: οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, σωματικό, διανοητικό, ηθικό, θρησκευτικό και πολιτισμικό.
Οι σύγχρονοι τύραννοι δεν κρατούν σπαθιά και πολυβολα!
Στην εποχή της απάνθρωπης μασκοφορίας οι μάσκες έπεσαν. Οι σύγχρονοι τύραννοι δεν κρατούν σπαθιά και πολυβόλα αλλά διαγνωστικά τεστ και σύριγγες. Το δικό τους ανίερο έργο είναι να υποκρίνονται και να καταστρέφουν ζωές, ψυχές και σώματα. Το ιερό χρέος των ελεύθερων πολιτών είναι να αντιστέκονται στην καταπίεση και να βοηθούν όσους υποφέρουν μέσα στην αδικία, την μοναξιά και την απόγνωση διατηρώντας μια ελάχιστη ελπίδα σωτηρίας και αισιοδοξίας για τον Άνθρωπο και την Ανθρωπότητα.
Όμως, για να παραμείνει αυτή η ελπίδα ζωντανή πρέπει να απαιτήσουμε να σταματήσει τώρα η ιατρική τυραννία, να σταματήσουν όλες οι παράνομες υγειονομικές πρακτικές και να αποκατασταθούν όλα τα θεμελιώδη δικαιώματά μας που χωρίς αυτά δεν υπάρχει ούτε ζωή ούτε υγεία ούτε αξιοπρέπεια.
Ο Γιώργος Ταρασλιάς γεννήθηκε στη Ρόδο τον Μάιο του 1969. Πέρασε τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια στα Κοσκινού. Στα δεκαοκτώ του έφυγε για σπουδές στην Αθήνα – οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ. Ξαναγύρισε στο νησί το 1998 και από τότε μένει στην πόλη της Ρόδου. Είναι παντρεμένος και έχει ένα γιο. Τα βιβλία έγιναν καταφύγιο από νωρίς στη ζωή του. Σε δύσκολες εποχές είχε την τύχη να γνωρίσει και να εξοικειωθεί με το έργο σπουδαίων λογοτεχνών: Αλμπέρ Καμύ, Νίκο Καρούζο, Ντοστογιέφσκι, Εμίλ Σιοράν, Κωστή Παπαγιώργη, Τσαρλς Μπουκόφσκι, Κάφκα, Έρμαν Έσσε, Χένρυ Μίλερ, Καζαντζάκη, Χουάν Κάρλος Ονέτι, Ερνέστο Σάμπατο, Κορνήλιο Καστοριάδη, Κλεάνθη Γρίβα. Άρχισε να γράφει από τα δεκαπέντε του. Αρκετά χρόνια αργότερα συνειδητοποίησε την θεραπευτική δύναμη της γραφής. Συνεχίζει να γράφει κυρίως για λόγους αυτοθεραπείας. Θεωρεί την λογοτεχνία ως μια απόπειρα εξήγησης της ανθρώπινης ύπαρξης και ως μία μέθοδο προσωπικής σωτηρίας. Έχει δημοσιεύσει διηγήματα σε συλλογικούς τόμους και την ατομική συλλογή διηγημάτων «Βραδινές Υποσχέσεις και άλλες ιστορίες» – Εκδόσεις Βερέττα, 2019. Χαρακτηρίζει το πρόσφατο δημοσιευμένο έργο του «Μανιφέστο αγωνίας» ως «έργο εκτάκτου ανάγκης».
