Άρθρο του Νίκου Γερονικόλα
Υποψηφίου Περιφερειακού Συμβούλου με την παράταξη “Συμμαχία Νοτίου Αιγαίου”
Ο Τουρισμός παγκοσμίως αποτελεί μια από τις πιο ισχυρές βιομηχανίες της Οικονομίας, καθώς σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με ένα πλήθος επαγγελμάτων και υπηρεσιών. Αεροπορικές εταιρείες, ναυτιλιακές εταιρείες, ξενοδοχεία, εστίαση, εμπόριο, αναψυχή και ένα σωρό άλλοι κλάδοι επωφελούνται από την ανάπτυξη του Τουρισμού.
Ως χώρα έχουμε, εδώ και αρκετά χρόνια, θέσει ως προτεραιότητά μας την τουριστική βιομηχανία δηλώνοντας ότι αποτελεί και τη βαριά μας βιομηχανία. Απόδειξη αποτελούν οι μεγάλες επενδύσεις που γίνονται κυρίως στα νησιά μας και το αυξανόμενο ενδιαφέρον των ξένων ομίλων. Το ερώτημα όμως είναι: “Εμείς που το βιώνουμε όλο αυτό, είμαστε ικανοποιημένοι από αυτό;”.
Οι θεσμικοί παράγοντες και η ηγεσία επιμένουν στους δείκτες και στην ευημερία των αριθμών. Αποτυπώνουν όμως όλα αυτά την πραγματικότητα; Αρκούν από μόνοι τους οι δείκτες για να αποδείξουν ότι είμαστε στη σωστή κατεύθυνση; Μήπως έχουμε παρεκκλίνει από τις βασικές αρχές που έκαναν τη χώρα γνωστή σε όλο τον κόσμο και στις οποίες θεμελιώθηκε το οικοδόμημα του Τουρισμού;
Και μιλάω φυσικά για τον Πολιτισμό μας και για την ιδέα της Φιλοξενίας που γεννήθηκε πάνω στα ιερά μας χώματα. Ο ξένος που είχε την εύνοια των θεών στην αρχαιότητα και ήταν πρόσωπο ιερό, ήταν το στοιχείο που λάτρεψαν οι ξένοι, μαζί φυσικά με τα Μνημεία μας, και έγινε το σήμα κατατεθέν της χώρας μας.
Χωρίς γνώσεις μάρκετινγκ και στοχευμένες διαφημιστικές δράσεις, οι περασμένες γενιές κατόρθωσαν να δώσουν ταυτότητα στο τουριστικό μας προϊόν. Έκαναν απλά αυτό που είναι καταγεγραμμένο στο DNA μας. Αντιμετώπιζαν τον επισκέπτη με όσα έλεγε η αρχέγονη φιλοξενία. Μ’ ένα κέρασμα, ένα χαμόγελο και μια ειλικρινή διάθεση να επικοινωνήσουν, πολλές φορές με νοήματα, με τον επισκέπτη μας. Εκείνη η φέτα του καρπουζιού, εκείνο το ποτηράκι του ούζου, εκείνο το χτύπημα στην πλάτη όσο κι αν δεν μπορούμε να το πιστέψουμε ήταν το αφήγημα που εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Και τους χρωστάμε μεγάλη ευγνωμοσύνη γι’ αυτό που έκαναν.
Σήμερα ο Τουρισμός έχει περάσει σε άλλο επίπεδο. Έγινε πιο μαζικός, πιο απαιτητικός. Όμως παρά αυτή την έκρηξη που έγινε, έχει διαμορφωθεί μια τάση που δείχνει μια στροφή στη λεγόμενη “εμπειρία”. Δεν αρκεί δηλαδή στον επισκέπτη να είναι σ’ ένα ωραίο περιβάλλον και να χαίρεται τις ομορφιές της φύσης, τον ήλιο και τη θάλασσα. Ψάχνει να ζήσει στιγμές που θα τις κουβαλήσει στην πατρίδα του και σύμφωνα με αυτές θα αποφασίσει αν θα επιστρέψει στο μέρος που διαδραματίστηκαν.
Πολλές από τις ανταγωνιστικές μας χώρες, που δεν έχουν ανάλογη κληρονομιά με τη δική μας με έμφαση στη Φιλοξενία, το έχουν κατανοήσει, το επινόησαν και προσπαθούν να το προωθήσουν ώστε να κερδίσουν ένα μερίδιο από την αγορά. Εμείς όμως έχουμε αυτό το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Δεν χρειάζεται καν να το δημιουργήσουμε. Το μόνο που χρειάζεται είναι να το ξαναναδείξουμε σε πιο έντονο βαθμό. Ιδιαίτερα στα νησιά μας που υπάρχουν εκείνα τα χαρακτηριστικά αλλά και τα τοπικά προϊόντα που μπορούν να ενισχυθούν και να δημιουργήσουν στο καθένα μια δική του ξεχωριστή ταυτότητα.
Ο παράγοντας άνθρωπος ήταν πάντοτε ο κεντρικός πρωταγωνιστής σε ό,τι έκανε αυτή η χώρα. Από τις επιστήμες μέχρι τα πολιτεύματα. Εδώ γεννήθηκαν όλες οι μεγάλες ιδέες που αργότερα ευδοκίμησαν σε όλο τον κόσμο. Χρειάζεται απλά από μέρους μας να “πιάσουμε από το χέρι” τους επισκέπτες μας και να τους αφηγηθούμε την ιστορία μας. Να τους θυμίσουμε για ποιό λόγο έρχονται στη χώρα μας.
Γνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο να γίνει με τον καθένα επισκέπτη αυτό. Όμως μπορούμε, από τη φετινή σεζόν κιόλας, να στρέψουμε το πλάνο και τις δράσεις μας καθαρά σε μια κατεύθυνση “εμπειριών”. Να αφήσουμε την ελληνική ψυχή να εκφραστεί και να δώσει στους ξένους φίλους μας τη γεύση από το Φιλότιμο και τη Φιλοξενία. Όπως ακριβώς το έκαναν και οι παλιοί.
