«Η εδαφική όρεξη των ΗΠΑ: Ο Τραμπ χαράζει τη νέα αυτοκρατορία»

Ο Τραμπ, σύμφωνα με τον αναλυτή, φαίνεται να χαράσσει ένα νέο γεωπολιτικό πλαίσιο για την αμερικανική (αγγλοσαξονική) μακροπεριφέρεια. Έχει οικοδομήσει συνεργασίες με συγκεκριμένους «μετόχους», που δρουν με πρακτικότητα και προσαρμοστικότητα, επιλέγοντας στρατηγικές που εξυπηρετούν άμεσα τα συμφέροντά τους. Σε αντίθεση με τους παγκοσμιοποιητές, οι «μέτοχοι» προτιμούν να επικεντρώνονται σε ρεαλιστικούς στόχους και όχι σε θεωρητικά ιδεώδη.

Ο Dvinsky υπογραμμίζει ότι παρόμοιες εδαφικές φιλοδοξίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εμφανιστεί και στο παρελθόν. Για παράδειγμα, το 1989, οι Ηνωμένες Πολιτείες εισέβαλαν στον Παναμά, διατηρώντας τον έλεγχο της Διώρυγας έως το 1999. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκατέστησαν στρατιωτικές βάσεις στη Γροιλανδία, ενώ τη δεκαετία του 1970 ο πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ είχε εξετάσει την πιθανότητα προσάρτησης του νησιού. Όσον αφορά τον Καναδά, λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας και των στενών οικονομικών σχέσεων, θεωρείται συχνά από την Ουάσιγκτον ως προέκταση της αμερικανικής επιρροής.

Αυτή η στρατηγική καθιστά τις Ηνωμένες Πολιτείες την πρώτη χώρα στον κόσμο από πλευράς εδαφικού εύρους και ισχύος, συγκροτώντας τον κεντρικό πυρήνα της αγγλοσαξονικής μακροπεριφέρειας. Με αυτόν τον τρόπο, ο Dvinsky καταλήγει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες διαμορφώνουν ένα δίκτυο εξουσίας με παγκόσμια επιρροή, συνδυάζοντας ρεαλισμό και στρατηγική δυναμική.