από τα ανθρωπόμορφα κτήνη του Ντονμέ ΚΕΜΑΛ ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΡΙΖΑ
Του Αντώνη Χαλαμπαλάκη
Το κεμαλικό αυταρχικό- φασιστικό κράτος , ανώτερο της ιαπωνικής μαφίας « Γιακούζα», κατασκευάστηκε πάνω στις γενοκτονίες των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, του Πόντου και των Αρμενίων. Τα γεγονότα είναι γνωστά και η Ιστορία έχει καταγράψει τις αγριότητες των Μογγόλων κτηνάνθρωπων .Ειδικότερα στον Πόντο ο ΤοπάλΟσμάν, ο Κεμάλ και άλλοι νεότουρκοι με τις συμμορίες τους διέπραξαν ειδεχθή εγκλήματα , που μόνο βρικόλακες , ύαινες και υπάνθρωποι θα μπορούσαν να διαπράξουν. Από τους 700.000, περίπου, Έλληνες του Πόντου σφαγιάστηκαν οι 350.000 και οι υπόλοιποι ξεριζώθηκαν από τις πάτρια εδάφη τους . Οι περισσότεροι που επέζησαν ήρθαν στο ελλαδικό κρατίδιο με την ανταλλαγή πληθυσμών το 1924, άλλοι κατέφυγαν στην τότε Σοβιετική Ένωση και ένας μικρός αριθμός παρέμεινε στον Πόντο , αλλάζοντας θρησκεία , οι λεγόμενοι σήμερα «κρυπτοχριστιανοί».Τα αίτια της καταστροφής του Ελληνισμού του Πόντου και της Μικράς Ασίας , έχουν καταγραφεί από έγκριτους Ιστορικούς , καταλογίζοντας το πρωτεύθυνον στην λούμπεν πολιτικό- οικονομική ολιγαρχία της χωματερής των Αθηνών, που με την διπλωματική «μυωπία» της κατάφερε να αφανίσει τον «δεξιό πνεύμονα» του Ελληνισμού , με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Υπάρχουν πολλά «γιατί»για την αβελτηρία και τις λάθος ενέργειες των τότε ιθυνόντων. Ο τότε «διχασμός» των Ελλήνων σε Βασιλικούς και Βενιζελικούς υπήρξε ο κυριότερος παράγοντας, που η Μεγάλη Ιδέα έσβησε από «δίψα» στην Αλμυρά Έρημο και «κάηκε» στα «αποκαίδια» με την καταστροφή της Σμύρνης.
Πολύ καλά έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος στις 15 Μαίου1919,που με απόφαση τούΑνωτάτου Συμμαχικού Συμβουλίου αποβίβασε τον ελληνικό στρατό στην Σμύρνη (με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη Ζαφειρίου). Η Μεγάλη Ιδέα , άρχισε να γίνεται πραγματικότητα. Όπου υπήρχε συμπαγής ελληνικός πληθυσμός στην Μικρά Ασία , έπρεπε να απελευθερωθεί από την σκλαβιά , που του είχαν επιβάλει οι Σελτζούκοι και Οθωμανοί Τούρκοι από τότε που εισήλθαν στην Μικρά Ασία μετά από την Μάχη του Μαντζικέρτ το1071μ. Χ. και να ενσωματωθεί στον εθνικό κορμό, γιατί κατοικούσε χιλιάδες χρόνια σε περιοχές όπως η Ιωνία , ο Πόντος , η Ανατολική Θράκη και όλα τα παράλια της Μικράς Ασίας.{ Στο ελλαδικό κρατίδιο, δυστυχώς, ακόμη και σήμερα υπάρχουν εθνομηδενιστές«ιστορικοί» και αριστερά κόμματα, που έχουν το θράσος , ως ανιστόρητοι , να καταγγέλλουν την Μεγάλη Ιδέα και την απελευθέρωση των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου , ως ιμπεριαλιστικό πόλεμο , ακολουθώντας πιστά είτε τις εντολές ξένων κέντρων, είτε από έλλειψη ιστορικής γνώσης, προκρίνοντας ως βασικό επιχείρημα τον διεθνισμό και την ψευδεπίγραφη συμφιλίωση των δύο Λαών. Τα ίδια ισχυρίζονται και για τον Μέγα Αλέξανδρο, αγνοώντας την πολύχρονη σκλαβιά των Ελλήνων της ΜικράςΑσίας από τους Πέρσες. Πρέπει , όμως, να γνωρίζουν , ότι όταν έχει διαπραχθεί γενοκτονία, σε βάρος των Ποντίων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας ( πάνω από ένα(1) εκατομμύριο, περίπου, δολοφόνησαν οι νομάδες αυτοί νεό- Τούρκοι με την βοήθεια και την συνεργασία των Γερμανών πατρώνων τους , με πρωτεργάτη το απόγονο του Αττίλα Λίμαν Φον Σάντερς) από τους Σελτζούκους – Οθωμανούς και δεν δικάστηκαν ποτέ για τα εγκλήματα αυτά κατά της ανθρωπότητας, δεν είναι δυνατή η συμφιλίωση. Έχουν διαπράξει μεγάλη Ύβριν εις βάρος του Ελληνισμού, συνεχίζουν διαρκώς να διακατέχονται με Άτηκαι αν δεν υπάρξει ,μετά την Νέμεση ( οργή) ,Τίσις ( τιμωρία) καμία ελληνοτουρκική φιλία δεν μπορεί να υπάρξει, παρά μόνο συνεργασία σε θέματα χαμηλής πολιτικής. }
Αντί , όμως ο ελληνικός στρατός να καταγίνεται με την τήρηση της τάξης , ως «χωροφύλακας», στην επαρχία της Ιωνίας, με την αμφιλεγόμενη στάση του Ύπατου Αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη, θα έπρεπε να επιβληθεί στην περιοχή , όχι ως στρατός κατοχής , αλλά ως στρατός απελευθέρωσης των ελληνικών αυτών εδαφών και των καταπιεσμένων Ελλήνων.Ήταν μια ευκαιρία να λειτουργήσει η Ελλάδα έξυπνα και γρήγορα, γιατί είχε εμπειροπόλεμο στρατό , που τον χρησιμοποίησαν οι «σύμμαχοι» στα γεωπολιτικά παιγνίδια της περιοχής. Άρα , μας είχαν ανάγκη για να διαλύσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, να την μοιράσουν μεταξύ τους , να καταλάβουν την περιοχήΜοσούλης- Κιρκούκ με τα πετρέλαιά της και τα Στενά του Βοσπόρου. Επίσης, υπήρχε διχόνοια μεταξύ των «συμμάχων», που έπρεπε να εκμεταλλευτεί η ελληνική Κυβέρνηση στο έπακρον.Οι δε πονηροί -φιλότουρκοι Ιταλοί απαιτούσαν την Σμύρνη με τα περίχωρά της ( είχαν τότε και τα Δωδεκάνησα και ήθελαν να επεκτείνουν και στην απέναντι ακτή την κυριαρχία τους) και θα έπρεπε να τους δείξομε , ποιος έχει τον πρώτο λόγο στην περιοχή.
Δύσκολο έργο, αλλά εφικτό. Γι’ αυτό υπάρχουν οι διπλωμάτες , οι σύμβουλοι και οι πολιτικοί μεγάλου εκτοπίσματος, που πάνω απ’ όλα βάζουν τα συμφέροντα του Ελληνισμού και όχι μόνο των μεγάλων δυνάμεων ( τότε , των Αγγλογάλλων) .
Ειδικότερα, παίξαμε το 1921 και το 1922 τον ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου», δεν κατοχυρώσαμε αυτά που μας έδωσαν, τρέχαμε να συλλάβομε τον Κεμάλ στην Άγκυρα,(ο οποίος στην πορεία είχε οργανώσει τους ατάκτους του Τσέτες σε κανονικό στρατό και ενισχύθηκε σημαντικά από τους Μπολσεβίκους του Λένιν με την Συμφωνία στις 16 Μαρτίου του 1921 και όχι μόνο) και στο τέλος η Μικρά Ασία μαζί με τον Πόντο χάθηκαν για τον Ελληνισμό , οι Έλληνες διώχτηκαν ή έφυγαν με την ανταλλαγή και οι «χαμένεςπατρίδες» ανήκουν πλέον στις αναλύσεις της Ιστορίας.
Οελληνικός Πόντος ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα από τις ορδές των βαρβάρων Σελτζούκων και Οθωμανών, οι οποίοι ζήλευαν το φιλοπρόοδο των Ποντίων, την εύρωστη οικονομική τους κατάσταση , την παιδεία τους και τους καταδίωκαν , τους λήστευαν και ανάγκαζαν πολλούς να αλλαξοπιστήσουν για να γλιτώσουν τους διωγμούς. Λέγεται, ότι λίγο πριν το 1914 , 85.000 «κρυπτοχριστιανοί»υπήρχαν στην περιοχή.
Προσπάθησε ο μητροπολίτης ΤραπεζούντοςΧρύσανθος ( ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών) να περιορίσει τις ακραίες συμπεριφορές των Τούρκων και όταν τα ρώσικα στρατεύματα εισήλθαν στην Τραπεζούντα , στις 18 Απριλίου 1916 μεσολάβησε για μην υπάρξουν αντεκδικήσεις. Όμως , όταν οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν την εξουσία στην τσαρική Ρωσία, ο ρωσικός στρατός αποσύρθηκε από την περιοχή και ο αιμοσταγής ΤοπάλΟσμάν με τους τσέτες του προσπάθησε να λεηλατήσει και να εκδιώξει τους Έλληνες. Όμως, οι Πόντιοι αντιστάθηκαν και τον ανάγκασαν να φύγει από την περιοχή τους. Με τον ερχομό του Μουσταφά Κεμάλ το 1919 , ο οποίος χρησιμοποίησε αυτό το κτήνος ,( τον ΟσμάνΤοπάλ) , άρχισαν πάλι οι σφαγές και οι διώξεις των χριστιανών του Πόντου.
Ο Μητροπολίτης Χρύσανθος συζήτησε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Παρίσι το 1919 και συμφώνησαν να δημιουργηθεί η Ελληνική Δημοκρατία του Πόντου, με ειδική σχέση προς το ελληνικό κράτος, ως πρώτη λύση. Ως δεύτερη ήταν η Ποντοαρμενική Δημοκρατία, που την δέχονταν και οι «σύμμαχοι». Με βάση τα συμφωνηθέντα αυτά ο Χρύσανθος επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη και συμφώνησε με τους Ιτζέτ Πασά , Νετζμπή καιΜπασήφ Μπέη. Επίσης πήγε στην Τιφλίδα της Γεωργίας και το Ερεβάν της Αρμενίας και υπήρξε σύμφωνη γνώμη για την Ποντοαρμενική Δημοκρατία. Το δικαίωμα σχηματισμού αυτής της Δημοκρατίας αναγνώρισε λίγους μήνες μετά η Συνθήκη των Σεβρών ( 10/22Αυγούστου 1922) Αυτά ήταν, όμως, σχέδια επί χάρτου . Για να γίνουν πραγματικότητα ήθελαν και παρουσία στον Πόντο του ελληνικού στρατού, οποίος , δυστυχώς, μέχρι τότε έπαιζε τον ρόλο της χωροφυλακής στην Σμύρνη και ήταν σε πλήρη αδράνεια. Μήπως, θα έπρεπε ο Βενιζέλος να στείλει στρατό στον Πόντο για να εγγυηθεί την λειτουργία και την ακεραιότητα αυτής της Δημοκρατίας , εισακούοντας στις εκκλήσεις και στα υπομνήματα των ιθυνόντων των εκεί Ελλήνων και του Μητροπολίτη Χρύσανθουγια παρουσία ελληνικού στόλου και στρατού στην περιοχή ; Γιατί , άραγε, άφησε τον Πόντο αβοήθητο και δεν έσπευσε να κατοχυρώσει το δώρο των «συμμάχων» , καταπνίγοντας ταυτόχρονα το κίνημα του Κεμάλ, πριν προλάβει να οργανωθεί και να απειλήσει όλα τα κεκτημένα από την Συνθήκη των Σεβρών; Οι συνέπειες αυτής της αδράνειας- αβελτηρίας είναι γνωστές και ο Ελληνισμός απώλεσε τον «δεξιό πνεύμονά» του.
Έπρεπε ο Βενιζέλος να εισακούσει την κραυγή αγωνίας των Ελλήνων του Πόντου. Βέβαια, ήταν ένας μεγάλος ηγέτης και δεν μπορεί να μην το σκέφτηκε. Μήπως , είχε κάτι άλλο στο μυαλό του, που δεν γνωρίζομε ; Ο αείμνηστος τουρκολόγος με μεγάλη γνώση της Ιστορίας και από τις δύο πλευρές , ο Νεοκλής Σαρρής, επ’ αυτού έχει καταθέσει την άποψή του :
« Αναμφίβολα ο Πόντος ήταν ΄΄πολύ μακριά΄΄προκειμένου να επεκταθεί μέχρι σ’ αυτόν το ελληνικό κράτος. Το ίδιο σχεδόν επιχείρημα , που πηγάζει από την ίδια λογική , ήταν εκείνο που το 1974 οδήγησε το εθνικό κέντρο στην εγκατάλειψη της Κύπρου, έτσι όπως είχε εγκαταλείψει τον Πόντο στην τραγική του μοίρα» ( Νεοκλής Σαρρής: η επιστροφή της Ιστορίας).
Σήμερα το ελλαδικό κράτος σεβόμενο την μνήμη των Ελλήνων του Πόντου, που σφαγιάστηκαν από τους νεότουρκους- κεμαλιστές , θα πρέπει να διεθνοποιήσει την γενοκτονία των Ποντίων. Δεν αρκεί μόνο το ψήφισμα της ελλαδικής Βουλής το 1994 για την ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Το ίδιο θα πρέπει να πράξει και για την γενοκτονία των υπολοίπων Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Θα το επιχειρήσει , άραγε ;
Κάπως δύσκολο φαίνεται , γιατί η λούμπεν πολιτικο- οικονομική ολιγαρχία της χωματερής των Αθηνών , έχει εντάξει την χώρα οικονομικά, στην τουρκόφιλη γερμανική σφαίρα επιρροής με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πάντως οι Η.Π.Α. του Μπάϊντεν αναγνώρισαν την γενοκτονία των Αρμενίων.
φωτογραφία: in.gr
