Βιοπολιτική και …θανατοπολιτική

(Ο όρος βιοπολιτική εισήχθη για πρώτη φορά στην πολιτική και κοινωνική ορολογία από τον Γάλλο πολιτικό φιλόσοφο Μισέλ Φουκώ (1926 – 1984) και ορίζεται ως το σύνολο των τεχνικών διαχείρισης και ρύθμισης της ζωής και του θανάτου των ανθρώπινων πληθυσμών από την εκάστοτε εξουσία. Συνεπώς ο όρος σημαίνει τη δυνατότητα της εξουσίας να διαμορφώνει τη ζωή του ανθρώπινου είδους όπως θέλει και χρειάζεται ώστε να εδραιώνει και να αυξάνει τη δύναμή της.)

Κατά την γνώμη αξιόπιστων στοχαστών, ερευνητών και επιστημόνων (GiorgioAgamben, Michel Chossudovsky, MichaelYeadon, Catherine Austin Fitts, Κλεάνθης Γρίβας, Κωνσταντίνος Βαθιώτης, Χρυσούλα Μπουκουβάλα κ.α.) το φαινόμενο Covid-19 είναι μια προσχεδιασμένη υγειονομική κρίση, το πρώτο στάδιο σε ένα σχέδιο της διεθνούς κυρίαρχης οικονομικής και πολιτικής εξουσίας με κωδικό όνομα Μεγάλη Επανεκκίνηση (ή Επαναρρύθμιση) που έχει πολλαπλούς στόχους και οι οποίοι συνοπτικά είναι οι εξής:

1. Η εφαρμογή σε μαζική κλίμακα συστημάτων βιοπολιτικής – θανατοπολιτικής εντός των οποίων η κυρίαρχη εξουσία θα διαχειρίζεται με τρόπο απόλυτο και ολοκληρωτικό όλο το φάσμα της ζωής των πολιτών από την γέννηση μέχρι τον θάνατό τους. Ραγδαία μετάβαση σε κοινωνίες ολοκληρωτικής ηλεκτρονικής επιτήρησης και σε αστυνομικού τύπου κράτη. Κυριαρχία κράτους ασφαλείας (securitystate) και κατάργηση κράτους δικαίου.

2. Η προετοιμασία της παγκόσμιας κοινής γνώμης για την αποδοχή καταναγκαστικών εμβολιασμών και άλλων υγειονομικών πρακτικών δήθεν για την σωτηρία του παγκόσμιου πληθυσμού αλλά με πραγματικό στόχο τον πειραματισμό, την γενετική τροποποίηση και την σταδιακή εξόντωσή του.

3. Η μετάβαση στην εποχή του λεγόμενου μετανθρωπισμού με την κατάργηση του παραδοσιακού βιολογικού ανθρώπου και τη δημιουργία ψηφιακού, υβριδικού και απόλυτα ελεγχόμενου ανθρωποειδούς με την χρήση όλων των εν εξελίξει προηγμένων προϊόντων και μεθόδων της βιοτεχνολογίας, της τεχνητής νοημοσύνης και της ρομποτικής στο πλαίσιο της αποκαλούμενης «τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης» που έχει ως βασικό στόχο την σύγκλιση τεχνολογιών του φυσικού, ψηφιακού και βιολογικού κόσμου ή αλλιώς την αδιανόητη σύνδεση πραγμάτων, συσκευών και ανθρώπων σε ένα τερατώδες παγκόσμιο δίκτυο, το λεγόμενο «Ίντερνετ Πραγμάτων και Σωμάτων».

4. Η μέτρηση σε παγκόσμια κλίμακα, υπό συνθήκες εγκλεισμού και τυραννικής διακυβέρνησης, του βαθμού αποδοχής, υπακοής και συμμόρφωσης των κοινωνιών σε συστάσεις, προτροπές και νομικού τύπου προσταγές της κρατικής εξουσίας. (Οι μετρήσεις και τα συμπεράσματα θα αξιοποιηθούν για την πιο αποτελεσματική χειραγώγηση των πληθυσμών).

5. Η κατάργηση του σύγχρονου φιλελεύθερου καπιταλιστικού μοντέλου μέσω πρόκλησης τεράστιας οικονομικής καταστροφής σε όλο το φάσμα της μεσαίας και μικρομεσαίας παγκόσμιας τάξης με στόχο την εξάλειψη όχι μόνο της ανεξάρτητης απασχόλησης αλλά και της ατομικής ιδιοκτησίας καθώς οι κλασσικές οικονομικές κρίσεις δεν επαρκούν πλέον για την υλοποίηση του στόχου των κυρίαρχων ελίτ που είναι η επιβολή μαζικής φτώχειας και ενός καινούριου τρόπου πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης με βασικό πρότυπο τον κινέζικο ολοκληρωτισμό.

6. Η πρόκληση συστηματικής και διαρκούς κοινωνικής αναστάτωσης σε όλες τις χώρες του κόσμου ώστε όλες οι τελευταίες δομές και αντιστάσεις αλληλεγγύης (οικογένεια, εκκλησία, τέχνη,παράδοση) να διασπαστούν με τρόπο ριζικό και ανεπανόρθωτο.

7. Η σταδιακή προετοιμασία της ανθρωπότητας για ένα εντελώς καινούριο πλαίσιο διακυβέρνησης με την μορφή ενός παγκόσμιου ολοκληρωτικού κράτους στη βάση ποικίλων ψευδοσωτήριων καταναγκασμών, κυρίως ιατρικών και περιβαλλοντικών (η οικολογική και η υγειονομική ατζέντα θα αποτελέσουν τα δυο ζωτικά ψεύδη του νέου ολοκληρωτισμού).

Γιώργος Ταρασλιάς

Ο Γιώργος Ταρασλιάς γεννήθηκε στη Ρόδο τον Μάιο του 1969. Πέρασε τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια στα Κοσκινού. Στα δεκαοκτώ του έφυγε για σπουδές στην Αθήνα – οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ. Ξαναγύρισε στο νησί το 1998 και από τότε μένει στην πόλη της Ρόδου. Είναι παντρεμένος και έχει ένα γιο. Τα βιβλία έγιναν καταφύγιο από νωρίς στη ζωή του. Σε δύσκολες εποχές είχε την τύχη να γνωρίσει και να εξοικειωθεί με το έργο σπουδαίων λογοτεχνών: Αλμπέρ Καμύ, Νίκο Καρούζο, Ντοστογιέφσκι, Εμίλ Σιοράν, Κωστή Παπαγιώργη, Τσαρλς Μπουκόφσκι, Κάφκα, Έρμαν Έσσε, Χένρυ Μίλερ, Καζαντζάκη, Χουάν Κάρλος Ονέτι, Ερνέστο Σάμπατο, Κορνήλιο Καστοριάδη, Κλεάνθη Γρίβα. Άρχισε να γράφει από τα δεκαπέντε του. Αρκετά χρόνια αργότερα συνειδητοποίησε την θεραπευτική δύναμη της γραφής. Συνεχίζει να γράφει κυρίως για λόγους αυτοθεραπείας. Θεωρεί την λογοτεχνία ως μια απόπειρα εξήγησης της ανθρώπινης ύπαρξης και ως μία μέθοδο προσωπικής σωτηρίας. Έχει δημοσιεύσει διηγήματα σε συλλογικούς τόμους και την ατομική συλλογή διηγημάτων «Βραδινές Υποσχέσεις και άλλες ιστορίες» – Εκδόσεις Βερέττα, 2019. Χαρακτηρίζει το πρόσφατο δημοσιευμένο έργο του «Μανιφέστο αγωνίας» ως «έργο εκτάκτου ανάγκης».

www.news12.gr