Τι παράξενα πλάσματα που είμαστε μερικές φορές εμείς οι άνθρωποι. Με τίποτα δεν είμαστε ευχαριστημένοι.!!
Όταν έχουμε καλοκαίρι, καρτερούμε νάρθει ο χειμώνας, να μυρίσει η γη, το χώμα το βρεγμένο, να μαυρίσει ο ουρανός, να ανταριάσει η θάλασσα, να μας ταλαιπωρήσει τρυπώντας μας τα κόκαλα με το αγιάζι το θαλασσινό, να ψαρέψουμε σε άγριες φουρτούνες, όπου τα ψάρια αναζητούν την εύκολη τροφή και να εκτιμήσουμε τελικά ότι «τα καλά κόποις κτώνται» ή κατά το λαϊκότερο, «αν δεν βρέξεις κ….ο ψάρι δεν πιάνεις».
Και μέσα στην μουντάδα του χειμώνα, τη βροχή και τη σκοτεινιά προσπαθούμε να ονειρευτούμε ή να αναπολήσουμε τα καλοκαίρια της ζεστασιάς, της ξεγνοιασιάς, των διακοπών, της διασκέδασης, της ξάστερης βραδιάς, των ολονύχτιων ερωτικών συνευρέσεων με τη μεγάλη σκερτσόζα και ακατανόητη μερικές φορές αγαπημένη.
Ανήκω στο είδος των παράξενων εκείνων πλασμάτων, που μόλις αντιλαμβάνομαι τον κακό καιρό, γυαλίζει το μάτι μου, το αλιευτικό μου ένστικτο χτυπάει κόκκινα και όλο μου το είναι, ζει για το αγαπημένο χόμπι και το ποθητό μου θήραμα, τον σαργό.
Ήταν βραδιά μέσα στον Δεκέμβρη, όταν ο έτερος των εραστών της ταλαιπώριας, καρδιακός φίλος και «συμπολεμιστής» Βασίλης, μου έσπασε το τύμπανο του αυτιού με την βροντώδη φωνή του, κράζοντας στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής.
– Σύντροφε έρχονται Νοτιάδες, 7άρια και 8χτάρια και θα τα κρατήσει 2 μέρες, μεθαύριο το βράδυ το σπάει σε 5 με 6 και θα ρίξει τουλούμια το νερό!!
Τα καλάμια, οι εργαλειοθήκες, τα τριπόδια, οι βάσεις άμμου, οι νιτσεράδες και όλα τα συναφή εξαρτήματα, φορτώθηκαν πάραυτα στο αλιευτικό όχημα, το αειθαλές FEROZA, το πλάνο του τόπου και της ώρας καταστρώθηκε και το δόλωμα αγοράστηκε από το γνωστό πλέον δολωματάδικο της γειτονιάς «κρεοπωλείο η Ρούμελη». (Όλα αυτά 2 μέρες πριν!!!!!)
Δύο ολόφρεσκα στηθούρια κοτόπουλο αποτέλεσαν το μήλο της έριδος με τη σύντροφο για τις 2 μέρες που έμειναν στο ψυγείο.
Θα γίνουν πανέ ή θα χρησιμοποιηθούν στον σκοπό για τον οποίο αγοράσθηκαν;
Αλήθεια, μήπως γνωρίζει κανείς αν υπάρχει ειδικευμένος ψυχίατρος για αλιευτικές ασθένειες;
Ο Βασίλης καλού κακού πήρε και 2 κουτιά με σκουλήκια, ένα με αμερικάνικο και ένα μονοδόλι.
Η σοροκάδα επιτέλους ξεθύμανε και οι ψαράδες φορτωμένοι με τα συμπράγκαλα, τα γεμάτα με ζεστό καφέ θερμός και με «τα μυαλά στα κάγκελα», κίνησαν για τον τόπο.
Ο τόπος κοντινός, 10 μόλις λεπτά από την πόλη της Ρόδου και στα Ανατολικά του νησιού. Η παραλία του Φαληρακίου. Μια παραλία αμμουδερή στο μεγαλύτερο μέρος της, με μεγάλους πάγκους στα ανοιχτά, τόπος που αν πέσεις με τη μάσκα δεν θα δεις ούτε λέπι. Στη φουρτούνα όμως, οι σαργοί που κατοικοεδρεύουν στα ανοιχτά, σεργιανίζουν στα αβαθή νερά της παραλίας και ψάχνουν για τροφή ανάμεσα στα φύκια που ξερίζωσε ο καιρός και εναπόθεσε στα σημεία εκείνα που συναντιούνται τα επερχόμενα με τα απερχόμενα κύματα, η απόσταση των οποίων συνήθως καθορίζεται από την ένταση του καιρού, τα ρέματα και το βάθος στα συγκεκριμένα σημεία.
Ξεκινήσαμε νωρίς γύρω στις 4 το απόγευμα ώστε να μπορέσουμε δούμε καλύτερα στο φως της μέρας τι γίνεται με τα ρέματα και τα φύκια και τελικά προτιμήσαμε να ψαρέψουμε στα αριστερά της μήκους περίπου 5 χιλιομέτρων παραλίας, στην πλευρά που ο βυθός είναι ποιο άγριος, δημιουργώντας μερικές λωρίδες άμμου ανάμεσα σε βράχια και φυκιάδες. Επιλέξαμε να ψαρέψουμε ακριβώς κάτω από το ξενοδοχείο ESPERIDES, σε σημείο που η πρόσβαση γίνεται μόνο με όχημα 4Χ4, ή με άνω του ενός χιλιομέτρου ποδαρόδρομο, πάνω και αριστερά από το προβλητάκι που χρησιμοποιείτε για τις ανάγκες των θαλάσσιων σπορ το καλοκαίρι. Χωρίς την όμορφη θέα από τις ξανθές τσιπούρες του καλοκαιριού να λικνίζονται στον ήλιο και την καυτή άμμο, με ΝΑ άνεμο περίπου στα 5 μποφόρ και μεγάλα κύματα από τον χθεσινό 7άρι να σκάνε στην προβλήτα, με ουρανό κατάμαυρο, το απόγευμα εκείνο που φτάσαμε στον τόπο, μύριζε έντονα καταιγίδα, αλλά και σαργουδίλα.
Στην κορυφή της προβλήτας ήταν αδύνατο να στήσουμε, διότι τα κύματα έσκαγαν με δύναμη, με κίνδυνο να παρασυρθούν τα καλάμια στη θάλασσα. Ο Βασίλης έστησε στην άμμο 2 τρίσπαστα surfcasting καλάμια σε όρθια θέση στα αριστερά της προβλήτας με 150άρια μολύβια, , εκτελώντας βολές 60 έως 100 μέτρα και εγώ πάνω στην προβλήτα 2 ελαφρότερα καλάμια σε τρίποδα, με 80άρια μολύβια ρίχνοντας δεξιά της προβλήτας και σχεδόν παράλληλα με την παραλία.
Ο πρώτος μας προβληματισμός, είχε να κάνει με τα ρέματα και τα φύκια που είχε ξεριζώσει ο καιρός και κατά πόσο θα μπορούσαμε να ψαρέψουμε χωρίς να παρασύρονται τα μολύβια μας. Ειδικά εγώ που χρησιμοποιούσα ελαφρότερα καλάμια και μολύβια και ψάρευα παράλληλα με το κύμα, κινδύνευα περισσότερο.
Ο Βασίλης δεν είχε κανένα πρόβλημα με το κράτημα, κατά πρώτον γιατί τα 150αρια spike κρατούσαν καλά, αλλά και γιατί η γωνία που έβρισκε η πετονιά τη θάλασσα από το όρθιο στην παραλία καλάμι, ήταν τέτοια, ώστε το τελευταίο κύμα που έσκαγε στην άμμο, δεν έβρισκε καθόλου την πετονιά. Το πρόβλημα το αντιμετώπιζαν αρχικά τα μήκους 3,60 καλάμια μου στημένα στο προβλητάκι, τα οποία ανά 10λεπτο αναγκαζόμουν να μαζέψω και να ξαναρίξω, διότι τα μολύβια ξέσερναν μέχρι έξω την παραλία. Επέμενα να ταλαιπωρούμαι, διότι κάτι μου έλεγε ότι τα ψάρια θα τρώγανε απόψε έξω, σχεδόν πάνω στο τελευταίο κύμα. Δεν άργησα να επιβεβαιωθώ, όταν ο πρώτος μετρίου μεγέθους σαργός, λύγισε το καλάμι περισσότερο και ποιο απότομα από ότι έκαναν τα κύματα.
Άλλο πρόβλημα κι αυτό! Όταν ψαρεύουμε με έντονο κυματισμό, θα πρέπει να ξεχωρίσουμε το τσίμπημα από το κούνημα του καλαμιού από τα κύματα και τον αέρα. Το κύμα δημιουργεί ένα αργό λύγισμα, συνήθως το ίδιο σε όλα τα καλάμια που ψαρεύουν και αμέσως μετά το πέρασμα του κύματος την ίδια επαναφορά. Στο τσίμπημα, η κίνηση του καλαμιού είναι απότομη και συνήθως συνοδεύεται από το χαρακτηριστικό κελάηδημα των φρένων. Σε κάθε περίπτωση, ο ψαράς πρέπει να έχει τις αισθήσεις του σε εγρήγορση και να παρακολουθεί συνεχώς τα καλάμια.
Είχε σουρουπώσει για τα καλά, όταν η χαρακτηριστική βροντώδης φωνή του Βασίλη, επισκίασε τους θορύβους από τα κύματα που έσκαγαν στην παραλία και το προβλητάκι. Με χαρακτηριστική άνεση, το surfcasting καλάμι, ο μεγάλος μηχανισμός, αλλά κυρίως τα έμπειρα χέρια του Βασίλη, έσυραν τον μεγέθους 1 περίπου κιλό σαργό στην παραλία. Είχε καταπιεί όλο το μεγάλο κομμάτι κοτόπουλου και το 2άρι Aberdeen αγκίστρι βρισκόταν βαθιά στο στομάχι του, δείγμα ότι τα ψάρια άρχισαν να τρώνε με όρεξη. Το ψάρι πιάστηκε περίπου στα 80 μέτρα απόσταση από την παραλία, στην χρονική στιγμή που τα κύματα άρχισαν να κοπάζουν και δεν ερχόντουσαν πλέον ζωντανά προς τα έξω, αλλά με μορφή βουβού κύματος και έντονη ανακατωσούρα προς κάθε κατεύθυνση.
Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, άλλοι 2 μισόκιλοι σαργοί πιάστηκαν στα καλάμια του Βασίλη, περίπου στην ίδια απόσταση με τον μεγάλο. Τα ελαφρά καλάμια στην προβλήτα ψάρευαν τώρα χωρίς προβλήματα από τα κύματα, αλλά εκτός από τα μαεστρικά και με χειρουργική ακρίβεια φαγωμένα δολώματα από μικρόψαρα, ή από μεγάλους καθηγητές σαργούς, ψάρι δεν έπιασαν.
Και δεν με έφτανε η ατσιμπιά, άνοιξαν και οι ουρανοί και έριξαν καρεκλοπόδαρα.
Τον κακό μας τον καιρό!!!
Άντε βροχούλα μου να δημιουργήσεις το κατάλληλο περιβάλλον για τους κυρίους καθηγητές και να αρχίσουνε να τρώνε πάλι.
Πέρασε αρκετή ώρα, η βροχή είχε καταλαγιάσει, τα καλάμια ακούνητα, ο καφές είχε φτάσει σχεδόν στον πάτο του θερμός, τα 6 μανταρίνια που έφερα για να μας γλυκάνουν την πίκρα του τσιγάρου είχαν καταναλωθεί άνισα 4 προς 2 από τον ευτραφή φίλο μου και οι ελπίδες για κάτι καλύτερο άρχισαν σιγά σιγά να εξανεμίζονται. Η κούραση και η νύστα άρχισε να μας καταβάλει και οι αισθήσεις μας να χαλαρώνουν. Τα μάτια άρχισαν να βλέπουν τα σίαλουμ να χτυπιούνται, χωρίς αυτό να συμβαίνει στην πραγματικότητα, φαινόμενο που είναι σύνηθες σε πολύωρα ψαρέματα και η σκέψη για μάζεμα είχε αρχίσει να γίνεται έντονη.
Ποιος όμως μπορεί να χαλαρώνει όταν έχει να κάνει με μια τόσο απρόβλεπτη ερωμένη;
Εκεί που νομίζεις ότι όλα είναι ήσυχα και ήρεμα, σου τα ανατρέπει και επιβεβαιώνει αλλά και τσεκάρει το μεγαλύτερο προσόν που πρέπει να έχει ο εραστής, εν προκειμένω ο ψαράς. Την υπομονή!!
Το ελαφρύ τηλεσκοπικό που ψαρεύει πάνω στο προβλητάκι με βολές παράλληλα με την παραλία έχει πολύ ώρα να κινηθεί, θα έλεγα ότι έχει ξεχαστεί και ψαρεύει μόνο του, μέχρι τη στιγμή που με την άκρη του ματιού μου βλέπω μια ανεπαίσθητη κίνηση του σίαλουμ. Πλησιάζω το καλάμι, βλέπω την πετονιά να είναι σχεδόν έξω στην παραλία και υποθέτω ότι το κύμα και τα χαλίκια κούνησαν το καλάμι. Παίρνω λίγο τα μπόσικα και ετοιμάζομε να το μαζέψω, όταν ένα απότομο κατέβασμα και το στρίγκλισμα των φρένων, με φέρνουν σε θέση επιφυλακής.
– Δευτέρωσε μπαγάσα σαργέ να σιγουρευτώ ότι έχεις πιαστεί!!
Το καλάμι ξανά ακούνητο και η πετονιά ελαφρά λασκαρισμένη. Παίζει με το δόλωμα; Έχει πιαστεί και δεν κουνιέται; Αν το τραβήξω, μπορεί να του το πάρω από το στόμα, αν το αφήσω ακόμα λίγο, του δίνω το περιθώριο να το αρπάξει καλά. Η αδρεναλίνη στα κόκκινα, η κούραση και η νύστα, ως δια μαγείας δεν υπάρχουν ποια.
Η δική μου ικανότητα να καταλάβω σε τι κατάσταση βρίσκεται το δόλωμα στο στόμα του, αντιμέτωπη με τη ζωή του.
Μικρά τραβήγματα μου δείχνουν ότι μέχρι στιγμής έχω κάνει την καλύτερη επιλογή, το ψάρι ασχολείται ακόμα με το δόλωμά μου και ασχολείται πολύ σοβαρά γιατί τα επόμενα δευτερόλεπτα το καλάμι ξαναβουτά βίαια και τα φρένα αρχίζουν πάλι να στριγκλίζουν.
Το ψάρι τραβάει δυνατά και προσπαθεί να πάρει τα μέσα, έχει πιαστεί έξω έξω πάνω στο κύμα που σκάει στην παραλία και θέλει να πάει βαθύτερα να κρυφτεί σε τρύπα, να σωθεί.
Το χέρι του ψαρά πρέπει να γίνει δυναμόμετρο, να καταλάβει τις ανοχές της πετονιάς, τα φρένα πρέπει να ρυθμιστούν ιδανικά έτσι ώστε να μην μπορεί να πάρει εύκολα και πάει σε τρύπα, αλλά και να μην είναι τόσο σκληρά και από την αντίσταση που προβάλει το ψάρι να κοπεί η μικρής διαμέτρου πετονιά, ή το παράμαλλο με την τριβή στα δόντια του.
Όλα λειτούργησαν άψογα και ο άνω του κιλού σαργός κείτονταν στην παραλία, αναθεματίζοντας τον κακό του τον καιρό .
Απίστευτη ικανοποίηση μας κυρίευσε, τόσο από το ψάρι, όσο και από τον τρόπο με τον οποίο εγώ και ο Βασίλης του δώσαμε τον χρόνο να παίξει με το δόλωμα και τελικά να το φάει και να πιαστεί στο αγκίστρι μας.
Η ώρα ήταν περασμένα μεσάνυχτα και οι κουρασμένοι αλλά γεμάτοι ικανοποίηση από την καλή ψαριά ψαράδες, μάζεψαν τα καλάμια και τα λοιπά παρελκόμενα, όπως πάντα με την αίσθηση του ανικανοποίητου όταν τελειώνει μια αλιευτική εξόρμηση όσο πολύωρη κι αν είναι και έκαναν την τελευταία υπόκλιση στη γαλανή.
Σε ευχαριστούμε για τη χαρά που μας έδωσες για μία ακόμα φορά.
Σε ευχαριστούμε που μας έκανες να νιώσουμε σπουδαίοι ψαράδες.
Σε ευχαριστούμε για τον κακό σου τον καιρό που τελικά μας βγήκε σε καλό!!!
Γιώργος Σάββενας
{yoogallery src=[/images/stories/fotos/sezon2014_2015/psarema/kakos_kairos/] width=[150] height=[150]}
