Όλοι λίγο πολύ έχουμε στον κύκλο μας ή από προσωπική εμπειρία έρθει σε επαφή με περιπτώσεις, όπου κάποιες γυναίκες προσπαθούν για χρόνια μάταια και μέσα από πολύ ψυχοφθόρες και επίπονες διαδικασίες να γίνουν μητέρες. Γυναίκες με δυσκολίες σύλληψης, γυναίκες με σπερματεγχύνσεις, γυναίκες με αποτυχημένες εξωσωματικές, γυναίκες που ίσα που πρόλαβαν να καταλάβουν ότι έμειναν έγκυες και απέβαλαν, γυναίκες που δεν έχουν όλα τα έσω γεννητικά όργανα για να συλλάβουν φυσιολογικά, γυναίκες των οποίων οι άνδρες έχουν αδύναμο σπέρμα και κάθε μήνα βιώνουν τη ματαίωση με τον ερχομό της περιόδου, καθώς το όνειρό τους όλο και απομακρύνεται.
Τι να πεις σε όλες αυτές τις γυναίκες γεμάτες συναισθήματα αγάπης και προσμονής όταν ακούν για τη μάνα που είχε 3 υγιέστατα κοριτσάκια και τα κατέστησε η ίδια μη υγιή έως νεκρά; Πόση οργή για αυτή τη «μάνα» και πόση αδικία μπορούν να αισθανθούν αυτές οι γυναίκες για την τύχη τους, που δε τους φέρνει το πολυπόθητο δώρο;
Και φυσικά αναρωτιούνται, όπως και όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου, πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει ισχυρός συναισθηματικός δεσμός μεταξύ μάνας και παιδιού που να εμποδίσει έστω τη βλάβη. Δεν αναφέρομαι καν στην αγάπη άνευ ορίων. Και όμως, σε κάποιες γυναίκες το μητρικό φίλτρο είτε εξατμίστηκε είτε δε δημιουργήθηκε ποτέ. Ούτε όταν είχε καθυστέρηση, ούτε όταν είδε την κοιλιά και το στήθος της να πρήζονται, ούτε όταν αισθάνθηκε την κίνηση του μωρού, ούτε όταν είδε το πρόσωπό της να λάμπει, ούτε όταν κοιλοπονούσε και μετά από ώρες αγκάλιασε ένα τόσο δα πλασματάκι, που είχε μονάχα ανάγκη από αγάπη, τρυφερότητα και προστασία.
Κανένα συναίσθημα, καμία αντίδραση. Ποιος ξέρει… Το είδε σαν βάρος; Το είδε σαν μέσο επίτευξης υποχθόνιων σχεδίων; Το είδε σαν μια κακή εμπειρία; Ό,τι κι αν ήταν δεν μπορώ και ούτε θα μπορέσω ποτέ να δικαιολογήσω ή να κατανοήσω πώς μπορεί μια μάνα όχι μόνο να μη θέλει το παιδί της, αλλά να τολμάει να το βλάψει, να το βασανίσει, να το χρησιμοποιήσει, να το σκοτώσει. Είτε για τα χρήματα, είτε για να κρατήσει τον άντρα της, είτε για να τραβάει το ενδιαφέρον των άλλων προς το πρόσωπό της. Καλή ανάπαυση στα αγγελούδια………..
Γεννήθηκα στα Χανιά και στη συνέχεια έζησα στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, όπου και μεγάλωσα. Σπούδασα στο τμήμα Κοινωνικής Εργασίας στο Ηράκλειο Κρήτης και παράλληλα εργάστηκα στην εστίαση και σε διαφημιστικές προωθήσεις προϊόντων. Από το 2014 ξεκίνησα να εργάζομαι σε τουριστικές επιχειρήσεις σε διάφορα αντικείμενα, όπως ξεναγήσεις, ενοικιάσεις αυτοκινήτων, σέρβις κ.α. Ως ανήσυχο πνεύμα, διαρκώς παρατηρώ, προβληματίζομαι και δοκιμάζω καινούρια πράγματα με σκοπό την εξέλιξη σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Το Μάρτιο του 2021 ξεκίνησα να εργάζομαι ως κοινωνική λειτουργός, ενώ στα ενδιαφέροντά μου συγκαταλέγονται η συγγραφή παραμυθιών, η χειμερινή κολύμβηση, η μαγειρική και τα ταξίδια.