Είναι χρόνια τώρα που προσπαθώ να καταλάβω αν τελικά η Eurovision έχει να προσφέρει κάτι στον κόσμο. Είτε από μουσικής άποψης, είτε και από πολιτισμικής. Σαν ιδέα είναι πολύ ωραία. Διαφορετικές χώρες μαζί σε μια παράσταση. Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία προκειμένου να μάθουμε άλλα ήθη και έθιμα, διαφορετικούς πολιτισμούς. Πολλά χρώματα, ενωμένα μαζί. Αντιλαμβάνεστε νομίζω τι ακριβώς θέλω να πω. Αλλά ρεαλιστικά μόνο τέτοια δεν είναι αυτή η συνάντηση των χωρών. Ούτε από μουσική προσφέρουν κάτι διαφορετικό (πάνω κάτω είναι όλες οι ίδιες), ούτε τη γλώσσα τους ακούμε (όλοι μιλάνε Αγγλικά), ούτε και κάτι που να αντιπροσωπεύει αυτή τη χώρα βλέπουμε πλέον. Και σαν να μην έφθανε αυτό, τα τελευταία χρόνια είναι φανερό πως μέσω της Eurovision περνάνε και μηνύματα περίεργα, αφού εσχάτως έχουμε και τους …κάθε λογής σατανιστές να κάνουν το δικό τους κομμάτι, έτσι απροκάλυπτα. Και όχι μόνο δεν υπάρχει αντίδραση αλλά ο κόσμος το επευφημεί κιόλας. Είμαι πλέον πεπεισμένος, ότι πρόκειται για ένα …αστείο πανηγυράκι που όμως παίζει καλά τον ρόλο της προπαγάνδας. Προετοιμάζει κατάλληλα το έδαφος για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων όπου τα ήθη, τα ιδανικά, τα έθη, τα έθιμα και οι διαφορετικές κουλτούρες των χωρών, ουσιαστικά δεν θα υπάρχουν… Και δυστυχώς έχει πολύ κόσμο που το στηρίζει με το χειροκρότημα του…
