Γράφει ο Ανδρέας Γαβαλάς
Βλέποντας αρκετά σχόλια συνανθρώπων και συμπολιτών μας με περιεχόμενο το reality “survivor” στα social media, προβληματιστήκαμε και αποφασίσαμε να αφήσουμε για λίγο τις αθλητικές συζητήσεις. Παρατηρώντας την καθημερινή φρενίτιδα που είχε κατακλύσει τη ρουτίνα μας για το εν λόγω παιχνίδι, απορήσαμε. Δεν μας ενόχλησε. Είναι φυσιολογικό να υπάρχουν τηλεοπτικά σόου που θα έχουν μεγάλη απήχηση. Μαγκιά τους που το έκαναν διάσημο και μαγκιά αυτών που ψυχαγωγήθηκαν από αυτό.
Όμως, η εξάπλωση του παιχνιδιού έφερε φανατισμό για ασήμαντα πράγματα. Έφερε ύβρεις και βωμολοχίες μεταξύ ανθρώπων στο διαδίκτυο. Μια χώρα που πεθαίνει απ΄την πείνα πλακώνεται για το αν τρώνε ή δεν τρώνε κρυφά κάποιοι άνθρωποι στην τηλεόραση. Αντιπαρατίθεται για το ποιος είναι καλύτερος και πιο συμπαθής, ενώ παράλληλα στο πολιτικό της προσκήνιο τα πράγματα συνεχίζουν να μην βελτιώνονται. Τα παραβλέπουμε όλα αυτά. Λίγο η μειωμένη πολιτική συνείδηση κάποιων, λίγο η αναζήτηση μια όασης ψυχαγωγίας , που θα ξεφεύγαμε από τη «σκληρή» πραγματικότητα οδήγησε σε αυτό.
Ας εστιάσουμε στο περιστατικό που τουλάχιστον προσωπικά με απογοήτευσε όσο λίγες φορές στη ζωή μου. Διαβάζοντας στα σχόλια μιας ιστοσελίδας για το συγκεκριμένο παιχνίδι το μάτι μου πέφτει σε ένα σχόλιο, που δυστυχώς υποστηρίχθηκε αδίστακτα. Ένα άτομο (δε θέλω να διευκρινίσω φύλο) στην προσπάθεια του να παρακινήσει τους υπόλοιπους να ψηφίσουν το αγαπημένο του παίκτη υπέπεσε σε ένα λυπηρό σφάλμα, που δυστυχώς δεν είναι πρώτη φορά που βλέπω κάτι παρόμοιο.
Στην απόπειρά του, λοιπόν, να αιτιολογήσει γιατί να πάρουμε τηλέφωνο και να ψηφίσουμε τον εν λόγω παίκτη , αναφέρει με κατηγορηματικό τρόπο γιατί παίρνουμε τηλέφωνο στις φιλανθρωπικές οργανώσεις και για αυτόν τον άνθρωπο δεν «χαραμίζουμε» 1,24 ευρώ (από σταθερό). Η αλήθεια είναι ότι δεν πίστευα ότι θα υπάρξουν άνθρωποι που θα «ξεφύγουν» τόσο.
Ένιωσα απογοητευμένος παρατηρώντας να δείχνουν τόσο μεγάλη συμπαράσταση σε ανθρώπους που επέλεξαν να βιώσουν κάποιες δυσκολότερες καταστάσεις, οι οποίες βεβαίως ήταν ελεγχόμενες και είχαν και θετικό αντίκτυπο στους παίκτες με το μισθό που λαμβάνανε. Η απογοήτευση αυτή δεν ήρθε τόσο από τη συμπαράσταση αυτή, ήρθε από τη στιγμή που καταφέρανε να συγκρίνουν μια «φτιαχτή» πραγματικότητα, με καταστάσεις πλήξης για τους συνανθρώπους μας που υποφέρουν.
Πριν κατηγορηθώ ως δήμιος του παιχνιδιού θέλω να τονίσω ότι και εγώ ασχολήθηκα και ψυχαγωγήθηκα με το survivor, αλλά δεν έχασα το νόημα. Δεν παράτησα την καθημερινότητα και δεν υποβάθμισα της πραγματικές δυσκολίες της ζωής που βιώνουν κάποιοι συνάνθρωποί μας. Ρωτήστε, αυτούς τους ανθρώπους τι θα πει πείνα και βοηθήστε αυτούς. Οι παίκτες του survivor, μην ανησυχείτε, ήταν, είναι και τους ευχόμαστε να είναι καλά.
Χειροκροτήστε τους αληθινούς survivors της ζωής, που δεν τους φέρθηκε όμορφα(η ζωή) και στηρίξτε αυτούς!
