Από χθες το βράδυ η Ελλάδα είναι φτωχότερη.
Οι οικογένειες ορφανές.
Τα πανεπιστημιακά έδρανα άδεια.
Οι αγκαλιές κενές.
Από χθες το βράδυ η Ελλάδα είναι θυμωμένη.
Θυμωμένη γιατί ποτέ δε δόθηκε σημασία στην ουσία.
Γιατί όλα υπολειτουργούν.
Γιατί όλα ξεπουλιούνται, για να εκσυγχρονιστούν, και
όλα βαδίζουν προς τα πίσω.
Γιατί οι ελλείψεις και οι παραλείψεις βαφτίζονται ανθρώπινα λάθη…
Και έτσι, μέσα από όλα αυτά τα ανθρώπινα λάθη η ζωή ανοίγει δρόμο και
Βρίσκει τη δύναμη να συνεχιστεί, πιο δυνατή!
Και όσοι πενθούν ζουν με τη μνήμη
και με πληγές ανοιχτές.
Που δεν κακοφορμίζουν.
Απλά διαιωνίζονται.
Για να συναντήσουν κι άλλες πληγές άλλων ανθρώπων…
Τώρα σωπαίνει και η σιωπή.
Μένει μόνο το αναφιλητό…
Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας σε εκπαιδευτικού περιεχομένου πονήματα, , ενώ τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί για θέματα της επικαιρότητας. Πρόσφατα τιμήθηκε με το 1ο βραβείο Διηγήματος στον 23ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ε.Τ.Ε.Π Κερατσινίου.
