Γράφει ο Δημήτρης Δραγάτης
Είναι από τις στιγμές που πραγματικά σε βάζουν σε σκέψη και προβληματισμό για την “σκληρότητα” πολλές φορές του ποδοσφαίρου. Είναι τέτοια η φύση του αθλήματος που το …μενού περιλαμβάνει και δυσάρεστες καταστάσεις όπως σε κάθε ομαδικό άθλημα αν το αναλύσουμε. Επειδή είδα εκ του σύνεγγυς τον σοβαρό τραυματισμό του Καρατάσιου στο Δημοτικό Στάδιο (και μπορώ να πω ότι το βράδυ ουσιαστικά δεν μπόρεσα να κοιμηθώ), η εικόνα του …κρεμασμένου χεριού μπορώ να πω ότι με σοκάρει σφόδρα. Όπως και ο ήχος του …κρακ. Σαν να σπάει ένα κλαδί, ένα ξύλο… Έτσι απλά. Προσωπικά δεν ξέρω πραγματικά αν θα συνέχιζα να αγωνίζομαι αν φορούσα στολή ποδοσφαιριστή. Σκληρή στιγμή από αυτές που εύχεσαι να μην ζήσει ούτε ο εχθρός σου. Δυο παρατηρήσεις:
-Ο ποδοσφαιριστής Καρατάσιος έδειξε απαράμιλλη ψυχραιμία πριν …σχεδόν λιποθυμήσει από τους πόνους. Ήταν ατάραχος ως επί τω πλείστον και απόλυτα συνεργάσιμος με τους γιατρούς Νίκο Άντερσεν και Γιάννη Μιχαηλίδη οι οποίοι πετάχτηκαν κυριολεκτικά σαν ελατήρια από τη θέση τους όταν είδαν τον ποδοσφαιριστή να πέφτει άτσαλα στο χορτάρι.
-Θα ήθελα να δώσω ανθρώπινα τα συγχαρητήρια μου στον ποδοσφαιριστή Χατζηβαλσάμη του Φοίβου που συμμετείχε στη φάση που οδήγησε στον τραυματισμό. Πέρα από το ότι ήταν συνεχώς ακριβώς πάνω από το κεφάλι του τραυματία και δεν έφυγε ούτε λεπτό μέχρι να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες έκανε μια κίνηση που τα λέει όλα. Έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο του άτυχου ποδοσφαιριστή. Συγκινητικό μεγαλείο ψυχής από έναν “αντίπαλο” που όμως πάνω απ’ όλα είναι Άνθρωπος. Ήταν από τις στιγμές που φανερώνουν το μεγαλείο που υπάρχει μέσα στο ποδόσφαιρο και ενίοτε έρχεται στην επιφάνεια. Ήταν αν θέλετε το πιο εποικοδομητικό μήνυμα του φιλικού, πέρα από τις τακτικές και τα συστήματα που “δοκιμάστηκαν”.
Συγκινητική ήταν και η άμεση αντίδραση του προπονητή του Διαγόρα που έτρεξε πάνω από τον ποδοσφαιριστή του. Και τον στήριξε ψυχολογικά, όπως δηλαδή θα έκανε ένας πατέρας στο παιδί του. Είναι και οι δυο επαγγελματίες που κάνουν την δουλειά τους και αμείβονται γι’ αυτό, ωστόσο την κρίσιμη στιγμή οι καταστάσεις αλλάζουν και ο ανθρώπινος παράγοντας υπερισχύει.
Για τους δυο γιατρούς που υπήρχαν εκεί δεν έχω λόγια. Οι άνθρωποι αυτοί είναι …όλα τα λεφτά. Ψύχραιμοι και με άμεσες αντιδράσεις έκαναν αυτό που έπρεπε. Όχι μόνο στο σπασμένο σε δυο σημεία χέρι του παίκτη αλλά και στην ψυχολογία του.
Θα ήθελα να ευχηθώ στον ποδοσφαιριστή Καρατάσιο να είναι περαστικά και εύχομαι να ταχεία επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους.
