«Ήξερα, τι δεν ήθελα να γίνω!»

Ο Γιώργος Ξανθός είναι γέννημα-θρέμμα ροδίτης και ο μοναδικός διαιτητής που βρίσκεται στην Α1. Ανέβηκε σιγά-σιγά στις εθνικές κατηγορίες και ενώ το νησί μας εκπροσωπείται με τον Κολοσσό στην ελίτ του ελληνικού μπάσκετ, δεν έχουν δώσει εδώ και 4 χρόνια στον Γιώργο την ευκαιρία να σφυρίξει εκεί. Η Χίος αν και δεν έχει ομάδα στην υψηλότερη κατηγορία, έχει όμως διαιτητή! Παράξενα και όμως αληθινά αυτά που κάνει η Κ.Ε.Δ. Ο ίδιος μίλησε στον Ηλία Λοίζο και στην έντυπη έκδοση του news12 sports. Διαβάστε τι μας είπε.

ΕΡ. Γιώργο το γονίδιο στην οικογένεια ήταν ποδοσφαιρικό με την έννοια ότι ο αείμνηστος πατέρας σου Κώστας, πρώτα έπαιξε ποδόσφαιρο και μετά έγινε διαιτητής και μάλιστα διεθνής. Εσύ πως βρέθηκες στο μπάσκετ;
ΑΠ. Για να είμαι ειλικρινής, η πρώτη κρούση για διαιτησία στο ποδόσφαιρο έγινε από τον πατέρα μου όταν ήμουνα 18 ετών αλλά εκείνη την εποχή εγώ είχα αλλού τα μυαλό μου. Τότε ήμουνα μπασκετμπολίστας στον Δωριέα και είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα, ενώ παράλληλα ήμουνα δεύτερος τερματοφύλακας στον Διαγόρα Βατίου για ένα χρόνο. Δεν μου είχε μπει καθόλου η ιδέα για την διαιτησία και μάλιστα είχα πει στον πατέρα μου «να γίνω κι εγώ διαιτητής σαν και σένα και να με βρίζουνε απέξω? Δεν θα μπορέσω να το αντέξω». Δυστυχώς το DNA ήταν τέτοιο που κατέληξα εκεί που ήταν ο πατέρας μου.
ΕΡ. Πότε κρέμασες τα παπούτσια στο μπάσκετ και μεταπήδησες στην διαιτησία? Σε τι ηλικία? Η προπονητική πέρασε από το μυαλό σου σαν σκέψη;
ΑΠ. Ήμουνα μικρός και αμέσως μετά τον υποβιβασμό του Δωριέα από την Γ΄ εθνική στο τοπικό το 1990. Την επόμενη χρονιά σε ένα παιχνίδι στην Λέρο τραυματίστηκα με βαρύ διάστρεμμα στην ποδοκνημική και από τότε δεν ασχολήθηκα ξανά. Το 1995 κάποια στιγμή με βρήκε ο Δημήτρης Κουνελλές, πρόεδρος τότε στον σύνδεσμο διαιτητών, και μου είπε αν ενδιαφερόμουν να ασχοληθώ με την διαιτησία. Μου φάνηκε πολύ ωραία η ιδέα γιατί δεν ήθελα να απομακρυνθώ από τον χώρο του μπάσκετ. Μου ανέφερε ότι και άλλοι παλιοί φίλοι και συμπαίκτες ήταν εκεί, όπως ο Γ. Ψαθάκης, ο Μ. Ευσταθίου και έτσι πήγα στην σχολή και αποφάσισα να ακολουθήσω αυτό τον δρόμο. Σε ότι αφορά την προπονητική με πρόλαβε ο κ. Κουνελλές, όμως όταν είπα θα ασχοληθώ σοβαρά με την διαιτησία, πήγα το καλοκαίρι του 2001 το στην Αθήνα για 2,5 μήνες και μαζί με τον Στέφανο Κουτσούκο, πρώην παίκτη του Κολοσσού και του Φοίβου, βγάλαμε την σχολή προπονητών.
ΕΡ. Είναι αμφίδρομη η σχέση διαιτητή-προπονητή και πόσο βοηθά τον διαιτητή να γνωρίζει κάτι γύρω από την προπονητική;
ΑΠ. Θεωρώ πως είναι αλληλένδετα αυτά τα δύο και όχι μόνο ο προπονητής αλλά και οι παίκτες. Κακά τα ψέματα, συναντάς πολύ καλούς παίκτες που έχουν άγνοια κανονισμών αλλά συναντάς και καλούς διαιτητές που έχουν άγνοια προπονητικής χωρίς να κυριολεκτώ( δηλαδή να κοουτσάρει μια ομάδα) αλλά να γνωρίζει κάποιους όρους της προπονητική και ο διαιτητής οφείλει να τους γνωρίζει για να μπορεί να είναι πιο συγκεντρωμένος την ώρα του αγώνα. Βέβαια την συνεργασία των δύο πλευρών την θεωρούμε δεδομένη αλλά την αναζητά περισσότερο ο προπονητής.
ΕΡ. Ποια είναι η πρόοδος στις υποδομές που έχει γίνει από τον καιρό που έπαιξες εσύ μπάσκετ μέχρι σήμερα;
ΑΠ. Δυστυχώς δεν έχω διαπιστώσει πρόοδο. Ενώ υπάρχουν σε όλες τις ομάδες κατηγορίες μίνι, σούπερ μίνι, παμπαίδες δεν ξέρω τι γίνεται και ανάλογα με την ποσότητα των παιδιών όλα αυτά τα χρόνια που έχουν περάσει θα έπρεπε να αναδειχτούν παίκτες. Δυστυχώς οι παίκτες δεν εξελίσσονται. Βέβαια να μην ξεχνάμε, πλέον είναι μια εποχή δύσκολη, όπου ένα παιδί το οποίο ίσως να ήταν καλό στην Ρόδο σε παιδικό και εφηβικό, όταν θα πάει στην Αθήνα κοιτάει περισσότερο τις σπουδές του, το ίδιο και η οικογένεια του και καλά κάνουν. Ένα πτυχίο είναι εφόδιο στην ζωή για να βρεις μια δουλειά, με αποτέλεσμα το μπάσκετ να μένει λίγο πίσω. Κάποια στιγμή επιστρέφουν στο νησί μας στα 25 με 27 χρόνια τους και αν το καλοσκεφτούν έχουν και την παρέα τους και αποφασίζουν να αγωνιστούν στο εργασιακό.
ΕΡ. Τα πρώτα σου σφυρίγματα και τι στόχο έβαλες για την διαιτησία;
ΑΠ. Ξεκίνησα να παίζω σε αγώνες παιδικού πρωταθλήματος και μετά σε όλες τις κατηγορίες. Μου δόθηκαν οι ευκαιρίες να σφυρίξω γρήγορα στην Α΄ κατηγορία και πιστεύω ότι τους δικαίωσα για την επιλογή τους, νομίζω ότι κάπως ξεχώρισα. Συνέχισα όμως με ένα στόχο, να ξεφύγω από τα δρώμενα του νομού μας και αν μπορούσα να αξιολογηθώ παραπάνω κάτι το οποίο έγινε. Ωστόσο χρειάστηκε πολύ δουλειά, κούραση, ιδρώτας, προπονήσεις, διάβασμα κανονισμών και σεμινάρια επιμόρφωσης. Επειδή μου άρεσε το μπάσκετ και πάλι όμως αυτά δεν μου έφταναν. Ταξίδευα στην Αθήνα για να παρακολουθώ παιχνίδια για να βλέπω άλλους διαιτητές υψηλών κατηγοριών. Είχα ένα στόχο από την αρχή «ήξερα, τι δεν ήθελα να γίνω» και αυτό με οδήγησε στο να είμαι αυτό που είμαι σήμερα.
ΕΡ. Είσαι ο μοναδικός Ρόδιος διαιτητής που έχει ανέβει στην Α1 εδώ και τέσσερα χρόνια. Ενώ οι ειδικοί σε προήγαγαν, σε παιχνίδι μέχρι σήμερα δεν σε όρισαν. Τρέχει κάτι με την Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας και αγνοούν την Δωδεκάνησο? Σε άλλους νομούς το ίδιο γίνεται;
ΑΠ. Δεν τρέχει τίποτα με την έννοια που το βάζεις. Ίσως να μην έχουν δει πολύ ζεστά το θέμα της ανόδου ενός διαιτητή από τα Δωδεκάνησα στην Α1. Σε ότι αφορά άλλους νομούς τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η Κρήτη έχει τέσσερις διαιτητές στην Α1 από τους οποίους οι τρείς παίζουν κανονικά. Η Χίος έχει ένα διαιτητή που επίσης παίζει στην Α1. Εκτός από το να είσαι καλός διαιτητής υπάρχουν και άλλα πράγματα στην μέση, δυστυχώς, που βοηθούν αυτή την εξέλιξη τα οποία πιθανόν εγώ να μην τα έχω. Ίσως η Κ.Ε.Δ, οι άνθρωποι που την αποτελούν και αποφασίζουν, να έχουν κρίνει ότι ναι μεν είμαι καλός να βρίσκομαι στην Α1 αλλά να μην είμαι ικανός να σφυρίξω ένα παιχνίδι αυτής κατηγορίας. Δεν πηγαίνει κάπου αλλού το μυαλό μου.
ΕΡ. Υπάρχει ικανός αριθμός διαιτητών για να βγαίνουν άνετα τα παιχνίδια των τοπικών μας πρωταθλημάτων? Υπάρχει νέο αίμα στον σύνδεσμο; Έχει σημειωθεί πρόοδος γενικά στην διαιτησία;
ΑΠ. Ενεργά μέλη πρέπει να είμαστε γύρω στα 12 άτομα και μαζί με τους μην εν ενεργεία περίπου 25 με 26 διαιτητές. Τρέχει και μια σχολή διαιτησίας αυτή την περίοδο και ελπίζουμε να έχουμε νέο αίμα στον σύνδεσμο. Πιστεύω τα παιδιά να έχουν μεράκι και φιλοδοξία για κάτι παραπάνω, να αγαπούν το μπάσκετ. Οι νέοι διαιτητές έχουν περισσότερα εφόδια από ότι παλιότερα ενώ στον σύνδεσμο μας υπάρχουν άτομα που μπορούν να τους μιλήσουν για την διαιτησία και τους κανονισμούς, να τα επιμορφώσουν, κάτι που δεν υπήρχε στην δική μου εποχή πλην ορισμένων εξαιρέσεων. Σαφέστατα. Υπάρχουν αυτή την στιγμή αξιόλογοι διαιτητές που έχουν παίξει σε Ολυμπιάδες, σε παγκόσμια πρωταθλήματα και ευρωπαϊκά. Υπάρχουν και νέοι διαιτητές στην Ελλάδα που είναι πάρα πολύ καλοί και εξελίξιμοι.
ΕΡ. Μπορείς να συγκρίνεις την διαιτησία του μπάσκετ με εκείνη του ποδοσφαίρου;
ΑΠ. Δεν επιθυμώ να το κρίνω αυτό.
ΕΡ. Ένα μήνυμα για τους νέους διαιτητές και τους προπονητές;
ΑΠ. Στους νέους διαιτητές να αγαπούν αυτό που κάνουν και συνεχή ενημέρωση στους κανονισμούς. Από τους προπονητές θα ζητήσω λιγότερες διαμαρτυρίες. Επίσης μια παρότρυνση στα παιδιά που ασχολούνται με το μπάσκετ σε εφηβικό και παιδικό πρωτάθλημα να μας πλησιάσουν και θα μάθουν πολλά, ενώ ίσως να είναι και το μέλλον τους αυτό.

Ηλίας Λοίζος