Γράφει ο Δημήτρης Δραγάτης
Ένας παίκτης με μεγάλες ικανότητες αν έπαιρνε τη μπάλα μέσα στη μεγάλη περιοχή. Αυτός ήταν ο Χρήστος Κουτσούκος, ένας δεινός σκόρερ που ήταν ιδιαίτερα καλός και στο ψηλό παιχνίδι. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο το ότι έκανε ειδική προπόνηση στις κεφαλιές στις οποίες ήταν …ακαταμάχητος. Αν και στην παιδική του ηλικία αρέσκονταν στο να αγωνίζεται ως τερματοφύλακας, σύντομα καθιερώθηκε στη θέση του επιθετικού, καθώς η ευχέρεια του να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα ήταν φανερή από τα πρώτα του βήματα. Ήταν αυτό που τον έκανε να ξεχωρίζει στον αγωνιστικό χώρο.
Ο Χρήστος Κουτσούκος γεννήθηκε το 1946 στη Ρόδο όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Από τις αλάνες που έπαιζε τον είδαν οι παράγοντες του Δωριέα και έτσι το 1960 έκανε το πρώτο του δελτίο στον σύλλογο ο οποίος τα χρόνια εκείνα συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής Κατηγορίας. Στην αρχή έπαιζε μάλιστα με το λεγόμενο …δελτίο ΕΠΟ διότι το πραγματικό το έπαιρνες όταν συμπλήρωνες τα δεκαέξι σου χρόνια. Το ντεμπούτο του έγινε σε ένα παιχνίδι με την Παναχαϊκή στην Πάτρα το οποίο μάλιστα οι «κιτρινόμαυροι» κέρδισαν με 3 – 2. Είχε βάλει μάλιστα τα δυο από τα τρια γκολ της ομάδας του. Στον Δωριέα έμεινε μέχρι τα δεκαεννιά του χρόνια κατά την διάρκεια των οποίων έζησε σημαντικές εμπειρίες στη Β’ Εθνική. Έζησε όμως και με την μεγάλη αγάπη των φιλάθλων του συλλόγου. Ο κόσμος του Δωριέα ήταν πάρα πολύ κοντά στην ομάδα και την στήριζε συνεχώς.
Ακολούθησε ο Διαγόρας
Το 1965 έφθασε η ώρα να πάρει μετεγγραφή, την πρώτη της καριέρας του. Φόρεσε μάλιστα τη φανέλα του …μισητού αντιπάλου του Δωριέα, του Διαγόρα. Οι παράγοντες του τον παρακολουθούσαν για καιρό και δεν άργησε η στιγμή που κατάφεραν να του βγάλουν δελτίο και να τον εντάξουν στο δυναμικό του συλλόγου. Και ο Διαγόρας συμμετείχε στη Β΄Εθνική και το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν η πολύ καλή οργάνωση που διέθετε σε όλους τους τομείς. Παράλληλα είχε και μια καλή ομάδα που διακρινόταν στο πρωτάθλημα. Διέθετε παίκτες κλάσης όπως ο Νεοφύτου, ο Σβύνος και άλλοι.
Η ώρα της συγχώνευσης
Το 1967 έφθασε η ώρα της …μεγάλης συγχώνευσης και η δημιουργία της Ρόδου. Ο Χρήστος Κουτσούκος ήταν από τους ποδοσφαιριστές που επιλέχθηκαν να παραμείνουν στον σύλλογο. Έμεινε όμως μόνο για ένα χρόνο, καθώς όπως ο ίδιος είχε πει με δήλωση του παλιότερα στον γράφων αυτού του αφιερώματος, ήταν πολύ δύσκολο να παίξεις στη συγκεκριμένη ομάδα. Ειδικότερα, το σχόλιο του ήταν το εξής:
«Για να έπαιζες σε εκείνη την ομάδα δεν αρκούσε να είσαι καλός παίκτης. Καταλαβαίνεις… Συμπάθειες, υποστήριξη και άλλα. Έκατσα ένα χρόνο όπου προπονητής ήταν ο Ανδρέας Σταματιάδης και έπαιξα ελεύθερα. Αμέσως μετά έμεινα ελεύθερος μαζί με πολλά παιδιά εκείνη την εποχή».
Συνέχισε στον Φοίβο Κρεμαστής
Ο Φοίβος δεν άργησε να του χτυπήσει την πόρτα, γνωρίζοντας βέβαια τις ικανότητες του στο σκοράρισμα. Του έκανε την ανάλογη πρόταση και δεν χρειάστηκε πολύ ωραία από το να επέλθει συμφωνία. Αξίζει να σημειωθεί ότι για την απόκτηση του είχε ενδιαφερθεί και ο Διγενής Κοσκινού όμως τελικά επέλεξε Φοίβο. Εκεί μαζί με πολλούς άλλους παίκτες, κατάφεραν να δημιουργήσουν μια πολύ καλή ομάδα που οπωσδήποτε άφησε τη σφραγίδα της στο ποδόσφαιρο της Ελλάδας γενικότερα χωρίς καμία δόση υπερβολής. Ο ίδιος για εκείνο τον Φοίβο σε μια παλιότερα συνέντευξη είχε πει τα ακόλουθα:
«Θα μείνει αξέχαστη η χρονιά του 1971 όπου κατακτήσαμε το κύπελλο Ερασιτεχνών Ελλάδας. Ήταν η καλύτερη χρονιά. Νικήσαμε την Αλεξανδρούπολη στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Η ομάδα αν και δεν κατάφερε να μείνει πολύ στη Β’ Εθνική, ήταν εξαιρετική. Δεν έμεινε εξαιτίας του οικονομικού. Έγινε όμως και ένα λάθος από παράγοντα. Πήγαμε να παίξουμε στη Σαλαμίνα και είχε ξεχάσει να σφραγίσει τα δελτία υγείας. Μηδενιστήκαμε και μετά δεν μπορούσαμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος. Μείναμε πολύ πίσω».
Στον Φοίβο έμεινε μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1980 (περίπου το 1984) όπου και πήρε την απόφαση να «κρεμάσει» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Το τελευταίο του παιχνίδι ήταν κόντρα στον Αστέρα Παστίδας. Δεν ήταν για να παίξει αλλά μετά από …πιέσεις μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο και μάλιστα με δική του κεφαλιά ο Φοίβος είχε κερδίσει με 1 – 0. Όταν σταμάτησε να αγωνίζεται αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική για να μην απομακρυνθεί πολύ από τα γήπεδο. Έβγαλε μια σχολή προπονητών στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας και αρχικά συνεργάστηκε με τον Φοίβο. Είχε αναλάβει τις Ακαδημίες για κάποιο χρονικό διάστημα. Ακολούθησαν αμέσως μετά ο Αστέρας Παστίδας, ο Άρης Αρχαγγέλου και ο Ατρόμητος Διμυλιάς. Η όλη προπονητική διαδρομή διήρκεσε περίπου έξι χρόνια. Από εκεί και πέρα δεν ασχολήθηκε ξανά.
Στιγμές που δεν ξεχνιούνται
Πολλά είναι τα περιστατικά που σίγουρα θα μείνουν αξέχαστα από την ποδοσφαιρική διαδρομή του Χρήστου Κουτσούκου. Ένα από αυτά είναι και το εξής από την ημέρα του γάμου του. Την ημέρα εκείνη ο Φοίβος έπαιζε με τη Ρόδο, στο ντέρμπι της Β’ Εθνικής Κατηγορίας. Παντρευόταν το πρωί και το παιχνίδι ήταν το απόγευμα . Του έλεγαν να μην παίξει αλλά δεν άκουσα κανέναν. Μετά την εκκλησία και το γλέντι, έβαλε σορτσάκι και πήγε στο γήπεδο. Έβαλε μάλιστα και γκολ στο δεύτερο ημίχρονο και με αυτό ο Φοίβος είχε κερδίσει με 1 – 0.
Μικρός του άρεσε τερματοφύλακας
Η θέση που τον καθιέρωσε στις συνειδήσεις του κόσμου ήταν αυτή του επιθετικού. Όμως μικρός του άρεσε πάρα πολύ να παίζει στο τέρμα. Ο Παπαιωάννου όμως του Δωριέα κάποια στιγμή τον έβαλε μπροστά, στην επίθεση. Από τότε δεν άλλαξε ποτέ. Ήταν πραγματικά εντυπωσιακός στο ψηλό παιχνίδι. Αλλά και ο ίδιος έκανε ειδική προπόνηση για να βελτιώνεται συνεχώς. Κρεμούσα μια μπάλα σε ένα δοκάρι και φορούσε βαράκια στα πόδια του. Πηδούσε για να πιάσει κεφαλιά και μόλις έφθανε τη μπάλα την έβαζε πιο ψηλά. Έτσι κατάφερε να αποκτήσει σημαντικές ικανότητες στο άλμα, κάτι που τον καθιστούσε πολύ καλά στο ψηλό παιχνίδι. Για τον λόγο αυτό, κάποια παιχνίδια με τον Φοίβο Κρεμαστής αγωνίστηκε στη θέση του λίμπερο γιατί είχε κριθεί από τον προπονητή ότι θα έπρεπε να βοηθήσει στο ψηλό παιχνίδι στο κέντρο της άμυνας.
Το αφιέρωμα δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Ροδιακή”
