Δεν μπορώ να πιστέψω ότι η δημοκρατία που ανέτρεψε το φεουδαρχικό σύστημα και νίκησε βασιλιάδες θα υποχωρήσει μπροστά σε εμπόρους και καπιταλιστές.
Alexis de Tocqueville
Η επέτειος για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας θα έπρεπε να είναι μέρα χαράς. Δεν είναι, όμως! Ακόμα και η λαμπρή δεξίωση των λίγων προνομιούχων στο προεδρικό Μέγαρο που καμώνονται ότι είναι οι θεματοφύλακες του πολιτεύματος δεν μπορεί να αντιστρέψει-ανατρέψει την πραγματικότητα.Βιώνουμε μία άλωση… Η Δημοκρατία είναι ένα εύθραυστο πολίτευμα. «Εύθραυστο» το πολίτευμα που στηρίζεται στη δύναμη των πολλών; Ακούγεται οξύμωρο!
Κι όμως! Η πανδημία το απέδειξε περίτρανα. Η φαλκίδευσή της δεν είναι δύσκολη. Με βήματα υπολογισμένα μπορεί κάποιος να την μετατρέψει σε ολοκληρωτικό καθεστώς διατηρώντας το μανδύα του Συντάγματος. Και τότε αποκαλύπτεται «το ολοκληρωτικό πρόσωπο της Δημοκρατίας». Μια «κυβερνητική Δημοκρατία» που αρέσκεται στις παρεκκλίσεις και τις παρεκτροπές. Που γυρίζει την πλάτη στο Νόμιμο, το Δίκαιο και το Ηθικό, γιατί έτσι θέλει… Που επικαλείται καταστάσεις ανάγκης μόνο και μόνο για να δημιουργήσει ένα νομιμοφανές κενό δικαίου. Που διαστρέφει το νόημα των λέξεων, όπως ακριβώς συμβαίνει στους πολέμους. Γιατί πόλεμοέχει! Έναν πόλεμο που βρίσκεται καλά κρυμμένος πίσω από βαρύγδουπες εκφράσεις και μαίνεται εναντίον κάθε ελεύθερης φωνής που αντιστέκεται στον παραλογισμό.
-Ονειρεύομαι τη στιγμή της πραγματικής αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Μιας αποκατάστασης που δεν θα περιφέρεται σε κανέναν καλοφροντισμένο κήπο όπου κουστουμαρισμένοι κύριοι και καλοντυμένες κυρίες θα επιδίδονται σε ανούσιες συζητήσεις και κούφιες ανακοινώσεις.
-Ονειρεύομαι μια Δημοκρατία όπου το κράτος δεν θα ζητά ως εγγύηση το σώμα του πολίτη. Όπου η τιμή και η αξία του ανθρώπου θα είναι απαραβίαστη, όπως χρόνια τώρα διδάσκονται οι φοιτητές της Νομικής στα αμφιθέατρα. Όπου οι επιλογές θα γίνονται σεβαστές….
-Ονειρεύομαι μια Δημοκρατία χωρίς τις ψεύτικες μάσκες που παραμορφώνουν την πραγματικότητα. Με γνήσια χαμόγελα και αγαθές προθέσεις!
-Ονειρεύομαι μια Δημοκρατία που θα λειτουργεί για το καλό όλων, βασισμένη στην ευημερία του καθενός ξεχωριστά. Μια δημοκρατία που κανένα άτομο δεν θα θυσιάζεται για το κοινό καλό αλλά θα δουλεύει για αυτό.
-Ονειρεύομαι μια Δημοκρατία που δεν θα επινοεί εχθρούς. Που δε θα δημιουργεί αποδιοπομπαίους τράγους. Όπου ο διπλανός μας θα είναι φίλος κι όχι εχθρός.
-Ονειρεύομαι μια Δημοκρατία όπου οι κυβερνώντες θα αναπνέουν, για να προασπίζονται τα ατομικά δικαιώματα, όπως αυτά αποτυπώθηκαν στο χαρτί μετά από τις βαναυσότητες του Γ’ Ράιχ.
-Ονειρεύομαι μια Δημοκρατία όπου η ασφάλεια θα είναι δεδομένη, γιατί θα υπάρχουν θεσμοί λειτουργούντες και λειτουργοί «ιερουργούντες».
-Ονειρεύομαι μια Δημοκρατία όπου οι επιδημίες θα λειτουργούν ως ευκαιρίες για πρόοδο της Ιατρικής. Μιας Ιατρικής που δεν θα περιφέρεται στους διαδρόμους των κομματικών συνεδρίων, αλλά θα υπηρετεί τον Άνθρωπο χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος. Που δεν θα αποτελεί «ένα πραξικόπημα απέναντι στην ανθρώπινη φύση και μια υπολογισμένη στρατηγική αντι-εξέγερσης» (Τερζάκης &Πολιτάκη, 2022:10).
-Ονειρεύομαι μια Δημοκρατία όπου οι υγειονομικοί θα βρίσκονται στο προσκέφαλο των ασθενών τους και οι κακοποιοί στις φυλακές.
-Ονειρεύομαι μια Δημοκρατία όπου η Δικαιοσύνη θα είναι ζώσα, με το σπαθί και τη ζυγαριά της εγγυητές της Αλήθειας!
-Ονειρεύομαι μια Δημοκρατία όπου ο ανθρώπινος νους δεν θα έχει διαστραφεί. Όπου το δίκαιο θα είναι το δίκαιο και το άσπρο θα είναι …το άσπρο!
-Ονειρεύομαι μια Δημοκρατία όπου τα σχολεία θα είναι χώροι εκπαίδευσης κι όχι κακέκτυπα νοσοκομειακών μονάδων που καλλιεργούν τον τρόμο , τον πανικό και τον διαχωρισμό.
-Ονειρεύομαι μια Δημοκρατία όπου ο γονιός θα γίνεται ασπίδα για το παιδί του και όχι το αντίθετο.
-Ονειρεύομαι μια Δημοκρατία όπου θα μπορούμε να μιλάμε και να γράφουμε ελεύθερα. Χωρίς φόβο!
-Ονειρεύομαι μια Δημοκρατία που θα έχει ως σημαία της την Ελευθερία. Γιατί εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε ότι «συλλογάται καλά μόνο όποιοςσυλλογάται ελεύθερα»!
Ο Χαλίλ Γκιμπράν είχε πει «Να πιστεύσεις στα όνειρα, γιατί σ’ αυτά είναι κρυμμένη η πύλη της αιωνιότητας». Εμείς καταθέτουμε αυτά τα όνειρα στα πόδια της Δημοκρατίας. Μιας Δημοκρατίας που θεωρητικά δεν έχει αδιέξοδα αλλά πρακτικά έχει κακοποιηθεί στο έπακρον και έχει χάσει τον δρόμο της. Με την ευχή να τον ξαναβρεί γρήγορα. Γιατί οι «καιροί ου μενετοί»!
Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας σε εκπαιδευτικού περιεχομένου πονήματα, , ενώ τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί για θέματα της επικαιρότητας. Πρόσφατα τιμήθηκε με το 1ο βραβείο Διηγήματος στον 23ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ε.Τ.Ε.Π Κερατσινίου.
