Αρχική Αθλητικά νέα Γονείς και Αθλητισμός “Σύμμαχος ή εχθρός του αθλητή”

Γονείς και Αθλητισμός “Σύμμαχος ή εχθρός του αθλητή”

0
Dodekanisos

Γράφει ο Παναγιώτης Καρίκης

Είναι γεγονός ότι ο ρόλος της οικογένειας διαδραματίζει εξίσου σημαντικό ρόλο στην απόδοση και στην εξέλιξη του κάθε αθλητή, με αυτόν του προπονητή. Βλέπουμε πολλούς γονείς να δίνουν τα πάντα στα παιδιά τους ώστε να τα δουν να φτάσουν στην επιτυχία, ενώ κάποιες άλλες παρατηρούμε αδιάφορους γονείς που δεν τους ενδιαφέρει καν η συμμετοχή και η ενασχόληση των παιδιών τους στον αθλητισμό.Παρακάτω θα εξετάσουμε την περίπτωση γονέων που θέλουν να ασχοληθούν με τα παιδιά τους αλλά με λάθος τρόπους.

Πώς μπορείτε λοιπόν να ενισχύσετε την συστηματική ενασχόληση και αθλητική απόδοση των παιδιών σας; Ας δούμε κάποιες συμβουλές:

 Τα δικά σας όνειρα μπορεί να διαφέρουν από τα όνειρα του παιδιού σας. Ένας μικρός ηλικιακά αθλητής ενδεχομένως να συμμετέχει σε μια ομάδα όχι απαραίτητα γιατί θέλει να το ακολουθήσει σε επαγγελματικό επίπεδο. Μερικά από τα κίνητρα του παιδιού-αθλητή για συμμετοχή π.χ. σε αθλητική ομάδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ κτλ. μπορεί να είναι η κοινωνική πτυχή, καθώς ενισχύεται η κοινωνική αλληλεπίδραση, το παιδί μεγαλώνει τον κοινωνικό του κύκλο, η δραστηριότητα ως διασκέδαση/εκτόνωση, η ικανοποίηση που εισπράττει όταν ανταπεξέρχεται στην πρόκληση του συναγωνισμού. Συνεπώς, η δικιά σας ατζέντα (με ανεκπλήρωτες επιθυμίες) δεν αντιπροσωπεύει απαραίτητα τα «θέλω» του παιδιού. Άλλωστε, το άθλημα στο οποίο συμμετέχει το παιδί σας και ο αγώνας που πρέπει να κερδίσει είναι δικός του.
 Σύμφωνα με έρευνες, η έλλειψη ύπνου μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την αθλητική απόδοσή (π.χ. συγκέντρωση, ενεργεία κτλ.). Γι’ αυτό τον λόγο, πριν από ένα σημαντικό αγώνα, βοηθήστε το παιδί σας να εξασφαλίσει έναν ήρεμο και ποιοτικό ύπνο. Πριν ξεκινήσετε να πάτε το παιδί σας στον αγώνα, συζητήστε μαζί του, έτσι ώστε να το βοηθήσετε να αποβάλει το άγχος και ότι άλλο το ανησυχεί.
 Όταν το παιδί συμμετέχει σε ομαδικό άθλημα, τότε κατά την διάρκεια του αγώνα να υποστηρίζετε όλη την ομάδα και όχι μόνο τις επιτυχίες του δικού σας παιδιού. Η ικανότητα ενός γονέα να διαχειρίζεται και να ελέγχει τα συναισθήματά του επηρεάζει το παιδί. Κατά την διάρκεια παρακολούθησης του αγώνα του παιδιού σας, όσο ενθουσιασμένοι και αν είστε, προσπαθήστε να περιορίσετε τις φωνές. Σκεφτείτε το παιδί σας να έπαιζε σε μια θεατρική παράσταση… Θα ζητωκραυγάζατε;
 Να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες από το παιδί σας και να αποφεύγεται τυχόν συγκρίσεις. Η επιπλέον προπόνηση μαζί σας θα εξαντλήσει το παιδί πριν από έναν κρίσιμο αγώνα. Εμπιστευτείτε το τεχνικό κομμάτι στους ειδικούς (προπονητές) και εστιάστε στην ενθάρρυνση και θετική ενίσχυση του παιδιού σας.
 Να θυμάστε ότι το παιδί μαθαίνει μέσα από την μίμηση, γι’ αυτό είστε το πρότυπο συμπεριφοράς για το παιδί σας. Πιο συγκεκριμένα, το πώς συμπεριφέρεστε και αντιδράτε όταν βρίσκεστε σε συνθήκη ανταγωνισμού -π.χ. αν διατηρείτε την ηρεμία και την ψυχραιμία σας (θετικές συμπεριφορές) ή αν έχετε ελλιπή αυτοέλεγχο.

Άρα ο ρόλος της οικογένειας και τον γονέων στον αγωνιστικό αθλητισμό θα πρέπει να περιορίζεται:
Στη ψυχολογική και συναισθηματική υποστήριξη του αθλητή.
Στην ενθάρρυνση του αθλητή .
Στη προετοιμασία των κατάλληλων διατροφικών πλάνων του αθλητή .
Στο ρόλο του μεταφορέα προς και από την προπόνηση.
Στη εξασφάλιση των Υλικών Αγαθών (οικονομική στήριξη, αγορά απαραίτητων εξοπλισμών
που χρειάζεται ο αθλητής, ενδυμασία κλπ).
Στο να χειροκροτούν το παιδί, την ομάδα τους αλλά και τους αντιπάλους, ανεξάρτητα από
το αποτέλεσμα.
Στο να σέβονται και να εμπιστεύονται τον προπονητή.
Στο να μην εστιάζουν στο αποτέλεσμα αλλά στην προσπάθεια.
Να ενθαρρύνει την ελεύθερη επιλογή για συμμετοχή στον αθλητισμό.
Στο να υποστηρίζει τους στόχους του παιδιού τους.
Στο να βοηθά το παιδί να μάθει μέσα από την συμμετοχή του στον αθλητισμό.
Στο να μην μιλούν άσχημα μπροστά από το παιδί για προπονητές, αθλητές ή και διαιτητές.
Στο να δίνουν το καλό παράδειγμα και αποτελούν πρότυπο προς τα παιδιά τους.

Αξίζει να αναφερθούμε και στο φαινόμενο του ‘’Προπονητή του αυτοκινήτου’’
– «Μην κάτσεις πίσω, έλα μπροστά, να τα ακούσεις…!
– …OK…
– Δεν σου έχω πει να μην δίνεις πάσες στο Γιαννάκη; Δεν τον βλέπεις που δεν μπορεί να σουτάρει; Επίσης είναι δυνατό να χάνεις αυτή την ευκαιρία; Αν το έβαζες θα κερδίζατε….
– Μα μπαμπά ο προπονητής είπε….
– Άσε τον προπονητή όλο χάνει και αυτός. Εμένα θα ακούς….

Σας θυμίζει κάτι; Ίσως κάποιος να αναγνωρίζει τον εαυτό του σε αυτή την συζήτηση. Η αγάπη του καθενός μας για τα παιδιά μας, είναι κάτι το αδιαμφισβήτητο. Όλοι θέλουμε το καλύτερο γι’ αυτά. Όλοι θέλουμε να τα βοηθήσουμε, όσο πιο πολύ μπορούμε, να τα καταφέρουν. Ο προπονητής όμως θεωρείτε από τους αθλητές πρότυπο για το άθλημα και μετά από τέτοιες συζητήσεις με τον μπαμπά, που θεωρείτε πρότυπο <<ήρωα>>, το παιδί συγχέεται και δεν ξέρει πως θα συμπεριφερθεί.

Κλείνοντας σας παραθέτω λόγια δύο πολύ μεγάλων αθλητών.

<<Oι γονείς μου ήταν τόσο ευαισθητοποιημένοι στον τρόπο που με υποστήριζαν ώστε δεν με άφησαν ποτέ να χάσω την αυτοπεποίθησή μου. Μου επαναλάμβαναν συνεχώς να παίζω με τον ίδιο τρόπο και με βεβαίωναν ότι τελικά όλα θα πάνε καλά. Και τους πίστεψα…..>>
Jimmy Connors

<<Οφείλω πολλά στον τρόπο που με μεγάλωσαν οι γονείς μου. Ο πατέρας μου ήταν πολύ προσεκτικός στο να αντιδρά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και όταν έχανα και όταν κέρδιζα. Όταν μου έκανε κριτική δεν ήταν ποτέ για το αποτέλεσμα του αγώνα αλλά για το ότι δεν είχα κάνει συγκεκριμένα πράγματα σωστά. Αλλά ποτέ με άσχημο τρόπο. Ποτέ δεν πήγα σε ένα αγώνα φοβούμενη για το πώς θα αντιδράσει αν έχανα…>>
Chris Evert

0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Notify of
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments