Σίγουρα, όμως πολύ θα θέλετε να περάσουμε στο «κυρίως πιάτο» ή ακόμη και στο… ζουμί της υπόθεσης. Ποιος είναι άραγε ο Δήμος Παπαοικονόμου, ποια η πορεία του ,ποιες οι άγνωστες πτυχές του εαυτού του ; Σε αυτά και σε άλλα τέτοια ερωτήματα που δημιουργούνται αυτόματα στο μυαλό μας όταν ακούμε το όνομα του, θα δώσουμε απαντήσεις στην παρακάτω συνέντευξη που ακολουθεί.
Λοιπόν, ο Δήμος έκανε τα… πρώτα ποδοσφαιρικά του «βήματα» σε πολύ μικρή ηλικία ξεκινώντας από το παιδικό του Άρη με πρόεδρο τότε τον πατέρα του Kώστα Παπαοικονόμου έναν σημαντικό άνθρωπο του χώρου που ‘’κουβαλούσε’’ πάθος για τη μπάλα την οποία και υπηρετεί μέχρι σήμερα από το πόστο του παρατηρητή αγώνων. Με τη πάροδο του χρόνου πέρασε στο εφηβικό τμήμα του Πετρώνα, μιας νεοσύστατης ομάδας με τον πατέρα του πάλι πρωταγωνιστή. Μάλιστα τη συγκεκριμένη χρονιά ήταν τόσο καλός που κατάφερε να σκοράρει 54 φορές και να φτάσει την ομάδα του στο τελικό με αντίπαλο τον Διαγόρα χάνοντας τον τίτλο στο παρά τσακ( στα πέναλτι). Μετά από τέσσερα χρόνια(18 χρονών) η εν λόγω ομάδα του άνοιξε τα «φτερά» για να ταξιδέψει μέχρι την πρωτεύουσα και να δοκιμαστεί στους Νέους της Χαλκιδώνας το σημερινό Ατρόμητο όπου και τον επέλεξαν στους 6 από τους 40 φέρελπεις ποδοσφαιριστές που δοκιμάστηκαν. Εκεί έκατσε ένα χρόνο, δουλεύτηκε από τον προπονητή Απόστολο Αποστόλου κυρίως στην αμυντική λειτουργία όπου υστερούσε και λίγο πριν προωθηθεί στην πρώτη ομάδα με προπονητή τότε τον Κυριάκο Παράσχο τα παράτησε… το χωριό του, οι άνθρωποι που άφησε πίσω, οι συνήθειες που είχε και γενικά ο τρόπος ζωής στην πρωτεύουσα με τον οποίο δε μπορούσε να προσαρμοστεί με τίποτα καθώς και η ανωριμότητα της ηλικίας του τον έκαναν να γυρίσει πίσω…. Ευτυχώς η επιστροφή αυτή δεν ήταν μια απότομη προσγείωση στην τοπική πραγματικότητα αλλά σηματοδοτήθηκε από το επαγγελματικό συμβόλαιο που υπέγραψε με την ομάδα της Ρόδου στη Γ΄Εθνική, χωρίς ωστόσο να έχει συμμετοχές καθώς το νεαρό της ηλικίας του αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα στο να πάρει παιχνίδια στα πόδια του με αποτέλεσμα το γεγονός αυτό να τον πάει πίσω και σε συνδυασμό με ένα άσχημο συμβάν στη ζωή του να ξεκινήσει μια κοινή ζωή με υπερβολές που δεν άρμοζε καθόλου σε έναν αθλητή που έχει όνειρα και φιλοδοξίες για το μέλλον. Έτσι την επόμενη μεταγραφική περίοδο πήγε στην Α.Ε.Ρ.Α. με την οποία πήρε πρωτάθλημα (ανέβηκε Δ’ Εθνική) και Super Cup.
Σίγουρα, αυτό θα αποτέλεσε και το… ερέθισμα για τον Κλεάνθη, αφού αμέσως μετά «τσίμπησε» τον ταλαντούχο ποδοσφαιριστή, τον ένταξε στο ρόστερ του ενώ την αμέσως επόμενη χρονιά με μια καλή οικονομική πρόταση γύρισε στην ομάδα του χωριού του, τον Άρη, όπου οι οι άνθρωποι του συλλόγου θα πρέπει να νιώθουν απόλυτα ικανοποιημένοι από την επιλογή τους, αφού ο Δήμος εκτός του ότι συνέβαλε στο ανέβουν κατηγορία και να φτάσουν μέχρι τους 4 του κυπέλλου , φέτος έχει πετύχει καθοριστικά τέρματα για τους «κιτρινόμαυρους», άσχετα αν η πρώτη χρονιά λόγο κυρίως εσωτερικών προβλημάτων ήταν αποτυχημένη με τον ίδιο να είναι πρώτος σκόρερ της ομάδος αν και ντυμένος στο ‘’χακί. Άραγε ο Δήμος πέραν του ποδοσφαίρου, τι άλλο κάνει; Αυτά και άλλα πολλά θα τα μάθουμε στη συνέντευξη που ακολουθεί ,μια συνέντευξη που αποτελεί μια εξιστόρηση ζωής με πολύ ενδιαφέρον…
Δήμο τι είναι το ποδόσφαιρο για σένα και πόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής σου κατέχει;
Το ποδόσφαιρο για μένα ήταν είναι και θα είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου που δε θέλω να κλείσει ποτέ. Δε μου αρέσει απλώς να παίζω μπάλα αλλά και να παρακολουθώ. Δε έχω σκοπό να εγκαταλείψω το χώρο εύκολα, ενώ αντίθετα θα ασχολούμαι για όσο με κρατάνε τα πόδια μου και το λέει η ψυχή μου και αυτό δεν είναι εγωιστικό, απλώς δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τη μπάλα, γι’ αυτό και έχω σκοπό όταν κλείσω την καριέρα μου σαν παίχτης να συνεχίσω σαν προπονητής.
Δηλ. αυτό είναι κάτι ντε φάκτο….
Ναι είναι μέσα στους στόχους μου και ελπίζω με λίγη προσπάθεια και τύχη που πάντα χρειάζεται να τα καταφέρω…
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να αγαπήσεις το ποδόσφαιρο τόσο πολύ και όχι κάποιο άλλο άθλημα;
Γενικά ήμουν καλός και σε άλλα αθλήματα όπως μπάσκετ, αλλά το ποδόσφαιρο είναι κάτι άλλο… είναι ένα άθλημα που προσφέρει περισσότερες συγκινήσεις από τα υπόλοιπα και το κυριότερο είναι απρόβλεπτο αφού δε μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος για το νικητή. Είναι μια στρογγυλή ‘’θεά’’ που δε ξέρεις ποτέ σε ποιον θα ‘’κάτσει’’, καταρρίπτοντας παράλληλα όλα τα προγνωστικά με τη μικρή ομάδα να κερδίσει τη μεγάλη, και ο χειρότερος τον καλύτερο. Για αυτά και για άλλα πολλά δίκαια πιστεύω αποκαλείται ο ‘’βασιλιάς’’ των σπορ.
Μπορεί να είσαι 25 χρονών ,αλλά παρόλα αυτά έχεις χρόνο για μια επαγγελματική καριέρα. Αυτό είναι κάτι που βρίσκεται στους μελλοντικούς σου στόχους;
Υπήρξα επαγγελματίας ενώ παράλληλα μου δόθηκε και η ευκαιρία στα 18 μου για μια λαμπρή καριέρα όταν με διάλεξαν στον Ατρόμητο ανάμεσα σε 40 γεμάτο όνειρα ποδοσφαιριστές. Όμως τότε ήμουν πολύ ανώριμος για να καταλάβω πως οι ευκαιρίες που σου έρχονται στη ζωή είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, ήμουν μικρός για να αντέξω μόνος μακριά από το μέρος μου, ήμουν μικρός για να καταλάβω την αξία του όλου πράγματος. Αν όμως μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω σίγουρα θα είχα κάνει άλλες επιλογές και ποιος ξέρει που θα βρισκόμουν τώρα…. Πλέον μεγάλωσα, αλλά παρόλα αυτά έχω ακόμα το δικαίωμα στα όνειρα και δε το βάζω κάτω …
Με λίγα λόγια παραδέχεσαι πως υπέπεσες σε λάθη τα οποία σου στέρησαν ένα καλύτερο μέλλον… Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι τι θα ήταν αυτό;
Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω πολύ απλά θα συνέχιζα στην Αθήνα…. Εκεί είμαι σίγουρος πως θα ήμουν επαγγελματίας τώρα… Πραγματικά μερικές που τα σκέφτομαι όλα αυτά μου έρχεται να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο….
Το συμπέρασμα λοιπόν από όλα αυτά είναι πως το ποδόσφαιρο θέλει θυσίες…
Πολλές…. Για να φτάσει ένας ποδοσφαιριστής ψηλά χρειάζεται να ‘’κόψει’’ πολλές από τις συνήθειες που θεωρούνται φυσιολογικές για την ηλικία τους. Χρειάζεται καλή εξωγηπεδική ζωή, συνέπεια και σεβασμό όχι μόνο προς τους συμπαίχτες και τον προπονητή του, αλλά και προς τον ίδιο του τον εαυτό. Επίσης πρέπει να έχει υπομονή και να δέχεται τα ‘’κακά’’ του αθλήματος όπως είναι η αρνητική κριτική .
Για να κάνεις όμως τόσα πολλά για μια μπάλα , πρέπει να έχεις και απολαβές, εννοώ πως αφού δίνεις πρέπει να παίρνεις …Τι είναι αυτό σου έδωσε εσένα το ποδόσφαιρο;
Αυτή τη στιγμή εμένα μου προσφέρει λεφτά, διακρίσεις, συγκινήσεις, καινούργιες γνωριμίες , υγεία και πολλά άλλα…Βέβαια μερικές φορές μου δίνει και λύπες , αλλά αυτό είναι μέσα στο πρόγραμμα και μέσα από όλα αυτά μαθαίνεις να αντέχεις , να μην απογοητεύεσαι εύκολα και γενικότερα βγαίνεις πιο δυνατός.
Τη θέση που παίζεις στην δώσανε ή την διάλεξες;
Η θέση αυτή πάντα μου άρεσε επειδή είμαι αριστεροπόδαρος και πάντα ζητούσα από όλους τους προπονητές να παίζω σαν αριστερό χαφ γιατί πίστευα πως εκεί μπορούσα να προσφέρω περισσότερα…
Γιατί σου αρέσει τόσο πολύ αυτή η θέση;
Για έναν και μοναδικό λόγο… μου αρέσει να μοιράζω γκολ!!!
Αυτό είναι από τα σπάνια λόγια που ακούς στο χώρο του ποδοσφαίρου …σημαίνει πως είσαι ομαδικός παίχτης και δουλεύεις για το σύνολο…
Την αξία του καθενός τη βλέπουν όλοι εντός των τεσσάρων γραμμών, όμως το αποτέλεσμα είναι αυτό που τελικά μένει μετά από κάθε αγώνα…
Ποιο είναι το παράπονο σου, κάτι που δεν κατάφερες ή κάτι που σε στεναχώρησε…
Το παράπονο μου είναι ένα… Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία για να αναδειχθώ κι εγώ την κλώτσησα λόγο ανωριμότητας …η μοναδική φορά που δεν έπρεπε να κλωτσήσω και όμως το έκανα…
Να αλλάξουμε τώρα κεφάλαιο …Θέλω λίγο να περάσουμε και στο τοπικό μας πρωτάθλημα. Ποια η γνώμη σου και τί είναι αυτό που πιστεύεις ότι πρέπει να βελτιωθεί ή να αλλάξει ριζικά;
Το τοπικό μας πρωτάθλημα θεωρώ πως είναι από τα καλύτερα και ποιοτικότερα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα στην Ελλάδα και αυτό οφείλεται κυρίως στους αξιόλογους ποδοσφαιριστές που συμμετέχουν σε αυτά. Το μοναδικό πρόβλημα που εντοπίζω φέτος και πραγματικά με εξέπληξε αρνητικά είναι οι κακές διαιτησίες και μερικές ατέλειες του συστήματος όσον αφορά στην προώθηση των νέων παιδιών.
Θεωρείς ότι η βαθμολογική θέση που έχετε σας αδικεί και αυτό οφείλεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό και στη διαιτησία;
Σαφέστατα και μας αδικεί. Πιστεύω πως ο Άρης έπρεπε να έχει τουλάχιστον 6-7 βαθμούς παραπάνω, αλλά μια η ανωριμότητα μας , μια τα παιδαριώδη μας λάθη σε κάποια παιχνίδια, μια η διαιτησία αλλά και ο παράγοντας τύχη που σε πολλές περιπτώσεις μας γύρισε τη πλάτη , μας στέρησαν βαθμούς. Πιστεύω πως η συνέχεια του πρωταθλήματος θα είναι καλύτερη για μας….
Φέτος θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν μια χρονιά προσαρμογής σας στην Α΄ κατηγορία, οπότε και οι στόχοι σε λογικά πλαίσια, αφού όλοι ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτή η κατηγορία είναι πολύ ‘’άγρια’’. Του χρόνου όμως τα δεδομένα αλλάζουν… θα αλλάξουν και οι στόχοι;
Αυτό δε μπορώ να το ξέρω, είναι θέμα διοίκησης και των δυνατοτήτων που έχει…. Όσον αφορά το φετινό πρωτάθλημα ο στόχος μας ήταν η γρήγορη παραμονή με όσο το δυνατόν καλύτερη μπάλα και πιστεύω μέχρι στιγμής το έχουμε καταφέρει ενώ παράλληλα είμαστε μέσα στο στόχο μας για το κύπελλο Δωδεκανήσου.
Τι παίζει σημαντικότερο ρόλο σε μια ομάδα για να πρωταγωνιστήσει, ο προπονητής, οι παίχτες ή η διοίκηση;
Ένας συνδυασμός αυτών. Πιστεύω πως όλοι είναι σημαντικοί σε μια ομάδα και όλοι παίζουν το ρόλο τους. Για να πρωταγωνιστήσει μια ομάδα πάνω από όλα χρειάζεται μια ισχυρή διοίκηση , σαφέστατα έναν καλό προπονητή και φυσικά αξιόλογους παίχτες. Σημαντικότερο δε όλων είναι να υπάρχει ενότητα και σεβασμός μεταξύ όλων.
Το τοπικό πρωτάθλημα στα Δωδεκάνησα τείνει να μετατραπεί σε επαγγελματικό, δηλ. λειτουργεί με επαγγελματικά πρότυπα χωρίς όμως οι εμπλεκόμενοι να έχουν την ανάλογη νοοτροπία . Θεωρείς τελικά ότι το έχουμε υπερεκτιμήσει, ότι γίνεται δηλ. πολύ ντόρος για το τίποτα;
Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έχουν ξεφύγει λίγο… τα ποσά είναι τρελά που στην τελική δεν αποσκοπούνε σε κάτι αφού βλέπουμε πως όσες ομάδες έχουν κερδίσει την άνοδο δεν αντέχουν για πολύ και επιστρέφουν πίσω εξαιτίας των οικονομικών δυσχερειών που αντιμετωπίζουν.
Ποια είναι η καλύτερη στιγμή που έζησες στο ποδόσφαιρο και ποια η χειρότερη;
Οι καλύτερες μου στιγμές είναι δύο όπως και οι χειρότερες… Στις καλύτερες συγκαταλέγω τον τίτλο που πανηγύρισα με την Α.Ε.Ρ.Α και ένα γκολ που πέτυχα τότε από το κέντρο. Αντίθετα από τις χειρότερες στιγμές μου είναι όταν χάσαμε με τον Κλεάνθη το κύπελλο στην παράταση με αντίπαλο τον Ερμή όπως και τότε που μπήκα αλλαγή στην αλλαγή (60’ )σε ένα παιχνίδι με την Α.Ε.Ρ.Α.( Δ΄εθνική) με αντίπαλο την Προοδευτική και ενώ το σκορ ήταν 0-0, μπήκα, κάναμε το 1-0 και ο τότε προπονητής μου με έβγαλε στο 85΄… Ακόμα αναρωτιέμαι γιατί…
Πριν είπες πως θα ήθελες αργότερα να γίνεις προπονητής. Θεωρείς πως το ότι είσαι τώρα παίχτης θα σε βοηθήσει στην προπονητική ή πιστεύεις πως η προπονητική είναι χάρισμα;
Αυτοί οι δύο παράγοντες δεν είναι αλληλοσύνδετοι και αυτό το έχουμε διαπιστώσει πολλές φορές… Υπάρχουν προπονητές που διαπρέπουν στον Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και δεν υπήρξαν καθόλου παίχτες , και αντίθετα πολύ καλοί ποδοσφαιριστές που σαν προπονητές είναι μέτριοι. Η προπονητική δεν είναι απαραίτητα χάρισμα …αλλά πρέπει να έχεις καποιου είδους χάρισμα.
Στη μεταγραφική περίοδο σε διεκδικούσαν πολλές ομάδες. Τι ήταν αυτό που τελικά σε έκανε να παραμείνεις στον Άρη;
Πρώτα από όλα ο σεβασμός που έδειξαν στο πρόσωπο μου οι διοικούντες της ομάδος όπως και ο προπονητής, καθώς και το οικονομικό κομμάτι.
Θεωρείς πως ο Άρης ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσες να κάνεις;
Ναι και αυτό αποδεικνύεται με τον καιρό….
Από τα λεγόμενα σου καταλαβαίνω πως δεν υπάρχει και περίπτωση να φύγεις στη νέα μεταγραφική περίοδο…
Για την ώρα ΌΧΙ
Ούτε ακόμα και υπήρχε μια πιο δελεαστική πρόταση;
Θα έφευγα μόνο για μεγαλύτερη κατηγορία, για ομάδα της ίδιας κατηγορίας με περισσότερα λεφτά δε θα το έκανα αφού πέραν του Δικαίου οι υπόλοιπες ομάδες είναι εκτός στόχου.
Δηλ. θεωρείς ότι ο Δίκαιος είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί για τον τίτλο…
Η ομάδα του Δικαίου είναι το ακλόνητο φαβορί και πιστεύω πως στο τέλος θα κόψει πρώτη το νήμα.
Το γεγονός ότι το πρωτάθλημα πιθανόν να πάει για 3η συνεχόμενη χρονιά σε ομάδα της Κω σου δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα σαν Ροδίτης, αφού εμείς έχουμε περισσότερες ομάδες και επιλογές σε παίχτες και όμως τα τελευταία χρόνια ερχόμαστε πάντα δεύτεροι…
Πιστεύω πως δικαιωματικά γίνεται αυτό. Οι ομάδες της Κω τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστούν καθώς παρουσιάζουν ομογένεια και έχουν τον ίδιο κορμό χρόνια.
Το Δίκαιο ήταν ο δυσκολότερος σας αντίπαλος; Αν και από ότι θυμάμαι η νίκη τους αμφισβητήθηκε λόγο κάποιων επίμαχων φάσεων…
Μπορεί να χάσαμε άδικα και στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα να ήμασταν καλύτεροι , αλλά θεωρώ πως δίκαια βρίσκονται στην πρώτη θέση καθώς είναι η πιο σταθερή ομάδα του πρωταθλήματος και ναι για μένα ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος που αντιμετωπίσαμε ως τώρα.
Πως νιώθεις που αποτελείς παίχτη ‘’βαρόμετρο’’ την ομάδα και όλοι μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ακόμα και ο προπονητής φωνάζει συνεχώς το όνομα σου; Θεωρείς πως είναι κάτι που σου προσθέτει ευθύνη ή που σε γεμίζει χαρά;
Και τα δύο…Έχω ευθύνες σαν παίχτης και αυτό είναι λογικό. Προσπαθώ σε κάθε αγώνα να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό και όσο για τις φωνές του προπονητή μου ίσως μερικές φορές το παρακάνει, αλλά δικαιολογημένα αφού περιμένει πολλά από μένα.
Πόσο τελικά άλλαξε το ποδόσφαιρο τη ζωή σου, ποια τα οφέλη του αθλητισμού και αν δεν είχες ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο , τι φαντάζεσαι πως θα έκανες ;
Τα οφέλη του αθλητισμού είναι πολλά πέραν του οικονομικού προσφέρει υγεία, ευεξία και πολλά άλλα που σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Το ποδόσφαιρο σου διδάσκει την ομαδικότητα, τη συνεργασία, την οργάνωση, τον σεβασμό κ.α. Τώρα αν δεν ήμουν ποδοσφαιριστής πιστεύω πως θα δούλευα στη νύχτα, σε καφετέρια, σε κάποιο μπαράκι δε ξέρω…
Κάθε χρόνο γίνεσαι μήλο της ‘’έριδος’’ για πολλές ομάδες, πως νιώθεις γι΄αυτό και με τι κριτήρια επιλέγεις σε ποια ομάδα θα πας;
Είναι ωραίο συναίσθημα να σε διεκδικούν πολλές ομάδες και αυτό δείχνει πως αξίζεις… Για να επιλέξω ομάδα βλέπω πρώτα τους ανθρώπους που την αποτελούν, τους στόχους που έχει , καθώς και τον προπονητή που είναι στο τιμόνι της.
Που αποδίδεις την έκρηξη βίας που παρατηρείται τον τελευταίο καιρό στα γήπεδα;
Σε ορισμένους ‘’ανεγκέφαλους’’ που πάνε στο γήπεδο για να δημιουργήσουν πρόβλημα καθώς και στη διαιτησία που ΄΄ξεσηκώνει’’ πολλές φορές την εξέδρα με τις λάθος αποφάσεις της.
Πιστεύεις ότι η Ρόδος σαν νησί μπορεί να δημιουργήσει μια ομάδα που θα σταθεί επάξια στην Super League και με ποιον τρόπο;
Ναι άνετα , αλλά χρειάζεται καλό προγραμματισμό με ντόπιο στοιχείο , με μερικές προσθήκες και τον κόσμο συσπειρωμένο.
Αν χρειαζόταν να θυσιάσεις τη μεγάλη σου αγάπη το ποδόσφαιρο για κάτι άλλο ίσως πιο σημαντικό θα το έκανες;
Όχι δε θα θυσίαζα τη μπάλα για κανένα και για τίποτα γιατί απλά είναι η ζωή μου.
Πότε πιστεύεις ότι είναι η κατάλληλη ηλικία για να αποσυρθεί κάποιος από την ενεργό δράση;
Γύρω στα 35 , αν και αυτό έχει να κάνει με τη φυσική κατάσταση του καθενός και τους τραυματισμούς που έχει υποστεί στην καριέρα του.
Τι είναι αυτό που δεν ξέρουμε για τον Δήμο Παπαοοκονόμου;
Ότι συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ. Επίσης πως το μεγάλο μου όνειρο ήταν να παίξω στο Καραϊσκάκη αντίπαλος του Ολυμπιακού.
Πιστεύεις ότι οφείλεις κάπου ένα ευχαριστώ;
Στην οικογένεια μου που τόσα χρόνια με στηρίζει, και κυρίως στον πατέρα μου προσπαθούσε και πάντα προσπαθεί για μένα, καθώς και στον προπονητή μου κ. Στέργο Λαμπριανό που μου έμαθε πολλά για το ποδόσφαιρο όπως και στον κ. Κώστα Ορφανίδη που ήταν αυτό που μου έμαθε την ‘’αλφάβητο’’ του ποδοσφαίρου σαν πρώτος μου προπονητής.
Τελειώνοντας αυτή την μακροσκελή αλλά πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη θα ήθελα να κλείσουμε με μια συμβουλή στα νέα παιδιά και μια ευχή για το νέο έτος…
Στα νέα παιδιά θα συμβούλευα να σκέφτονται πιο ώριμα και να μην είναι επιπόλαια, να κάνουν θυσίες για να πετύχουν τους στόχους τους , όπως επίσης και να μη σταματάνε ποτέ να ονειρεύονται, γιατί τα όνειρα είναι ζωή. Σε αυτό το σημείο θέλω να σταθώ σε ένα ταλαντούχο παιδί τον Τσαμπίκο Στάτη τον οποίο έχω κοντά μου και πιστεύω πολύ σε αυτόν. Είμαι σίγουρος πως έχει την υποδομή για να φτάσει ψηλά και με λίγη στήριξη θα κάνει όσα δε κατάφερα εγώ. Τέλος θέλω να ευχηθώ καλή χρονιά σε όλο τον κόσμο με υγεία και ευτυχία.
Σοφία Κασιώτη
