Πρέπει να φαίνεται αν είμαστε «ροκάδες» ή «σκυλάδες»;
Πρέπει να φαίνεται αν είμαστε ερωτικοί ή ξενέρωτοι;
Πρέπει να φαίνεται αν είμαστε gay ή straight;
Πρέπει να φαίνεται τι πολιτικές πεποιθήσεις έχουμε;
Πρέπει να φαίνεται ποια ομάδα υποστηρίζουμε;
Πρέπει να φαίνεται από πού είμαστε;
Μπορώ να συνεχίσω να γράφω ατελείωτες περιπτώσεις, όπου με τον έναν ή τον άλλον τρόπο δείχνουμε ή επιδεικνύουμε τις προτιμήσεις μας ή την καταβολή μας. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βοηθούν πάρα πολύ σε αυτό. Είναι «της μόδας» πλέον. Το θέμα είναι πού εξυπηρετεί όλο αυτό. Πού εξυπηρετεί να επιδεικνύω με τόλμη και θράσος τι είμαι; Γιατί να μην επιλέγω να κρατάω πράγματα με τον εαυτό μου; Γιατί να μη θέλω να με ανακαλύψει ο άλλος; Να έχει ένα ενδιαφέρον να με γνωρίσει; Να αναρωτιέται «τι μπορεί να κρύβει αυτός ο άνθρωπος; Ποια να είναι η ιστορία της ζωής του; Τι να έχει να διηγηθεί;»
Ας το πάρουμε τώρα από την άλλη πλευρά: έστω ότι δείχνουμε στοιχεία για τους εαυτούς μας. Πόσο αληθή είναι αυτά; Πόσο μας εκφράζουν και αντιπροσωπεύουν όντως; Για παράδειγμα, πόσο «ροκάς» είναι ένας «ροκάς»; Είναι επειδή ακούει ροκ μουσική, ντύνεται με μαύρα ρούχα, έχει μακριά μαλλιά και πηγαίνει σε συναυλίες; Έχει πράγματι ροκ ψυχή; Αγαπάει τη μουσική; Είναι αντισυμβατικός; Είναι επαναστάτης; Τον νοιάζει η ουσία και η ποιότητα;
Πέραν από αυτό είναι και το θέμα των λάθος συμπερασμάτων που μπορεί να βγάλει κάποιος κρίνοντας αυτό που βλέπει. Για πολλά χρόνια, ακόμη και μέχρι σήμερα, πολλοί ήταν εκείνοι που μου έλεγαν «Α, δε μοιάζεις για “ροκού”». Και κάθε φορά αναρωτιόμουν «Δηλαδή γιατί πρέπει να μοιάζω ότι είμαι κάτι ή κάπως;»
Το να προβάλλουμε ό,τι μας εξυπηρετεί δεν είναι κατόρθωμα. Έχουμε τον έλεγχο των πραγμάτων, φτιάχνουμε το προφίλ μας και «ψαρεύουμε» αυτούς που θέλουμε. Είναι πολύ εύκολο, έως και βαρετό θα έλεγα. Τροφή μασημένη, έτοιμη στο πιάτο.
Αντίθετα, πόσο μαγικό είναι να κρατάμε τους προσωπικούς θησαυρούς μας για τους «ταξιδευτές», τους «εξερευνητές» και εκείνους που είναι γενναίοι τόσο, όσο χρειάζεται για να τους κερδίσουν…
Γεννήθηκα στα Χανιά και στη συνέχεια έζησα στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, όπου και μεγάλωσα. Σπούδασα στο τμήμα Κοινωνικής Εργασίας στο Ηράκλειο Κρήτης και παράλληλα εργάστηκα στην εστίαση και σε διαφημιστικές προωθήσεις προϊόντων. Από το 2014 ξεκίνησα να εργάζομαι σε τουριστικές επιχειρήσεις σε διάφορα αντικείμενα, όπως ξεναγήσεις, ενοικιάσεις αυτοκινήτων, σέρβις κ.α. Ως ανήσυχο πνεύμα, διαρκώς παρατηρώ, προβληματίζομαι και δοκιμάζω καινούρια πράγματα με σκοπό την εξέλιξη σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Το Μάρτιο του 2021 ξεκίνησα να εργάζομαι ως κοινωνική λειτουργός, ενώ στα ενδιαφέροντά μου συγκαταλέγονται η συγγραφή παραμυθιών, η χειμερινή κολύμβηση, η μαγειρική και τα ταξίδια.