(«Ήρθαν ντυμένοι «φίλοι» αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας»- Οδυσσέας Ελύτης, 1911 – 1996.)
Σαν ιδέα η παρακάτω διακήρυξη είναι το αποτέλεσμα μιας παρεξήγησης. Είναι διατυπωμένη σε πρώτο ενικό καθώς μιλώ εξ ονόματός μου και μόνο. Αφορμή για την διατύπωσή της στάθηκε η επιθετική δήλωση ενός γνωστού μου, ταγμένου τυφλά και απερίσκεπτα στο επίσημο κρατικό αφήγημα. Σε μια πρόσφατη κουβέντα μας, ήρεμη και αξιοπρεπής μέχρι κάποιο σημείο, αρνούμενος να ρίξει μια ματιά σε απολύτως επίσημα στοιχεία που του παρουσίασα, μου είπε απότομα και εχθρικά «δηλαδή είσαι αρνητής!».
Η ξαφνική του μεταμόρφωση ήταν απρόσμενη, μ’ έπιασε απροετοίμαστο. Πολύ συχνά η ζωντανή πραγματικότητα τινάζει στον αέρα κάθε ηθική προεργασία. Παρότι θεωρώ τις παρεξηγήσεις μάταιες και κουραστικές και παρότι προσπάθησα να αποφύγω την οποιαδήποτε ένταση, η κατάληξη της συνάντησης ήταν απογοητευτική. Χωρίς να φτάσουμε σε ακρότητες, βιώσαμε και οι δυο περίπου την ίδια ήττα. Χάσαμε τον αυτοέλεγχο αλλά ευτυχώς αποφύγαμε τα χειρότερα. Για όλους όσους πιστεύουν ακόμα στον έντιμο και δημοκρατικό διάλογο, τέτοια κατάντια δεν αντέχεται. (Ακολουθεί η διακήρυξη.)
Επειδή 20 μήνες τώρα η υγειονομική τυραννία έχει συντρίψει ζωές, ψυχές και σώματα.
Επειδή οι δόλιοι «σωτήρες» μας εκτελούν σχέδιο εξόντωσης και υποδούλωσης της ανθρωπότητας με το σχέδιο «Κόβιντ-19».
Επειδή η γλώσσα της κυρίαρχης εξουσίας έχει μετατραπεί σε γλώσσα απόλυτης εξαπάτησης και διαστρέβλωσης της λογικής και της αλήθειας.
Επειδή κάθε υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος γίνεται συχνά αντικείμενο επίθεσης από τα φερέφωνα των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης που επιχειρούν να τον κάνουν να νοιώσει ένοχος απλώς και μόνον επειδή υπερασπίζεται τα θεμελιώδη και αυτονόητα ατομικά του δικαιώματα.
Επειδή η προσχεδιασμένη δήλωση «Είσαι αρνητής» είναι η πιο κατάπτυστη και απεχθής έκφραση την νέας γλώσσας εξαπάτησης και της πανούργας υγειονομικής και πολιτικής τυραννίας που εκπροσωπεί.
Και επειδή μπροστά σε αυτή την πελώρια υποκρισία όλων όσων πιστεύουν ακόμα στο διάτρητο αφήγημα της Νέας Απάνθρωπης Δικτατορίας πρέπει να δοθεί μια καθαρή απάντηση, δηλώνω:
Ναι, είμαι αρνητής όλων των εχθρών της Αξιοπρέπειας και της Ελευθερίας του Ανθρώπου.
Δηλώνω αρνητής της υγειονομικής τυραννίας.
Δηλώνω αρνητής κάθε καταναγκαστικής ιατρικής πράξης.
Δηλώνω αρνητής της σκλαβιάς.
Δηλώνω αρνητής της υποδούλωσης.
Δηλώνω αρνητής της ιατρικής απάτης.
Δηλώνω αρνητής της επιστημονικής διαφθοράς.
Δηλώνω αρνητής κάθε διαφθοράς.
Δηλώνω αρνητής της κρατικής βίας.
Δηλώνω αρνητής της δημοσιογραφικής υποκρισίας.
Δηλώνω αρνητής κάθε υποκρισίας.
Δηλώνω αρνητής κάθε φασισμού.
Δηλώνω αρνητής κάθε διχασμού.
Δηλώνω αρνητής κάθε λογοκρισίας.
Δηλώνω αρνητής του μίσους.
Δηλώνω αρνητής κάθε συστήματος που προκαλεί πόνο, αγωνία και θάνατο.
Δηλώνω, τέλος, υπέρμαχος κάθε θεωρίας και κάθε πράξης που προασπίζει την Αξιοπρέπεια του Ανθρώπου και μειώνει την αγωνία του μέσα σε αυτή την σκληρή και αβάσταχτη περιπέτεια που είναι η ανθρώπινη ύπαρξη.
(Αγαπητέ γνωστέ μου, μας θέλουν διχασμένους, εχθρούς μεταξύ μας. Αυτή είναι η βάση κάθε τυραννίας. Ας μην τους κάνουμε τη χάρη. Και μην ψάξεις πολύ. Σκέψου μόνο ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να σε «σώσουν». Κοίταξε το πολιτικό παρελθόν τους και το ποινικό τους μητρώο. «Ήρθαν ντυμένοι «φίλοι» αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας» υπενθυμίζει σοφά ο σπουδαίος Οδυσσέας Ελύτης.)
Ο Γιώργος Ταρασλιάς γεννήθηκε στη Ρόδο τον Μάιο του 1969. Πέρασε τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια στα Κοσκινού. Στα δεκαοκτώ του έφυγε για σπουδές στην Αθήνα – οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ. Ξαναγύρισε στο νησί το 1998 και από τότε μένει στην πόλη της Ρόδου. Είναι παντρεμένος και έχει ένα γιο. Τα βιβλία έγιναν καταφύγιο από νωρίς στη ζωή του. Σε δύσκολες εποχές είχε την τύχη να γνωρίσει και να εξοικειωθεί με το έργο σπουδαίων λογοτεχνών: Αλμπέρ Καμύ, Νίκο Καρούζο, Ντοστογιέφσκι, Εμίλ Σιοράν, Κωστή Παπαγιώργη, Τσαρλς Μπουκόφσκι, Κάφκα, Έρμαν Έσσε, Χένρυ Μίλερ, Καζαντζάκη, Χουάν Κάρλος Ονέτι, Ερνέστο Σάμπατο, Κορνήλιο Καστοριάδη, Κλεάνθη Γρίβα. Άρχισε να γράφει από τα δεκαπέντε του. Αρκετά χρόνια αργότερα συνειδητοποίησε την θεραπευτική δύναμη της γραφής. Συνεχίζει να γράφει κυρίως για λόγους αυτοθεραπείας. Θεωρεί την λογοτεχνία ως μια απόπειρα εξήγησης της ανθρώπινης ύπαρξης και ως μία μέθοδο προσωπικής σωτηρίας. Έχει δημοσιεύσει διηγήματα σε συλλογικούς τόμους και την ατομική συλλογή διηγημάτων «Βραδινές Υποσχέσεις και άλλες ιστορίες» – Εκδόσεις Βερέττα, 2019. Χαρακτηρίζει το πρόσφατο δημοσιευμένο έργο του «Μανιφέστο αγωνίας» ως «έργο εκτάκτου ανάγκης».
