Γράφει ο Δημήτρης Δραγάτης
Η εικόνα με τον παρατηρητή διαιτησίας σε γήπεδο της περιοχής μας να κάθεται πίσω από τον «βοηθό» και να τον καθοδηγεί σε παιχνίδι του Εφηβικού πρωταθλήματος, είναι η καταλληλότερη για να μας δώσει τροφή για προβληματισμό και μάλιστα έντονο, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά, ότι η ηγεσία της διαιτησίας στην περιοχή μας, δεν αντιμετωπίζει με το πρίσμα που θα έπρεπε το συγκεκριμένο πρωτάθλημα, στο οποίο παίζουν παιδιά που είναι στην ηλικία της εφηβείας και είναι υποτίθεται ένα βήμα πριν το ανδρικό.
Όσοι ήταν στο γήπεδο έγιναν μάρτυρες μιας απίστευτης εικόνας. Ο «βοηθός» να μην ξέρει όχι απλά που να σταθεί μέσα στο γήπεδο αλλά ούτε καν να κρατήσει σωστά το σημαιάκι. Δεν υπερβάλλω. Κυριολεκτώ. Ο συμπαθής παρατηρητής, παλιά καραβάνα του Συνδέσμου μας, προσπάθησε με πολύ μεράκι και διάθεση να δώσει τα φώτα του στο νέο, αλλά το όλο σκηνικό έκανε πραγματικά …μπαμ.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι νομίζω αμείλικτα. Πως μπορεί ένας διαιτητής που δεν ξέρει ακόμα τα βασικά, να καλείται να αποδώσει δικαιοσύνη σε ένα επίσημο παιχνίδι που παίζουν παιδιά τα οποία βρίσκονται πριν το ανδρικό; Πως γίνεται ένας «βοηθός» να ορίζεται σε ένα παιχνίδι αυτών των ηλικιών, με φανερή την έλλειψη, έστω φιλικών αγώνων στα πόδια του; Γιατί θα πρέπει να μάθει πάνω στα παιδιά αυτά τα οποία πρέπει να έχουν μια διαφορετική αντιμετώπιση από την διαιτησία μιας και ετοιμάζονται για να πάνε στο ανδρικό την επόμενη χρονιά; Τονίζω συνεχώς το «αυτών των ηλικιών», διότι όπως αντιλαμβάνεστε έχουμε να κάνουμε με έφηβους που το αίμα τους «βράζει» και που δεν σηκώνουν η αλήθεια και πολλά πολλά.
Για να μπορέσει κάποιος να διαχειριστεί σωστά αυτά τα παιδιά και να μην τους δημιουργήσει «τραύματα», όχι απλά θα πρέπει να δείχνει ότι γνωρίζεις τον κανονισμό απ’ έξω και ανακατωτά και δεν …κοντοστέκεται πριν από κάθε απόφαση, αλλά και το ότι είναι ικανός να συμπεριφερθεί με τρόπο που θα είναι εποικοδομητικός. Όταν τα παιδιά δουν έναν διαιτητή ή έναν «βοηθό» που δεν ξέρει απολύτως τίποτα, τότε ξεκάθαρα, το παιχνίδι έχει χαθεί και είναι πολύ εύκολο να δημιουργηθούν καταστάσεις που δεν θα είναι ευχάριστες για το άθλημα.
Πάντα ήμουν της γνώμης ότι στο Εφηβικό πρωτάθλημα της ΕΠΣΔ θα πρέπει όχι απλά να παίζουν …φτασμένοι διαιτητές και «βοηθοί» αλλά να είναι και αυτοί που θεωρούνται οι καλύτεροι και οι κορυφαίοι, γιατί έτσι τα παιδιά σίγουρα θα έχουν να κερδίσουν πολλά πράγματα που θα τους φανούν χρήσιμα στην μετέπειτα σταδιοδρομία τους. Δεν μπορεί ένας διαιτητής ο οποίος έβγαλε τη σχολή να μπει απευθείας και να διαιτητεύσει επίσημα παιχνίδια.
Πρέπει να κάνει την προετοιμασία του. Την προπόνηση του. Να συμμετάσχει σε φιλικά. Να παίξει μικρότερες ηλικίες όπου η βαθμολογία δεν παίζει ρόλο και τα παιδιά δεν ασχολούνται με αυτήν. Να κάνει προπονήσεις και γενικώς να μπει στο κλίμα. Επιβάλλεται νομίζω διότι το ποδόσφαιρο συνεχώς εξελίσσεται και η διαιτησία δεν πρέπει να μένει στα παλιά. Το Εφηβικό πρωτάθλημα δεν είναι ο …σάκος του μποξ, το …δοκιμαστήριο για όλα. Είναι ένα πρωτάθλημα εφήβων που πρέπει να αγωνίζονται σε πραγματικές συνθήκες ενός ποδοσφαιρικού αγώνα…
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Ροδιακή” την Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2019
