Η Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών “Μαζί”, εξέδωσε ανακοίνωσε αναφορικά με την γιορτή των Τριών Ιεραρχών. Αναλυτικά:
“Σας τις είχαν βρέξει ποτέ όταν ήσασταν μικροί; Ή τέλος πάντων σας είχαν μαλώσει πολύ αυστηρά; Για κάμποση ώρα μετά δεν νιώθατε ένα σαφέστατο καθηλωτικό μούδιασμα, μια ακινησία, ίσως και ένα ελαφρύ καμπούριασμα στην παιδική σας κορμοστασιά; Και οι μεγάλοι τότε είχαν αρπάξει την ευκαιρία να σας έχουν για λίγο «φρόνιμους», ώστε να κάνουν τις δουλειές τους με την ησυχία τους, χωρίς να έχουν το νου τους στις παιδικές σκανταλιές σας.
Μια τέτοια εικόνα έχουμε τώρα σαν κοινωνία: πάνω από δύο χρόνια αυστηρής κοινωνικής πειθάρχησης μας έκαναν να λειτουργούμε με συστολή και βραδύτητα, χωρίς να εκφράζουμε ούτε τις αντιρρήσεις ούτε τις ανάγκες μας ως πολίτες ή ως συλλογικότητες.
Στα σχολεία μας καταργήθηκε μια αργία η οποία είχε μάλιστα χαρακτήρα εορταστικό και τιμητικό προς Εκπαιδευτικούς και Μαθητές. Η γιορτή των Τριών Ιεραρχών, αντί να αναδειχθεί σε ένα πανηγύρι της Εκπαίδευσης, σ’ ένα γιορτάσι για την αγάπη της Γνώσης και το κυνήγι της αληθινής Παιδείας, υποβαθμίστηκε σταδιακά στη διάρκεια της…παντοδύναμης πανδημίας και μας φανερώθηκε τώρα «φτωχοποιημένη».
Το αξιοπερίεργο όμως είναι ότι, αν και μεμονωμένα πολλοί εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους, στο δημόσιο λόγο δεν ακούστηκαν φωνές που να επισημάνουν – πολύ περισσότερο- να καταγγείλουν την, χωρίς συζήτηση, κατάργηση μιας, αν μη τι άλλο, εργασιακής αργίας, φανερώνοντας έτσι τις συνέπειες του υγειονομικού γύψου, που μπήκαμε για περισσότερο από δύο χρόνια, και της επακόλουθης αγκύλωσης που εμποδίζει κάθε υγιή αντίδραση.
Ας θυμηθούμε ότι για τον Δημόκριτο: «βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόκευτος», δηλαδή ζωή χωρίς γιορτές είναι σαν τον μακρύ δρόμο χωρίς πανδοχείο, μακρά πορεία χωρίς στάση για ανάπαυση, ανεφοδιασμό και ανανέωση. Πόσο μάλλον όταν μια τέτοια γιορτή δίνει την ευκαιρία να κοιτάξουμε πιο προσεκτικά τρεις προσωπικότητες – κολοσσούς της ανθρώπινης διανόησης αλλά και της κοινωνικής προσφοράς.
Το φιλανθρωπικό τους έργο, η μαχητικότητα, η αυταπάρνηση, η περιφρόνηση προς τον πλούτο, η τόλμη για καταγγελία της άδικης διακυβέρνησης, το συγγραφικό θεολογικό και λογοτεχνικό τους έργο αποτελούν διαχρονική πηγή έμπνευσης για το ανθρώπινο πνεύμα. Οι τρεις αυτοί Δάσκαλοι έχουν βάλει ανεξίτηλη σφραγίδα στην Ιστορία και ταυτότητα του λαού μας.
Η γιορτή των Τριών Ιεραρχών δεν πρέπει να υποβαθμίζεται σε ένα εμβόλιμο δίωρο μεταξύ μαθημάτων, αλλά να της αποδώσουμε την κατάλληλη θέση για να μας αναδείξει τους θησαυρούς της.
“Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον”. (Γ. Σεφέρης)”.
