Αρχική Επικαιρότητα Ελεύθερη Πένα «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος…»

«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος…»

0
Dodekanisos

(«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό»
Τάσος Λειβαδίτης, Ποιητής, 1922 – 1988)

Η μεγάλη ποίηση παραμένει διαχρονική, άφθαρτη, ακλόνητη απ’ τον καιρό και την σκόνη των ανθρώπων. Χωρίς την μεγάλη λογοτεχνία, αυτός ο κόσμος θα είχε ήδη χαθεί. Επίκαιροι για μια ακόμα φορά, οι μεγάλοι ποιητές μας αφυπνίζουν, δίνουν κουράγιο, παρηγορούν και μας δείχνουν τον δρόμο.

«Σάλπιγγες που καλούν στη μάχη» και «παραγνωρισμένοι νομοθέτες του κόσμου» σύμφωνα με τον Σέλλεϋ, οι ποιητές είναι οι εν δυνάμει σωτήρες του κόσμου και της ανθρωπότητας. Μέσα στο διαρκές ναυάγιο της ανθρώπινης ύπαρξης, το έργο τους μπορεί να γίνει σανίδα σωτηρίας.
Σε ένα από τα κορυφαία του ποιήματα ένας δικός μας ποιητής-«νομοθέτης», ο σπουδαίος Τάσος Λειβαδίτης, υπενθυμίζει το χρέος των ανθρώπων για αγώνα και αντίσταση ενάντια σε κάθε μορφή αδικίας, τυραννίας και καταπίεσης. Κάθε λέξη του ποιήματος είναι τέλεια διαλεγμένη.

Κάθε στίχος: ένας θησαυρός από νοήματα και παραστάσεις. Ολόκληρο το ποίημα: ένας ύμνος για την ειρήνη, την ελευθερία, την δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια. Χωρίς υπερβολές θα μπορούσε να είναι ο Ύμνος της Ανθρωπότητας.

Ενάντια στους τυραννικούς νόμους της νέας εποχής ας ορθώσουμε τον ποιητικό νόμο του Λειβαδίτη και ας ακούσουμε το δικό του σωτήριο σάλπισμα…
«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες — μα ούτε βήμα πίσω.
………
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν’ αφίσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
………
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
………
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό γράμμα στη μάνα σου
θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ’ αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη: Ειρήνη
σα να ’γραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ’ ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ’ την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν’ ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος».

[Ολόκληρο το ποίημα στο : Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση, Κέδρος, Αθήναι 21979, σ. 121-124και σε πολλές σελίδες στο διαδίκτυο]

 

0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Notify of
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments