Κάλλας και Ζελένσκι ζητούν πόλεμο μέχρι τέλους! «Πίεση στη Ρωσία και κυρώσεις»
Η πρόσφατη προσέγγιση μεταξύ της Ευρωπαϊκή Ένωση και του Καναδάς στον τομέα της ψηφιακής διακυβέρνησης περνά σχεδόν απαρατήρητη από τη δημόσια συζήτηση, παρότι αγγίζει θεμελιώδη ζητήματα ελευθερίας και ελέγχου. Η διασύνδεση ψηφιακής ταυτότητας, τεχνητής νοημοσύνης και διαχείρισης πληροφοριών δεν αποτελεί απλώς τεχνική συνεργασία, αλλά προαναγγέλλει μια νέα αρχιτεκτονική εξουσίας στον ψηφιακό χώρο.
Η καθιέρωση διασυνοριακών ψηφιακών πορτοφολιών, με συμβατά συστήματα ταυτοποίησης, δημιουργεί τις βάσεις για έναν πολίτη πλήρως αναγνωρίσιμο και ιχνηλάσιμο σε διεθνές επίπεδο. Παράλληλα, η δημιουργία κοινών «χώρων δεδομένων» για την ανάπτυξη τεχνητής νοημοσύνης μεταφέρει τεράστιους όγκους πληροφοριών πέρα από εθνικά σύνορα, ενισχύοντας την εξάρτηση κρατών και κοινωνιών από κεντρικά διαχειριζόμενα συστήματα.
Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η έμφαση στην «ακεραιότητα των πληροφοριών». Η καταπολέμηση της παραπληροφόρησης, αν και παρουσιάζεται ως αναγκαία, μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε μηχανισμό ελέγχου του δημόσιου λόγου και διαμόρφωσης αποδεκτών αφηγήσεων.
Το ερώτημα δεν είναι αν η τεχνολογία θα προχωρήσει, αλλά αν οι κοινωνίες θα έχουν λόγο στο πώς χρησιμοποιείται. Χωρίς ουσιαστικό δημόσιο διάλογο, η ψηφιακή πρόοδος κινδυνεύει να εξελιχθεί σε ψηφιακή επιτήρηση.
