Κάλλας και Ζελένσκι ζητούν πόλεμο μέχρι τέλους! «Πίεση στη Ρωσία και κυρώσεις»
Ο νέος προπονητής του Σταυρού Καλυθιών Μανώλης Βολιτάκης, δήλωσε μεταξύ άλλων στο “news12” ότι “καμία σχέση δεν είχε η αποχώρηση μου από τον Ιάλυσο με την πρόταση του Σταυρού Καλυθιών” . Επίσης, ανάφερε ότι “ήταν πριν 1,5 μήνα να φύγω, τα κορίτσια με κράτησαν, τον τελευταίο καιρό ένιωθα ότι δεν ήθελα να είμαι στην ομάδα για προσωπικούς λόγους”.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του στην ιστοσελίδα μας:
Για την πορεία του στην L.F.C. Ιαλυσός: “Όταν πήγα ήταν πρόεδρος τότε ο Μιχάλης Κρίγκος, ο Βαγγέλης Χατζηαντωνίου με είχε προτείνει σαν βοηθό. Η ομάδα δεν ήταν έτοιμη να ανταπεξέλθει στην Α’ κατηγορία. Τα επόμενα δύο χρόνια με οδηγό την Πόπη Καλτέκη τα πράγματα ήταν πολύ καλά ειδικά πέρυσι που η ομάδα έφτασε στους τέσσερις με την U17 στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, λάθος που, όταν έληξε το πρωτάθλημα ο πρώτος ημιτελικός ήταν να γίνει 8 Μαϊου με τον ΟΦΗ και το καθυστερήσαν και το έκαναν 28 Μαϊου, με αποτέλεσμα να έχουμε αγωνιστική απραξία γιατί τότε πολλές ξεκινήσαν δουλειά και δεν είχαν την πίεση που είχαν στην προπόνηση. Ότι έγινε έγινε, η ομάδα έκανε μια υπέρβαση που έφτασε στους τέσσερις και οι μεγάλες πήγαν πάρα πολύ καλά, τερμάτισαν στην 3η θέση και είχαμε κερδίσει τον Ατρόμητο δύο φορές, αν έμενε η ομάδα η περσινή, θα διεκδικούσε το πρωτάθλημα άνετα η ομάδα, χωρίς καμία προσθήκη. Έφυγαν οι Κουφάλη, Μάκρα, Σελλαβτζή και Περπερίδου. Παρόλο που έδινε πανελλήνιες πέρυσι το κορίτσι ερχόταν όποτε μπορούσε, πρόπερσι ερχόταν συνέχεια και ήταν άψογη. Ήταν καλό δίδυμο για την κατηγορία με την Σακκομήτρου. Έλειψαν φέτος αυτές οι παίκτριες, δεν έγιναν μεταγραφές, ήρθε μόνο μια κοπέλα από την Κω πάρα πολύ καλή η Πέτρου, η οποία ήταν άτυχη στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο, έσπασε την περόνη, μια πάρα πολύ καλή παίκτρια με ταλέντο, εξελίξιμη και υπάκουη”.
Για την καλή δουλειά που γινόταν στα κορίτσια: “Πάνω απ’ όλα είναι επιβράβευση για εμένα, όταν φεύγει μια παίκτρια και να πηγαίνει σε ανώτερη κατηγορία, είτε να φοράει το Εθνόσημο, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για έναν προπονητή και προτιμώ μια παίκτρια να χάσει 1-2 παιχνίδια για να παίξει στην Εθνική παρά να την έχω στο ρόστερ. Η Εθνική είναι ένα όνειρο το οποίο εκτός από το παιδί και τον γονιό, είναι μια ηθική ικανοποίηση για όλη την ομάδα, μια αθλήτρια για να αναδειχθεί πρέπει να έχει πίσω της καλές συμπαίκτριες. Αυτό, όμως συμβαίνει και, όταν έχει ένα ταλέντο και να παίζει παντού, η κατηγορία για εμένα δεν είναι κάτι. Φέτος η Ογουτμέν είναι πάλι σε εμάς, πέρυσι ήταν στην Κω με την κ. Μαμουζέλου, η οποία είναι πάρα πολύ καλή γιατί με την δουλειά που κάνουν εκεί φαίνεται. Οι Ογουτμέν, Πέτρου, Σβύνου, Μάρη και Τζανακάκη δουλεύουν με αυτήν. Επίσης, να αναφέρω ότι οι παίκτριες που έχει η Ιαλυσός, όπως είναι η Κουγιού, Κωνστνατίνου και Σακκομήτρου αξίζουν να αγωνίζονται σε ανώτερη κατηγορία, ηλικιακά ακόμα μπορούν να παίξουν, δεν έχουν φτάσει στο ταβάνι τους. Να συμπληρώσω ότι και 5-6 μικρές παίκτριες που δεν θα ήθελα να πω ονόματα αν συνεχίσουν την καλή δουλειά θα μπορούν στο μέλλον να αγωνίζονται σε ανώτερη κατηγορία”.
Για την αποχώρηση του: ‘Κάποια στιγμή έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, εγώ με τα κορίτσια δέθηκα πολύ, ήταν πριν 1,5 μήνα περίπου να φύγω, τα κορίτσια με κράτησαν εκεί, θα μου λείψουν πάρα πολύ, οι σχέσεις μας και με τους γονείς ήταν πάρα πολύ καλή. Η αποχώρηση μου δεν είχε καμία σχέση με την πρόταση του Σταυρού Καλυθιών, η πρόταση ήρθε μετά την αποχώρηση μου από την Ιαλυσό. Τον τελευταίο καιρό ένιωθα ότι δεν ήθελα να είμαι εκεί για προσωπικούς λόγους. Φθείρεσαι κάποια στιγμή, ο χρόνος έφθειρε κάποια πράγματα, δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν, ούτε να πω τίποτα γιατί ο καθένας μπορεί να λέει την γνώμη του”.
Για την πρώτη φορά σε πάγκο πρώτης ομάδας: “Ευχαριστώ ιδιαίτερα την πρόεδρο του Σταύρου για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε να αναλάβω την ομάδα. Πάντα ήμουν αγχώδης, το έχω αυτό απλά το ποδόσφαιρο επειδή το ζω από τα παιδικά μου χρόνια. Έχω παίξει με διάφορους συμπαίκτες, με έχουν κοουτσάρει διάφοροι προπονητές, έχω πολλά χρόνια εμπειρίας, ξέρω πως σκέφτεται ο ποδοσφαιριστής, μπορώ να μπω στην ψυχολογία του γιατί και στα 3,5 χρόνια που είμαι στο γυναικείο κατάλαβα ότι το ποδόσφαιρο είναι το ίδιο. Το ποδόσφαιρο στις γυναίκες υστερεί λίγο στην δύναμη και ταχύτητα, στην τεχνική τα κορίτσια έχουν αρχίσει και δουλεύουν, έχουν αλλάξει πάρα πολύ τα δεδομένα. Πιστεύω ότι θα πάνε όλα καλά γιατί από όσο δούλεψα, βλέπω και κάνω προπονήσεις με τους Καλημέρη και Χάσταλη, γιατί έκανα προπονήσεις με τον Ορφέα για να παίζω με τους παλαίμαχους του Ρόδου- Διαγόρα. Στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν λες τα ξέρω όλα, πάντα μαθαίνεις, η κατηγορία είναι χαμηλότερη, εγώ θα προσπαθήσω να κάνω ο καλύτερο.. Θα προσπαθήσω να είναι άνθρωποι οι παίκτριες, να είναι το κλίμα όμορφο, να μπορούμε να δουλέψουμε, εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι να βγαίνουν άνθρωποι γιατί καλή και η Εθνική και η Α’ κατηγορία αλλά θα πρέπει να πηγαίνουν στα διαβάσματα τους και στην προσωπική τους ζωή καλά γιατί στο γήπεδο θέλουν να εκτονωθούν, δεν είναι επαγγελματίες οι κοπέλες. Άλλες είναι μαθήτριες, άλλες δουλεύουν , έχει και μερικές μητέρες είναι η κατάσταση λίγο περίεργη, δεν ζουν από αυτό. Πρώτα απ’ όλα με ενδιαφέρει ο άνθρωπος και μετά ο ποδοσφαιριστής”.
Για διαφορά αγοριών με κοριτσιών και θέμα ταλέντου: “Τα κορίτσια γενικά τα παίρνουν πιο εύκολα από τα αγόρια, δηλαδή όσο ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, όταν έχεις ταλέντο γεννιέσαι με το ποδόσφαιρο, έχεις το ταλέντο και το δουλεύεις. Όσο και να τους κάνεις δεν μπορούν, αυτό η το έχεις η δεν το έχεις, βοηθάς το ταλέντο, όπως είναι ένας χαρακτήρας και πλάθεται με την πορεία, με τις συναναστροφές σου και με την οικογένεια έτσι είναι και ο ποδοσφαιριστής, γεννιέται με το ταλέντο και εσύ προσπαθείς να το βελτιώσεις (αδυναμίες, ατέλειες). Βλέπω ποδοσφαιριστές που προσπαθούν, δουλεύουν πολύ, αυτή βελτιώνονται βέβαια αλλά για να γίνεις μεγάλος και να παίξεις μπάλα σε πιο ψηλό επίπεδο θα πρέπει να το έχεις και να αγαπάς την προπόνηση”.
Για τον λόγο που επέλεξε το γυναικείο ποδόσφαιρο και αν θα σκεφτόταν να προπονήσει στο μέλλον ανδρική ομάδα: “Καταρχάς δεν είχα σκοπό να γίνω κάποια στιγμή προπονητής, όταν έβγαλα το UEFA C το 2019. Ήταν τότε που είχα σπάει το πόδι μου, είχα κάταγμα περόνης σε μια προπόνηση και έλεγα ότι δεν θα παίζω ξανά μπάλα. Μόλις έβγαλα την σχολή είχα προτάσεις από διάφορες ομάδες, προσπαθούσα να πείσω την γυναίκα μου να συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο, εκείνη την περίοδο ήμουν στην Σάλακο, μετά έπαιξα στην Κύπρο εδώ με προπονητή τον Σαλπιγγίδη και Συμεωνίδη που ήταν πρόεδρος, αγωνίστηκα για τρία χρόνια και τέσσερα στον Ορφέα. Συνέχισα ήθελα να παίζω, δηλαδή αν μπορούσα ακόμα θα έπαιζα. Τότε ήρθε η πρόταση από τον Βαγγέλη Χατζηαντωνίου να πάω να τον βοηθήσω στην ομάδα, είχα μεγαλώσει τότε ποδοσφαιρικά και κάποια στιγμή έπρεπε να σταματήσω αλλά σιγά σιγά. Αλλά ακόμα ουσιαστικά δεν έχω σταματήσει, θα προπονηθώ, θα πάω να παίξω, όταν δεν κάνω μια μέρα προπόνηση μου λείπει, θέλω να προπονούμαι και γι’ αυτό το λόγο πήγα. Αν δεν έσπαγα το πόδι μου τότε και δεν γινόταν η πρόταση δεν θα είχα ασχοληθεί για την προπονητική και, όταν ασχοληθείς με το γυναικείο συνηθώς γυρίζεις εκεί, το έχω παρατηρήσει αυτό αλλά δεν ήταν το όνειρο μου, ούτε ήθελα να γίνω ποτέ προπονητής, αν μπορούσα να παίξω μπάλα μέχρι τα 70 θα έπαιζα. Όσο μπορώ να βοηθήσω, το δικό μου το έργο το γνωρίζουν εκεί και το γνωρίζουν και τα κορίτσια και οι γονείς τους που ήταν εκεί πέρα, η επιβράβευση είναι η αγάπη τον κοριτσιών που έχουν τον Ιαλυσό στο πρόσωπο μου παρόλο που έφυγα, όλα τα άλλα είναι για να είχαμε να λέγαμε. Δεν ξέρω στο μέλλον τι θα κάνω, μπορεί να συνεχίσω την προπονητική, αν έρθει κάποια πρόταση από αλλού ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Τα πράγματα στην Ελλάδα τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα γενικά υπάρχει κύκλος στους προπονητές και ειδικά στην Ρόδο το έχουμε χάσει και γι’ αυτό δεν βλέπουμε μια ομάδα στην Α’ Εθνική που δεν νοείται αυτό για το νησί μας σε επίπεδο ανδρών. Η τελευταία φορά ήταν το 1988 που ήταν ο Διαγόρας, δεν γίνεται αυτό το πράγμα τόσα χρόνια, ένα νησί πλούσιο, με τεράστιες υποδομές τουριστικές να μην έχει ένα γήπεδο να μπορεί να φιλοξενήσει έναν αγώνα Α’ Εθνικής και να μην έχει μια ομάδα σε αυτήν την κατηγορία. Αν τα βάλεις κάτω δεν υπάρχει αυτό πουθενά, έχει ομάδες που με 10.000-15.000 κατοίκους έχουν ομάδες στην Α’ Εθνική και εμείς ολόκληρο νησί με τόσο τουρισμό, το νησί μας κακά τα ψέματα έχει χρήμα και θα μπορούσε να έχει υποδομές, είναι πολλά τα οποία εγώ δεν μπορώ να τα λύσω, ούτε εμείς. Γενικά δεν μπορούμε να τα λύσομε, είναι πάνω από το χέρι μας αυτά”.
