Απεργία ταξί – Το σύστημα σπρώχνει τους πολίτες στις πολυεθνικές

Η δεύτερη μέρα της 48ωρης απεργίας ταξί έφερε χάος στους δρόμους της πρωτεύουσας. Στην Αττική, η κίνηση έγινε εφιάλτης: λιγοστά διαθέσιμα ταξί για δρομολόγια μόνο από και προς τα νοσοκομεία, επιβάτες εγκλωβισμένοι χωρίς μετακίνηση και ένα αίσθημα οργής που απλώθηκε παντού. Η εικόνα της Αθήνας θύμιζε πόλη σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

Γιατί κατέβηκαν σε απεργία

Οι οδηγοί ταξί δεν απεργούν απλώς για υψηλότερους ναύλους ή καλύτερες συνθήκες. Το αίτημα τους είναι βαθύτερο: ζητούν επιβίωση. Βλέπουν τις πολυεθνικές πλατφόρμες μετακίνησης να κερδίζουν καθημερινά έδαφος, συχνά με την ανοχή – αν όχι με την ενθάρρυνση – του κράτους. Ανταγωνίζονται άνισα έναν γίγαντα που παίζει με άλλους κανόνες.

Η απειλή των εφαρμογών

Εταιρείες όπως η Uber και η Bolt, με τεράστια κεφάλαια και ισχυρή πολιτική υποστήριξη, μπαίνουν ολοένα και πιο δυνατά στην ελληνική αγορά. Υπόσχονται «ευκολία» και «φθηνές τιμές», αλλά στην πραγματικότητα ρίχνουν το επίπεδο προστασίας του εργαζόμενου και ανοίγουν τον δρόμο για πλήρη έλεγχο της αγοράς. Ο μικρός επαγγελματίας ταξιτζής δεν έχει καμία πιθανότητα να επιβιώσει απέναντι σε τέτοιους κολοσσούς.

Το κράτος σε ρόλο θεατή

Η κυβέρνηση παρακολουθεί τις εξελίξεις, αλλά δεν παίρνει μέτρα ουσιαστικής στήριξης των ταξί. Αντί να προστατεύσει τον μικροεπαγγελματία, αφήνει τις πολυεθνικές να πατούν πάνω στα κενά του νόμου. Οι ρυθμίσεις γίνονται πάντα εκ των υστέρων, όταν η ζημιά έχει ήδη γίνει. Αυτός ο θεατρινισμός είναι γνώριμος: πρώτα παραδίδουν τον κλάδο βορά και μετά μιλούν για «εξυγίανση».

Ιστορίες από την πιάτσα

Οι ίδιοι οι ταξιτζήδες περιγράφουν το αδιέξοδο. «Δουλεύουμε 12 ώρες και δεν βγαίνει μεροκάματο», λένε πολλοί. Άλλοι μιλούν για το πώς η παρουσία των εφαρμογών έχει κόψει τη δουλειά τους στο μισό. Όταν ένας πολίτης πατήσει απλώς ένα κουμπί στο κινητό και βρει αυτοκίνητο, δεν θα ψάξει ταξί στην πιάτσα. Ο παραδοσιακός επαγγελματίας καταρρέει, όχι από την «κακή εξυπηρέτηση», αλλά από έναν τεχνητό ανταγωνισμό.

Ευρώπη: η ίδια μάχη σε πολλές χώρες

Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Στην Ισπανία, στη Γαλλία και στην Ιταλία, οι ταξιτζήδες έχουν δώσει σκληρές μάχες απέναντι στις πολυεθνικές. Στη Βαρκελώνη και στο Παρίσι έγιναν συγκρούσεις, με το κράτος να αναγκάζεται να βάλει όρια στις πλατφόρμες. Στην Ελλάδα, όμως, η στάση είναι πιο ελαστική, με αποτέλεσμα οι πολυεθνικές να προχωρούν σχεδόν ανενόχλητες.

Ο λαός στο έλεος

Η μεγάλη ειρωνεία είναι ότι στο τέλος την πληρώνει ο πολίτης. Σήμερα, με την απεργία, χιλιάδες έμειναν χωρίς μετακίνηση. Αύριο, με την κυριαρχία των εφαρμογών, θα πληρώνουν ό,τι τιμή αποφασίσει το σύστημα. Η υποτιθέμενη «ευκολία» γίνεται εργαλείο ελέγχου, κι ο πολίτης από πελάτης μετατρέπεται σε αιχμάλωτο.

Τα ΜΜΕ στο ίδιο παιχνίδι

Δεν είναι τυχαίο ότι τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν συχνά τους ταξιτζήδες ως «ταραξίες» που «ταλαιπωρούν τον κόσμο». Αποσιωπούν το γεγονός ότι η απεργία είναι κραυγή αγωνίας για επιβίωση. Τα ΜΜΕ, συνδεδεμένα με τις ίδιες δυνάμεις που προωθούν τις πολυεθνικές, δείχνουν τον ταξιτζή σαν εχθρό του λαού, ενώ στην πραγματικότητα δίνει μάχη για να μην γίνει ο ίδιος λαός υποχείριο των εταιρικών μονοπωλίων.

Από το μεροκάματο στη δουλεία

Η μετάβαση είναι σαφής: από τον ανεξάρτητο επαγγελματία που βγάζει το ψωμί του με κόπο, σε έναν «συνεργάτη» πλατφόρμας που δουλεύει με ψίχουλα, χωρίς δικαιώματα, χωρίς σταθερότητα. Αυτό είναι το μέλλον που επιφυλάσσει το σύστημα, όχι μόνο στα ταξί αλλά σε κάθε επαγγελματικό κλάδο: διαμεσολάβηση από μια πολυεθνική, κέρδος για τον ξένο όμιλο, εξάντληση για τον Έλληνα εργαζόμενο.

Η κοινωνική διάσταση

Η μάχη των ταξιτζήδων δεν είναι απλώς κλαδική. Είναι μάχη για την αυτονομία του μικρομεσαίου, για την επιβίωση του επαγγελματία που δεν θέλει να γίνει υπάλληλος σε πολυεθνική. Είναι μάχη που αφορά κάθε Έλληνα που πιστεύει ότι η εργασία πρέπει να δίνει αξιοπρέπεια και όχι σκλαβιά.

Συμπέρασμα: ποιος ελέγχει την πόλη;

Η απεργία των ταξί ανέδειξε το κρίσιμο ερώτημα: ποιος θα ελέγχει την πόλη του αύριο; Οι άνθρωποι που δουλεύουν στους δρόμους ή οι πολυεθνικές που χειραγωγούν την αγορά μέσα από εφαρμογές; Αν συνεχίσουμε έτσι, οι πλατφόρμες θα γίνουν αφεντικά της καθημερινότητας, και ο πολίτης θα έχει χάσει κάθε έλεγχο. Η Ελεύθερη Πένα το λέει ξεκάθαρα: η μάχη των ταξιτζήδων είναι μάχη όλων μας απέναντι στο κατεστημένο που παραδίδει την αγορά στους ξένους κολοσσούς.