Κάποτε, ο χώρος που βρίσκεται στην συμβολή των οδών Εθνικής Αντίστασης και Μεγάλου Κωνσταντίνου, ήταν μια πολύ όμορφη παιδική χαρά για την πόλη μας αλλά και για τα παιδιά της ευρύτερης περιοχής.
Πολλές οικογένειες επισκέπτονταν τον χώρο, που ήταν καθαρός, περιποιημένος σε ότι αφορά τα παγκάκια και τα διάφορα παιχνίδια στα οποία έπαιζαν τα μικρά παιδιά, με την κάλυψη δύο τεράστιων δένδρων, που είτε καλοκαίρι, είτε χειμώνας ήταν τα προστάτευε από τον ήλιο.
Εκείνο το κύτταρο χαράς για τα παιδιά και ένας μικρός πνεύμονας πρασίνου για όλους, αφέθηκε στην τύχη του.
Έχω αναφερθεί, ουκ ολίγες φορές, σε μέσα που εργαζόμουν(Μ.Μ.Ε.), όμως κανένας δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ, ώστε να ξαναπάρει ο όμορφος αυτός χώρος την αρχική του μορφή.
Εδώ και πολλά χρόνια, έχει γίνει ένας μόνιμος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων, με «βουβή νομιμοποίηση», και ο κάθε πολίτης σταθμεύει εκεί το όχημα του, θεωρώντας πως ο χώρος είναι για τα αυτοκίνητα μας και όχι για τα μικρά παιδιά!
Ας ελπίσουμε, ότι η νέα δημοτική αρχή, η οποία προφανώς δεν ευθύνεται, θα αλλάξει αυτή την εικόνα. Πρέπει επιτέλους, μετά από τόσα χρόνια, να παραδώσει στα παιδιά μας μια πραγματική παιδική χαρά, αντάξια του νησιού μας, το οποίο, από το ζενίθ το έχουμε φέρει στο ναδίρ.
Αν ήταν στο κέντρο της πόλης μας, θα το είχαμε αφήσει στην τύχη του, και στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα?
Όλοι μας κλείσαμε, κλείνουμε και θα κλείνουμε τα μάτια σε πολλά στραβά που γίνονται, με την παρουσία μας αλλά και την απουσία μας.
