Υπάρχουν και χώρες που δεν λένε πάντα “ναι” – Το παράδειγμα της Σλοβενίας και η αυξανόμενη αμφισβήτηση του ΝΑΤΟ

Σε μια εποχή που η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων ευθυγραμμίζεται με κάθε απαίτηση του ΝΑΤΟ, λίγες χώρες τολμούν να εκφράσουν ενδοιασμούς ή να ανοίξουν τη συζήτηση για το μέλλον της συμμετοχής τους στη Συμμαχία. Η Σλοβενία αναδεικνύεται αυτές τις ημέρες ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αντίστασης στον αυτοματισμό της ευθυγράμμισης.

Το σλοβενικό κοινοβούλιο ενέκρινε –παρά την αντίθεση του πρωθυπουργού Ρόμπερτ Γκόλομπ– πρόταση για τη διεξαγωγή συμβουλευτικού δημοψηφίσματος σχετικά με την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στο 3% του ΑΕΠ, στο όνομα της «συμμετοχής στο ΝΑΤΟ». Η απόφαση αυτή προκάλεσε ρήγμα στον κυβερνητικό συνασπισμό, με τον Γκόλομπ να βλέπει τους εταίρους του να συμμαχούν με την αντιπολίτευση.

Σε μια αιφνιδιαστική κίνηση, ο ίδιος ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να προτείνει νέο δημοψήφισμα — αυτή τη φορά για τη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ. Θέτοντας το δίλημμα ενώπιον των πολιτών: «ή αυξάνουμε τις δαπάνες και μένουμε, ή αποχωρούμε».

Η περίπτωση της Σλοβενίας δείχνει ότι δεν είναι όλες οι κοινωνίες πρόθυμες να αποδεχθούν αδιαμαρτύρητα τις πολιτικές και στρατιωτικές απαιτήσεις των υπερεθνικών οργανισμών. Υπάρχουν λαοί που αμφισβητούν, που θέλουν να έχουν λόγο, που δεν θεωρούν τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ “μονόδρομο”. Κι όσο κι αν αυτό ενοχλεί κάποιους στα κέντρα αποφάσεων, είναι δείγμα Δημοκρατίας και εθνικής αξιοπρέπειας.